Ενας "μπατσος".....δίνει ενα μπάτσο στην ανοησια των
νεοελληνων
του Βασίλη Ευστρ,Ναζλή
Τώρα, ευρισκόμενος σε περίοδο προσωπικής περισυλλογής και υποκειμενικής ενδοσκόπησης των πεπραγμένων της ζωή μου, γυρίζω πολύ πίσω στα μαθητικά μου χρόνια, χρόνια δύσκολα μεν αλλά χαρούμενα και ευτυχισμένα μέσα στις τότε κοινωνικές συνθήκες.
Μαθητές τότε όλοι οι συνομήλικοι, κορίτσια και αγόρια, κτίζαμε τα όνειρα μας για την μετέπειτα ζωή μας και αγωνιζόμασταν να τα πραγματοποιήσουμε.
Έτσι και εγώ, εκ φύσεως υπομονετικός, συνεσταλμένος αλλά χαμογελαστός, ευγενικός και ευπροσήγορος (μη θεωρηθεί ότι περιαυτολογώ), με μόνιμη την αίσθηση του δικαίου και της νομιμότητας, αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στην Χωροφυλακή.
Οι φίλοι μου το δέχθηκαν με κατανόηση, οι καθηγητές μου θέλησαν να με αποτρέψουν και να με κατευθύνουν σε άλλη κατεύθυνση την θεωρητική, αλλά ... βράχος ακλόνητος για την επιλογή μου!!
Έδωσα εξετάσεις και εισήλθα στην Σχολή υπεν/ρχων τότε και μετά από την αποφοίτηση μου υπηρέτησα σε υπηρεσίες της Θράκης μας. Η διάθεση και η φλόγα ψυχής για προσφορά, είχαν εγκατασταθεί ενεργά μέσα μου, όπως και σε χιλιάδες άλλους άσχετα από βαθμό και θέση.
Διατηρώ ζωηρές αναμνήσεις από την περίοδο εκείνη, που έκτισα την υπηρεσιακή μου διαδρομή ως χαμηλόβαθμος βαθμοφόρος και τις κατάλληλες φιλίες που ανέπτυξα με τον κόσμο, άσχετα από τις πολιτικές του αντιλήψεις και προκαταλήψεις, κοινωνική, οικονομική ή πνευματική κατάσταση ή θρησκευτικού προσανατολισμού που ...δυστυχώς με ακολουθούν μέχρι σήμερα!!
Στη συνέχεια μετά την αποφοίτηση μου από την Σχολή Αξ/κων, επέκτεινα την υπηρεσιακή μου πορεία σε όλη την Θράκη, με διατήρηση των παλαιών σχέσεων και την δημιουργία νέων, πάντα μέσα στα πλαίσια της υπηρεσιακής νομιμότητας και δράσης.
Στην πορεία αυτή μαζί με άπειρους υφισταμένους και συνεργάτες ,σε ένα χρονικό διάστημα 30 ετών, δώσαμε αγώνες σε όλα τα υπηρεσιακά πεδία για να βοηθήσουμε την ζωή των κατοίκων της περιοχής, με όλες τις καιρικές συνθήκες, κάθε στιγμή και ώρα, 365 ημέρες το χρόνο.
Συμμετείχαμε ενεργά σε όλα τα αντίξοα καιρικά φαινόμενα, που συνήθως είναι έντονα εν σχέσει με άλλες γεωγραφικές περιοχές.
Στις συχνές καταστροφικές πλημμύρες του ποταμού Έβρου, που από ποτάμι ευλογίας, γινόταν ποτάμι καταστροφής και παρέσυρε ζώα, χορτονομή, κατασκευές, υποδομές και περιουσίες και συχνά και ανθρώπους.
Στις πυκνές χιονοπτώσεις, που απεγκλωβίζαμε ζώα, ανθρώπους, οχήματα ακόμη και σιδηροδρομικούς συρμούς.. ναι και συρμούς.
Την ενεργή συμμετοχή στις όποιες πυρκαγιές... γενικά σε κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο.
ΑΛΛΑ και σε κάθε κοινωνική, θρησκευτική, πολιτική και πνευματική εκδήλωση.
Δεν θα επεκταθώ για τα αυτονόητα, γιατί το παρόν θα ήταν πολυσέλιδο και ίσως κουραστικό και ανιαρό!!
Στην περιοχή αυτή προϋπήρξαν αστυνομικοί της πάλαι ποτέ Ελληνικής Χωροφυλακής, της μετονομασθείσας Ελληνικής Χωροφυλακής και από το 1984 Ελληνικής Αστυνομίας, που με τις τότε προσωπικές και υπηρεσιακές γνώσεις προσέφεραν στην κοινωνία πολλά, αναλώνοντας τον εαυτό τους στο κοινωνικό σύνολο, πέραν των κάποιων κατά καιρούς υπηρεσιακών ή κρατικών εκτροπών. Όλοι αυτοί προσέφεραν πολλά στερώντας τις οικογένειες τους από την φυσική παρουσία τους και... μερικές φορές από την ψυχική.
Για την γενική παρουσία τους οι τοπικές κοινωνίες τους δέχθηκαν στην αγκαλιά τους και ακόμη μέχρι σήμερα διατηρούν την αγαθή τους μνήμη ενεργή!!, μαζί με κάποιους, ελαχίστους ευτυχώς κακούς από προσωπική συμπεριφορά και όχι από υπηρεσιακή προτροπή η παρεκτροπή, που δεν τους έθεσαν στο χρονοντούλαπο της λήθης.
Περπατώ στην πόλη μου, μία πόλη αρκετά μεγάλη, πρωτεύουσα νομού, επαρχιακή μεν όχι όμως με "επαρχιώτικη" νοοτροπία και νιώθω ευτυχής. Ευτυχής , γιατί στην πόλη αυτή επί πολλά χρόνια επένδυσα την υπηρεσιακή μου διαδρομή, την ατομική και οικογενειακή μου πορεία και συνεχίζω, ως εκτός υπηρεσίας, την ζωή μου.
Κάθε μέρα συναντώ ανθρώπους της , λέμε την καλημέρα μας με αμοιβαία εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό, άσχετα από προηγούμενες καταστάσεις που βιώσαμε. Αυτό είναι μία τιμή, τα καθημερινά μας παράσημα και εύσημα , που μας έχει απονείμει η κοινωνία και ο καθένας χωριστά.
Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά αυτές δεν αμαυρώνουν την γενική εικόνα, γιατί κινούνται συνήθως σε προσωπικές και κομματικές αγκυλώσεις και παρωπίδες και παρωτίδες.
Στις πόλεις μας όλοι είμαστε γνωστοί με τα καλά, τα κακά , τα στραβά και τα ανάποδα μας, αλλά λίγοι, ελάχιστη μειοψηφία θα μας αποκαλέσει μπάτσους, γιατί ξέρουν ότι αντιμετωπίσαμε τα πάντα και τους χειμαζόμενους κατοίκους τους με εντιμότητα και κυρίως με καθαρή ματιά και ας είχαμε μία δύσκολη αποστολή και καθήκον, αλλά τα δύσκολα αυτά..... ΜΑΣ ΚΑΘΙΕΡΩΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!!!
Τώρα, ευρισκόμενος σε περίοδο προσωπικής περισυλλογής και υποκειμενικής ενδοσκόπησης των πεπραγμένων της ζωή μου, γυρίζω πολύ πίσω στα μαθητικά μου χρόνια, χρόνια δύσκολα μεν αλλά χαρούμενα και ευτυχισμένα μέσα στις τότε κοινωνικές συνθήκες.
Μαθητές τότε όλοι οι συνομήλικοι, κορίτσια και αγόρια, κτίζαμε τα όνειρα μας για την μετέπειτα ζωή μας και αγωνιζόμασταν να τα πραγματοποιήσουμε.
Έτσι και εγώ, εκ φύσεως υπομονετικός, συνεσταλμένος αλλά χαμογελαστός, ευγενικός και ευπροσήγορος (μη θεωρηθεί ότι περιαυτολογώ), με μόνιμη την αίσθηση του δικαίου και της νομιμότητας, αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στην Χωροφυλακή.
Οι φίλοι μου το δέχθηκαν με κατανόηση, οι καθηγητές μου θέλησαν να με αποτρέψουν και να με κατευθύνουν σε άλλη κατεύθυνση την θεωρητική, αλλά ... βράχος ακλόνητος για την επιλογή μου!!
Έδωσα εξετάσεις και εισήλθα στην Σχολή υπεν/ρχων τότε και μετά από την αποφοίτηση μου υπηρέτησα σε υπηρεσίες της Θράκης μας. Η διάθεση και η φλόγα ψυχής για προσφορά, είχαν εγκατασταθεί ενεργά μέσα μου, όπως και σε χιλιάδες άλλους άσχετα από βαθμό και θέση.
Διατηρώ ζωηρές αναμνήσεις από την περίοδο εκείνη, που έκτισα την υπηρεσιακή μου διαδρομή ως χαμηλόβαθμος βαθμοφόρος και τις κατάλληλες φιλίες που ανέπτυξα με τον κόσμο, άσχετα από τις πολιτικές του αντιλήψεις και προκαταλήψεις, κοινωνική, οικονομική ή πνευματική κατάσταση ή θρησκευτικού προσανατολισμού που ...δυστυχώς με ακολουθούν μέχρι σήμερα!!
Στη συνέχεια μετά την αποφοίτηση μου από την Σχολή Αξ/κων, επέκτεινα την υπηρεσιακή μου πορεία σε όλη την Θράκη, με διατήρηση των παλαιών σχέσεων και την δημιουργία νέων, πάντα μέσα στα πλαίσια της υπηρεσιακής νομιμότητας και δράσης.
Στην πορεία αυτή μαζί με άπειρους υφισταμένους και συνεργάτες ,σε ένα χρονικό διάστημα 30 ετών, δώσαμε αγώνες σε όλα τα υπηρεσιακά πεδία για να βοηθήσουμε την ζωή των κατοίκων της περιοχής, με όλες τις καιρικές συνθήκες, κάθε στιγμή και ώρα, 365 ημέρες το χρόνο.
Συμμετείχαμε ενεργά σε όλα τα αντίξοα καιρικά φαινόμενα, που συνήθως είναι έντονα εν σχέσει με άλλες γεωγραφικές περιοχές.
Στις συχνές καταστροφικές πλημμύρες του ποταμού Έβρου, που από ποτάμι ευλογίας, γινόταν ποτάμι καταστροφής και παρέσυρε ζώα, χορτονομή, κατασκευές, υποδομές και περιουσίες και συχνά και ανθρώπους.
Στις πυκνές χιονοπτώσεις, που απεγκλωβίζαμε ζώα, ανθρώπους, οχήματα ακόμη και σιδηροδρομικούς συρμούς.. ναι και συρμούς.
Την ενεργή συμμετοχή στις όποιες πυρκαγιές... γενικά σε κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο.
ΑΛΛΑ και σε κάθε κοινωνική, θρησκευτική, πολιτική και πνευματική εκδήλωση.
Δεν θα επεκταθώ για τα αυτονόητα, γιατί το παρόν θα ήταν πολυσέλιδο και ίσως κουραστικό και ανιαρό!!
Στην περιοχή αυτή προϋπήρξαν αστυνομικοί της πάλαι ποτέ Ελληνικής Χωροφυλακής, της μετονομασθείσας Ελληνικής Χωροφυλακής και από το 1984 Ελληνικής Αστυνομίας, που με τις τότε προσωπικές και υπηρεσιακές γνώσεις προσέφεραν στην κοινωνία πολλά, αναλώνοντας τον εαυτό τους στο κοινωνικό σύνολο, πέραν των κάποιων κατά καιρούς υπηρεσιακών ή κρατικών εκτροπών. Όλοι αυτοί προσέφεραν πολλά στερώντας τις οικογένειες τους από την φυσική παρουσία τους και... μερικές φορές από την ψυχική.
Για την γενική παρουσία τους οι τοπικές κοινωνίες τους δέχθηκαν στην αγκαλιά τους και ακόμη μέχρι σήμερα διατηρούν την αγαθή τους μνήμη ενεργή!!, μαζί με κάποιους, ελαχίστους ευτυχώς κακούς από προσωπική συμπεριφορά και όχι από υπηρεσιακή προτροπή η παρεκτροπή, που δεν τους έθεσαν στο χρονοντούλαπο της λήθης.
Περπατώ στην πόλη μου, μία πόλη αρκετά μεγάλη, πρωτεύουσα νομού, επαρχιακή μεν όχι όμως με "επαρχιώτικη" νοοτροπία και νιώθω ευτυχής. Ευτυχής , γιατί στην πόλη αυτή επί πολλά χρόνια επένδυσα την υπηρεσιακή μου διαδρομή, την ατομική και οικογενειακή μου πορεία και συνεχίζω, ως εκτός υπηρεσίας, την ζωή μου.
Κάθε μέρα συναντώ ανθρώπους της , λέμε την καλημέρα μας με αμοιβαία εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό, άσχετα από προηγούμενες καταστάσεις που βιώσαμε. Αυτό είναι μία τιμή, τα καθημερινά μας παράσημα και εύσημα , που μας έχει απονείμει η κοινωνία και ο καθένας χωριστά.
Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις, ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά αυτές δεν αμαυρώνουν την γενική εικόνα, γιατί κινούνται συνήθως σε προσωπικές και κομματικές αγκυλώσεις και παρωπίδες και παρωτίδες.
Στις πόλεις μας όλοι είμαστε γνωστοί με τα καλά, τα κακά , τα στραβά και τα ανάποδα μας, αλλά λίγοι, ελάχιστη μειοψηφία θα μας αποκαλέσει μπάτσους, γιατί ξέρουν ότι αντιμετωπίσαμε τα πάντα και τους χειμαζόμενους κατοίκους τους με εντιμότητα και κυρίως με καθαρή ματιά και ας είχαμε μία δύσκολη αποστολή και καθήκον, αλλά τα δύσκολα αυτά..... ΜΑΣ ΚΑΘΙΕΡΩΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!!!
Το παρόν είναι
ένα μικρό αφιέρωμα στους συνοδοιπόρους στα υπηρεσιακά μετερίζια της προσφοράς,
σωματικά και ψυχικά, αλλά και σε όλους τους προϋπάρξαντες από το Μάϊο του 1920 που η περιοχή
ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό και δημιουργήθηκε η πρώτη Διοίκηση Χωροφυλακής Έβρου,για να νιώσει
ο μέχρι τότε υπόδουλος Έλληνας του Έβρου ασφάλεια και σταθερότητα.!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου