1.Ο ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

1.Ο ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντιστράτηγος ε.α. Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε.

    Εάν τα Ελληνικά πολιτικά κόμματα είχαν την ευαισθησία να κάμουν αντικειμενική αυτοκριτική για το έργο τους στον τομέα της εθνικής πολιτικής και των εθνικών θεμάτων της πατρίδος μας, τα τελευταία 20 – 30 χρόνια, θα διαπιστώσουν μόνο αρνητική προσφορά. Τα εθνικά θέματα έπρεπε ν’ αντιμετωπίζονται από κοινού από όλα τα κόμματα, ως μια Δύναμη, η δύναμη του Ελληνικού Έθνους. Τα κόμματα στην εξουσία αλλάζουν, έτσι επιβάλλει η Δημοκρατία, η εθνική όμως πολιτική της χώρα μας πρέπει να είναι σταθερή αταλάντευτη και αμετάκλητη.

    Αυτό όμως για να επιτευχθεί σήμερα απαιτούνται:

Μακροχρόνιος σχεδιασμός, ισχυρή οικονομία και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και

Πετυχημένη και διαρκής εθνική εξωτερική πολιτική με οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα στην εξουσία και όχι σπασμωδικές και συναισθηματικές αντιδράσεις.

    Τι πετύχαμε από τα παραπάνω, αφίεται στην αντικειμενική αυτοκριτική των πολιτικών της πατρίδος μας. Εμείς λέμε, απλές ανούσιες ευκαιριακές κορώνες, άκρατος λαϊκισμός και τίποτε άλλο.

    Ας ρίξουμε μια ματιά στην γείτονα Τουρκία, που διατηρεί την εξωτερική πολιτική των Φαναριωτών, προσαρμοσμένη όμως στην τουρκική σημερινή νοοτροπία.

         Επέτυχε, εκεί που καταδικάστηκε από τον Ο.Η.Ε. και από την παγκόσμια κοινότητα για την παράνομη επίθεση κατάληψη και πράξεις ωμοτήτων εις βάρος άλλου κυρίαρχου κράτους (ΚΥΠΡΟΣ), σήμερα να μην έχει εφαρμοσθεί κανένα καταδικαστικό ψήφισμα εις βάρος της και ακόμη να έχει σχεδόν την υποστήριξη των κυριότερων κρατών και ν’ αλλάξει την εικόνα, ώστε από αιώνων γενοκτόνος θύτης, να παρουσιάζει εαυτόν ως θύμα.

         Κατέχει παράνομα μέρος του κυπριακού κράτους, υπό τας ευλογίας του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε. και διατηρεί κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο. Επικαλουμένη την ανάγκη προστασίας των Τουρκοκυπρίων, σε μια εποχή που είναι παγκοσμίως γνωστό ότι δεν απειλείται η ασφάλεια της τουρκοκυπριακής κοινότητας και μάλιστα όταν η Κύπρος είναι πλέον μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

         Αποτελεί άλλη μία μεγάλη επιτυχία και δείγμα της κατακόρυφης αύξησης του κύρους και της επιρροής της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αφού επέτυχε απόφαση για άνευ όρων έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. και μάλιστα εκ θέσεως ισχύος, αδιαφορώντας για τις θέσεις των ευρωπαϊκών κρατών επί του θέματος.

        Τελευταία διάβασα ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αποφάσισε να δεχθεί ομόφωνα στους κόλπους του το Ισλαμικό Τουρκικό κόμμα – Δημοκρατίας και Ανάπτυξης του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Δηλ. ένα αμιγώς Ισλαμικό κόμμα, εντάσσεται στο πιο εξ’ ορισμού Χριστιανικό πολιτικό κόμμα της Ευρώπης. Αξίζει επίσης εδώ να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι Ισλαμιστές απέρριψαν τον όρο «Ισλαμοδημοκράτες» και προτίμησαν ν’ αυτοπροσδιορισθούν ως «συντηρητικοί» διότι λένε αυτοί τιμούν τις παραδόσεις, την οικογένεια και τις ηθικές αξίες.

         Και, πολλές άλλες επιτυχίες που είναι γνωστές δυστυχώς στο Πανελλήνιο.

    Αυτή λέγεται επιτυχημένη εξωτερική πολιτική. Εμείς όμως εδώ, ασχολούμεθα με το να κατηγορεί ο ένας τον άλλο, με το να επιρρίπτουμε ευθύνες στους άλλους, με μια πολιτική κυβερνητική και Αντιπολιτευτική στείρα, ανούσια χαμηλού επιπέδου και άκαρπη.

    Κάποτε μπορούσε να συγκριθεί η Τουρκία με την Ελλάδα; ασφαλώς όχι, σήμερα όμως όλα άλλαξαν. Ο «Επιτήδειος Ουδέτερος» πολλά επέτυχε και μάλιστα εις βάρος μας.

    Καθ’ όλη την διάρκεια του Β΄ Π.Π., όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Ο Επιτήδειος Ουδέτερος» ο Frank G. Weber, η Τουρκία ένας μη εμπόλεμος αλλά όχι απλός θεατής, κρατούσε το δικό του τρόπο συμμαχίας, για όποιον έδινε υψηλότερο τίμημα.

    Αν και δεσμευμένη με την Βρετανία και την Γαλλία από τον Οκτώβριο του 1939, με μια Συνθήκη Αμοιβαίας Βοηθείας, επανειλημμένα παρέβη την υπόσχεσή της κατά την διάρκεια του Β΄ Π.Π. προς αυτές τις δύο χώρες.

    Βέβαια καθ’ όλην την διάρκεια του Β΄ Π.Π., η Τουρκική διπλωματία επέτυχε να διατηρήσει ακέραια τα εδάφη της και άθικτη την Κεμαλική κληρονομιά της, με όλα τα μέτρα, εκτός εκείνων της εντιμότητας και της ηθικής ακεραιότητας. Ακόμη, όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι στην Κύπρο, απεκάλυψαν ότι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα κέρδη που τους είχε αποφέρει η τότε Διπλωματία.

    Αυτοί είναι οι Τούρκοι. Εθνικιστές για τον τόπο τους και ύπουλοι και βάρβαροι με τους απέναντί τους. Έτσι σ’ ένα έχουν συνέπεια, στους μακροχρόνιους στόχους τους με οιονδήποτε τρόπο.