ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ    

ΤΟ  ΜΑΘΗΜΑ  ΤΩΝ  ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Νικόλαος  Ζαρκάδας Υποστράτηγος  ε.α.

    Τελευταία το Συμβούλιο της Επικρατείας {ΣτΕ} με σειρά αποφάσεων {1749 – 1752} σχετικών με την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία {Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο} έκρινε και αποφάσισε ότι “η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές” και συνεπώς η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία είναι σύμφωνη με τη συνταγματική επιταγή “……την ανάπτυξη της εθνικής και χριστιανικής συνείδησης……” {παρ. 2 άρθρου 16}.

    Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με τις αποφάσεις του διευκρινίζει ότι για τους λοιπούς μαθητές, εφ’ όσον συγκεντρώνεται ικανός αριθμός, που απαλλάσσεται του μαθήματος, η Πολιτεία οφείλει να προβλέψει την διδασκαλία ισότιμου  μαθήματος. {Καθημερινή, 21.9.2019}

    Είναι γνωστόν, ότι κάθε γνωστή θρησκεία έχει ως κύριο και βασικό σκοπό τη διάδοση ηθικών διδαγμάτων, τα οποία η Πολιτεία δεν μπορεί να αγνοήσει, δεδομένου ότι με αυτά επιτυγχάνεται η εύρυθμη κοινωνική συμβίωση, που αποτελεί τον αποκλειστικό σκοπό της.

    Η Ελλάδα προκειμένου να προσδιορίσει τις σχέσεις των πολιτών της προς την θρησκεία και να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εξωτερίκευση των θρησκευτικών τους συναισθημάτων προέβλεψε και καθόρισε στο Σύνταγμα αφ’ ενός μεν την  “επικρατούσα θρησκεία” {άρθρο 3} αφ’ ετέρου δε το “απαραβίαστο της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης”. {άρθρο 13}

    Για την καλλίτερη ανάπτυξη, καλλιέργεια, προαγωγή και διατήρηση της θρησκευτικής συνείδησης καθιερώθηκε και η εισαγωγή και διδασκαλία στα σχολεία του μαθήματος των θρησκευτικών, με το οποίο διδάσκεται η χριστιανική θρησκεία και οι θεμελιώδεις αρχές της χριστιανικής πίστης ως ιστορικό φαινόμενο και περιεχόμενο των ιερών βιβλίων, της ιερής παράδοσης, της λειτουργικής και της χριστιανικής ηθικής.

    Σήμερα, σ’ ένα κόσμο, που διαρκώς εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία και σε μια κοινωνία, η οποία μεταλλάσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, ένας τρόπος υπάρχει να κρατήσει κάποιος τον προσανατολισμό του και να γνωρίσει την ιστορία του, τις ρίζες του, την παράδοσή του, την θρησκεία του, την πίστη του, η συμμετοχή στην ελληνοχριστιανική παιδεία. Την παιδεία με την οποία ενδυναμώνεται το έμφυτο θρησκευτικό ένστικτο, διατηρείται η αρχή του σεβασμού της επιλογής των μαθητών και δεν παραβιάζεται το ατομικό δικαίωμα των γονέων να παρακολουθούν την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών τα παιδιά τους, σύμφωνα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

    Ας είμαστε ειλικρινείς !!

    Οι πονεμένοι άνθρωποι καταφεύγουν στον παρηγορητικό λόγο της θρησκείας και στο μοναδικό σύμβολο της πίστης και της ανεκτικότητας, που είναι ο σταυρός, ο οποίος θυμίζει σε όλους, ανεξάρτητα θρησκείας, την θυσίαν και ενσαρκώνει το σταυρικό ήθος του Χριστού. Αποτελεί σύμβολο του χριστιανικού πολιτισμού με τις ιστορικές του ρίζες και την οικουμενική του αξία.

    Συμπερασματικά, εφ’ όσον είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι και πιστεύουμε στη χριστιανική θρησκεία, ας κρατήσουμε ότι περισώθηκε και συμβάλλει στη διατήρηση της πίστης μας, όπως η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, η προσευχή, ο σταυρός και οι εικόνες, προς τις οποίες ο μαθητής και ο φοιτητής εναπόθεσαν την ελπίδα της επιτυχίας τους. Στη παιδεία μας δε, ας διατηρήσουμε τον ελληνορθόδοξο σκοπό της {νόμος 1566/1985 – ΦΕΚ 167 Α} και το ότι “η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη”.