Ταχύτητα βαδίσματος: Τι δείχνει για την υγεία
https://thessbomb.blogspot.com/
Τόσο ο
εγκέφαλος όσο και το σώμα των ανθρώπων που περπατάνε αργά γερνούν πιο γρήγορα,
σύμφωνα με τα ευρήματα νέας μελέτης.
Η μελέτη έδειξε ότι εκείνοι που περπατούν πιο αργά «γερνούν γρηγορότερα», ενώ οι πνεύμονες, τα δόντια και το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι σε χειρότερη κατάσταση συγκριτικά με εκείνους που περπατούν πιο γρήγορα.
Στην έρευνα έλαβαν μέρος 904 άτομα από τη Νέα Ζηλανδία οι οποίοι παρατηρήθηκαν από τον Απρίλιο του 2017 έως τον Απρίλιο του 2019, όταν ήταν 45 ετών.
Η επικεφαλής ερευνήτρια Λάιν Ράσμουσεν από το τμήμα ψυχολογίας και νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Ντιουκ, τονίζει ότι αυτό που είναι πραγματικά πρωτοποριακό στην έρευνα, είναι ότι ασχολήθηκε με άτομα 45 ετών που δεν συνιστούν τον συνήθη γηριατρικό πληθυσμό.
Προσθέτει επίσης ότι είναι εκπληκτικό το γεγονός πως οι επιδόσεις των συμμετεχόντων σε νευροψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκαν κατά την παιδική ηλικία, αποτελούσαν αξιόπιστους δείκτες πρόβλεψης της μελλοντικής ταχύτητας βηματισμού.
Σύμφωνα με την Τέρι Μόφιτ, βασική συντάκτρια της μελέτης, προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι ηλικίας 70 έως 80 ετών που περπατάνε πιο αργά, τείνουν να πεθαίνουν νωρίτερα συγκριτικά με αυτούς που περπατάνε πιο γρήγορα.
Η νέα έρευνα κάλυψε τη χρονική περίοδο από την παιδική ηλικία έως τη μέση ενήλικη ζωή και διαπίστωσε ότι το αργό βάδισμα είναι σημάδι προβλημάτων και σε αυτές τις ηλικίες.
Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου και διαπιστώθηκε ότι αυτοί που περπατούσαν πιο αργά παρουσίαζαν μειωμένο όγκο εγκεφάλου, χαμηλότερο μέσο πάχος φλοιού, μικρότερη συνολική έκταση του εγκεφαλικού φλοιού και υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης εντάσεων λευκής ουσίας (σ.σ: τραύματα εγκεφάλου που απεικονίζονται στη μαγνητική τομογραφία ως πολύ φωτεινές περιοχές). Συνοπτικά, ο εγκέφαλός τους φαινόταν αρκετά πιο γερασμένος.
«Είναι κρίμα που δεν μετρήσαμε την ταχύτητα βαδίσματος και δεν κάναμε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου κατά την παιδική ηλικία αυτών των συμμετεχόντων», δήλωσε η Ράσμουσεν.
Παρότι παίζουν ρόλο και οι παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής των συμμετεχόντων, ήδη από την παιδική ηλικία φάνηκε ποιος θα εμφάνιζε πιο αργό βηματισμό στη μετέπειτα ζωή του.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «JAMA Network Open».
Η μελέτη έδειξε ότι εκείνοι που περπατούν πιο αργά «γερνούν γρηγορότερα», ενώ οι πνεύμονες, τα δόντια και το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι σε χειρότερη κατάσταση συγκριτικά με εκείνους που περπατούν πιο γρήγορα.
Στην έρευνα έλαβαν μέρος 904 άτομα από τη Νέα Ζηλανδία οι οποίοι παρατηρήθηκαν από τον Απρίλιο του 2017 έως τον Απρίλιο του 2019, όταν ήταν 45 ετών.
Η επικεφαλής ερευνήτρια Λάιν Ράσμουσεν από το τμήμα ψυχολογίας και νευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Ντιουκ, τονίζει ότι αυτό που είναι πραγματικά πρωτοποριακό στην έρευνα, είναι ότι ασχολήθηκε με άτομα 45 ετών που δεν συνιστούν τον συνήθη γηριατρικό πληθυσμό.
Προσθέτει επίσης ότι είναι εκπληκτικό το γεγονός πως οι επιδόσεις των συμμετεχόντων σε νευροψυχολογικά τεστ στα οποία υποβλήθηκαν κατά την παιδική ηλικία, αποτελούσαν αξιόπιστους δείκτες πρόβλεψης της μελλοντικής ταχύτητας βηματισμού.
Σύμφωνα με την Τέρι Μόφιτ, βασική συντάκτρια της μελέτης, προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι ηλικίας 70 έως 80 ετών που περπατάνε πιο αργά, τείνουν να πεθαίνουν νωρίτερα συγκριτικά με αυτούς που περπατάνε πιο γρήγορα.
Η νέα έρευνα κάλυψε τη χρονική περίοδο από την παιδική ηλικία έως τη μέση ενήλικη ζωή και διαπίστωσε ότι το αργό βάδισμα είναι σημάδι προβλημάτων και σε αυτές τις ηλικίες.
Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου και διαπιστώθηκε ότι αυτοί που περπατούσαν πιο αργά παρουσίαζαν μειωμένο όγκο εγκεφάλου, χαμηλότερο μέσο πάχος φλοιού, μικρότερη συνολική έκταση του εγκεφαλικού φλοιού και υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης εντάσεων λευκής ουσίας (σ.σ: τραύματα εγκεφάλου που απεικονίζονται στη μαγνητική τομογραφία ως πολύ φωτεινές περιοχές). Συνοπτικά, ο εγκέφαλός τους φαινόταν αρκετά πιο γερασμένος.
«Είναι κρίμα που δεν μετρήσαμε την ταχύτητα βαδίσματος και δεν κάναμε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου κατά την παιδική ηλικία αυτών των συμμετεχόντων», δήλωσε η Ράσμουσεν.
Παρότι παίζουν ρόλο και οι παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής των συμμετεχόντων, ήδη από την παιδική ηλικία φάνηκε ποιος θα εμφάνιζε πιο αργό βηματισμό στη μετέπειτα ζωή του.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «JAMA Network Open».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου