ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ    

ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α. Επίτιμος Δκτης της Σ. Σ. Ε

       Σήμερα άρχισαν πάλι τα ίδια, Συλλαλητήρια, Διαμαρτυρίες, Πορείες στους δρόμους, με τις ανάλογες συνέπειες, για την εύρυθμο λειτουργία της Πολιτείας μας.

       Είναι πλέον Ηλίου φαεινότερο ότι, όλες οι κινητοποιήσεις που γίνονται, οργανώνονται από μηχανισμούς κομμάτων, όχι γιατί ενδιαφέρονται για τον εργαζόμενο ή τον Μαθητή, αλλά για να κάνουν δύσκολη την λειτουργία της Κυβέρνησης, απλά για να καρπωθούν ψήφους για τις επόμενες εκλογές, εκμεταλλευόμενοι ακόμη και τον παλμό των νέων μας. Σ’ ότι αφορά την πρόοδο της χώρα μας, για τον αγώνα επιβίωσης του Ελληνικού Κράτους “Γαία πυρί μειχθήτω”. Δυστυχώς! Αυτό επεκράτησε στην Ελληνική πολιτική κονίστρα.

       Έτσι! Συνεχίζεται ο άθλιος κομματικός λαϊκισμός της πολιτικής μας νοοτροπίας που δεν αφήνει τίποτε όρθιο, ιδίως στην παιδεία των Νέων μας, που είναι  το άπαν, για την πρόοδο μιας χώρας.

        Βέβαια! Ένα από τα πολύ σοβαρά προβλήματα της χώρας μας, είναι η Παιδεία. Δυστυχώς η μάχη του εκπαιδευτικού συστήματος, άρχισε να χάνεται όταν οι Κυβερνήσεις του 80-90 έκαναν την ανατροπή, για να ποδοπατήσουν τα πάντα. Η “Προοδευτική” αγιοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, έφερε την διάλυση των Σχολείων:

     .Καταργήθηκε ως αναχρονιστική η ποδιά, η έπαρση σημαίας, η ορθοδοξία, εθνικά και πατριωτικά κείμενα, όπως! των Ιωάννη Πολέμη, Πηνελόπης Δέλτα, Ιωάννη Βαλαωρίτη και πολλών άλλων, τα οποία αντικαταστάθηκαν με κείμενα εκτός ελέγχου.

    .Καθιερώθηκαν τα “Δεκαπενταμελή” συμβούλια ακόμη και στα Δημοτικά Σχολεία. Για να αμφισβητούνται έκτοτε Δάσκαλοι,Γονείς και Κράτος.

     . Τέλος! Οι πολιτικοί ινστρούχτορες των Κομμάτων, εμύησαν τους μικρούς μαθητές και ύστερα τους φοιτητές, όσους μπορούσαν βέβαια, στην απείθεια, στην ασυδοσία και στην αναρχία.

        -Πως ύστερα από αυτά να σταθούν παιδεία, και εκπαιδευτικό Σύστημα.  

      Όλοι στον Ελλαδικό χώρο διαρρηγνύουν τα ιμάτιά των και διατυμπανίζουν την μεγάλη τους αγάπη, φροντίδα και ανησυχία για το μέλλον των παιδιών μας, με την κατάσταση που επικρατεί στην παιδεία. Δυστυχώς τα αισθήματα αυτά, όπως φαίνονται από τις πράξεις πολλών, αφίστανται των διατυμπανιζομένων.

            Πως! Είναι δυνατόν, οι όποιοι γονείς είναι αυτοί, να δέχονται την κατάληψη των Σχολείων από τα παιδιά των, κατά παράβαση των νόμων και με όλες τις άμεσες και έμμεσες συνέπειες, από την παραμονή των παιδιών, στα υπό κατάληψη Σχολεία; (ασφάλεια παιδιών, είσοδος ξένων στοιχείων, μη λειτουργία των Σχολείων κ.λ.π.). Τελικά! Που είναι οι Σύλλογοι Γονέων και κηδεμόνων, που πρέπει να ασχοληθούν μ’ αυτά;

            Είναι πέρα για πέρα ανόητο, επιπόλαιο και επικίνδυνο, ν’ αποφασίζουν ανήλικα παιδιά για το μέλλον των και για τις συμπεριφορές των στα Σχολεία.

            Οι σκεπτόμενοι γονείς πρέπει να γνωρίζουν ότι, έχουν την ευθύνη των παιδιών των, μέχρις ενηλικιώσεως αυτών και φέρουν ακεραία την ευθύνη για ότι πράττουν τα παιδιά των και για ότι παραλείπουν να πράξουν.

            Όλοι υπήρξαμε παιδιά και σήμερα καταλαβαίνουμε, πόσο  διαφορετικά σκεπτόμασταν τότε, εν σχέσει με το σήμερα. Ποίος; Σκεπτόταν τότε την ανάγκη της μελέτης, το μέλλον του, την υποδομή που χρειάζεται για να σταδιοδρομήσει, τον αγώνα των γονέων για τον επιούσιον, σχεδόν κανένας.  Σήμερα τι άλλαξε και μπορούν τα παιδιά, πριν ενηλικιωθούν να σκέπτονται ορθά για το καλό τους και για το μέλλον τους, παρά οι γονείς; Είναι πολύ καλύτερη η απόφαση ενός (κατ’ ευφημισμόν κακού) δασκάλου, από τις επιθυμίες των παιδιών σ’ ότι αφορά τις συμπεριφορές των στα Σχολεία.

             Η Διεκδίκηση των απαιτήσεων μέσα σε νόμιμα, λογικά και Δημοκρατικά πλαίσια είναι αποδεκτή, είναι όμως τελείως απαράδεκτη η διεκδίκηση να γίνεται εκβιαστικά και για μοχλό πίεσης, να χρησιμοποιούνται πολλές φορές, τα παιδιά και η οικογενειακή ζωή των πολιτών.

            Το Σχολείο είναι ο ναός της παιδείας, οι εκπαιδευτικοί είναι οι πνευματικοί πατέρες των παιδιών μας όπως ο φυσικός πατέρας παρέχει τα απαραίτητα υλικά αγαθά στο παιδί του, έτσι και ο πατέρας – Δάσκαλος έχει ευθύνη και υποχρέωση να δώσει στο παιδί την αναγκαία πνευματική τροφή για να υπάρξει συνέχεια.

            Επίσης οι εκπαιδευτικοί πάση θυσία, στον ναό αυτό της παιδείας δεν πρέπει ν’ ανέχονται τις καταλήψεις και τις καταστροφές όπου οι ίδιοι δάσκαλοι θα κληθούν να διδάξουν. Κρατείστε τα σχολεία σε υψηλό επίπεδο και μακριά από κάθε σκοπιμότητα. Οι Δάσκαλοι πρέπει να συμβουλεύουν τα παιδιά,διότι πολλές φορές, αυτόν ακούν περισσότερο και από τους γονείς.

             Κάποτε πρέπει και αυτή η χώρα να σοβαρευτεί, όπως επίσης να σοβαρευτούν οι πρώτοι πολίτες της χώρας που εισέρχονται με επιλογή του Ελληνικού Λαού, στη Βουλή των Ελλήνων. Διότι! ο λαός προσδοκά το καλύτερο μέλλον της πατρίδος μας, όχι μόνο από ένα κόμμα, αλλά από την συλλογική και συνολική προσπάθεια όλων. Το βασικό μέτρο της εξουσίας για να κερδίσει ο ηγέτης τον λαό είναι η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ και η  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ προς πάσα κατεύθυνση. Πρέπει! και είναι απαραίτητο στη χώρα μας να γίνει αναβάθμιση της πολιτικής μας, διότι δεν είναι δυνατόν, τα προβλήματα της κοινωνίας μας, η Άμυνα και η αξιοπρέπεια της πατρίδος μας, η ποιότητα ζωής των πολιτών, να είναι για τους πολιτικούς, μόνο αφορμή δημοκοπίας και όχι συλλογικές ενέργειες προς επίλυση ή βελτίωσή των.

       Οι Εικόνες ορισμένων Πανεπιστημίων μας, που βλέπουν το φως της δημοσιότητος, με τον εσμό των Πακιστανών και των Αφγανών να έχουν στήσει Σουπερμάρκετ ναρκωτικών στο πιο ευαίσθητο σημείο της Πατρίδος μας, για την φθορά της λαμπρής νεολαίας μας, που τόσο διακρίνονται στο εξωτερικό, με τίποτε δεν δικαιολογεί ούτε την Κυβέρνηση, ούτε και την Αντιπολίτευση. Διότι προσβάλλει και καταστρέφει τους ανεκτίμητους νέους μας, που είναι το μέλλων και η διαιώνιση της Πατρίδος μας. Έλεος! Επιτέλους προφυλάξτε την Νεολαία μας.

«Αν η Ελευθερία και η ισότητα γεννήθηκαν στην σκέψη κάποιων ανθρώπων, στην πράξη μπορούν να βρεθούν στην Δημοκρατία, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν ευθύνη για τα κοινά». (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ).