Οι φυλές του μετρό

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ   

Οι φυλές του μετρό

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Χρήστος Μπολώσης

    Το παρακάτω κείμενο, που αποτελεί απόρροια πολυετών μελετών, είναι αφιερωμένο στους φίλους Θεσσαλονικείς. Όταν με το καλό λειτουργήσουν οι μουσαμάδες του μετρό, που εγκαινίασε η σ. Νοτοπούλου, την οποία – ορθώς -  καταμαύρισαν οι Θεσσαλονικείς, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, για το τι θα αντιμετωπίσουν.

    Ως τακτικός ταξιδιώτης του μετρό (με εισιτήριο αρχικώς και κάρτα τώρα…), να τα λέμε αυτά σ. Σπίρτζη, έχω κάνει μελέτες πάνω στις φυλές που συναντώ μέσα σ’ αυτό. Είναι διάφοροι τύποι ανθρώπων, οι οποίοι φαινομενικά μεν μοιάζουνε μεταξύ τους, όμως ένας προσεκτικός παρατηρητής, μπορεί εύκολα να τους κατηγοριοποιήσει.

    Η πρώτη φυλή και στο σταλινικό (θα ξινιστούν τώρα οι ΣΥΡΙΖΑίοι)  ποσοστό του 90% επί του συνόλου των επιβατών, είναι οι ασχολούμενοι με το κινητό, χωρίς όμως να ενοχλούν κανένα. Από την ώρα που θα μπουν στο τραίνο ή μπορεί και απ’ όξω, σκαλίζουν το κινητό τους. Μερικές φορές χαμογελάνε, άγνωστο βέβαια γιατί  και συνεχίζουν το χαζολόϊ.      

    Το 30% είναι οι αγενείς, κατηγορίας γαϊδουριού,  που κάθονται οι ίδιοι ή τα νήπια παιδιά τους, ενώ βρίσκονται όρθιοι ηλικιωμένοι. Αυτοί ενοχλούν. Στην κατηγορία αυτή μπορούμε να εντάξουμε και αυτούς που μόλις ανοίγουν οι πόρτες, εφορμούν ως οι ορδές του Τζέκινς Χαν, σπρώχνοντας και εκτοπίζοντας, προκειμένου να προλάβουν να καθίσουν. Κι’ αυτοί ενοχλούν. Πολλές φορές, βλέπω έναν ηλικιωμένο και ετοιμάζομαι να σηκωθώ.  Μετά αντιλαμβάνομαι ότι είμαι ο μεγαλύτερος,  όχι μόνο στον παρόντα συρμό, αλλά και στους επόμενους 14.

    Να σημειωθεί κι’ ας παρεξηγηθούν οι αλληλέγγυοι, ότι ποτέ κάποιος ευπαθής (λαθρομετανάστης πα να πει), σηκώθηκε να προσφέρει την θέση του σε ηλικιωμένο.

    Το 30%, είναι οι φυσιολάτρες, που μόλις μπαίνει στο βαγόνι ο 7ος ή ο 23ος ζητιανεύων αναξιοπαθής, που έχει 8 παιδιά και τον έδιωξαν εδώ και 10 χρόνια από τη δουλειά και ο 15ος  ακορντεονίστας, συνάδελφος της Ζωής Τηγανούρια, χαζεύουν το… τοπίο. Το ότι το τοπίο συνίσταται από μια μεγαλοπρεπή μουτζούρα, δεν τους πειράζει. Αυτοί το απολαμβάνουν.

    Μία νέα σχετικώς κατηγορία, είναι ένα ποσοστό της τάξεως του 10%  που – επί τέλους - διαβάζει, κυρίως όμως ξένη λογοτεχνία (!) Το κακό με αυτούς, είναι ότι κάθε τόσο κοιτούν ένα γύρω, για να δουν αν τους κοιτάζουν οι άλλοι…

    Ένα άλλο αξιοσέβαστο ποσοστό, που όμως δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη, είναι αυτοί που στέκονται όρθιοι και χρησιμοποιούν τον σβέρκο εσού που κάθεσαι,  για να ακουμπούν τις τσάντες τους.

    Και όταν όμως κατεβαίνεις από το μετρό τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

    Πρώτα πρώτα, έχεις να αντιμετωπίσεις τους αναποφάσιστους. Αυτούς που δεν ξέρουν προς τα πού θα πάνε. Εν πολλοίς φυσιολογικό. Όμως είναι ανάγκη να στέκονται στην κορυφή της κυλιόμενης σκάλας για να αποφασίσουν; Κι’ όμως αυτό κάνουν, με αποτέλεσμα όλοι οι ακολουθούντες να πέφτουν επάνω τους, ενώ εάν έκανα ένα βηματάκι δεξιά ή αριστερά θα αποφεύγονταν ο… συνωστισμός της κ. Ρεπούση. Υποκατηγορία των προηγουμένων είναι αυτοί που στο μέσον της κυλιόμενης σκάλας, θυμούνται ότι έκαναν λάθος και ξαναγυρίζουν πίσω σπρώχνοντας και τσαλαπατώντας τους… νομοταγείς πολίτες

    Αλλά το κακό συνεχίζεται.

    Μια παρέα συμπολιτών μας βρίσκεται στην πλατφόρμα περιμένοντας τον συρμό. Η διάταξή τους είναι της αραιάς κυκλικής φάλαγγος. Δηλαδή έχουν σχηματίσει έναν κλειστό κύκλο και ομιλούν χαριεντιζόμενοι, εμποδίζοντας έτσι την κυκλοφορία να υπολοίπων. Τα ποσοστά τους προς το παρόν είναι μικρά, με αυξητικές όμως τάσεις. Σαν του ΚΙΝΑΛ δηλαδή.

    Τέλος, υπάρχουν και οι τζαμπατζήδες, οι οποίοι είναι οι κάθε λογής επενδυτές και λιαζόμενοι, αλλά μη πούμε κάτι γι’ αυτούς και παρεξηγηθεί η Σούζαν Σάραντον και ο πάπας… Εάν κάποιος βρει λαθρομετανάστη να βγάζει εισιτήριο να μου τον δείξει κι’ εμένα.

    Το υπόλοιπο 20% συμπεριφέρεται ως κανονικοί επιβάτες.

    Κάποιο παρατηρητικοί ίσως θα πουν ότι το σύνολο των ποσοστών είναι 180%. Δεν νομίζω να πειράζει. Εδώ γνωστή εταιρία δημοσκοπήσεων, για να μη δυσαρεστήσει την πελατεία της έβγαλε σύνολο ποσοστών 128% κι’ εγώ που δεν είμαι και της δουλειάς;

    Καλώς να τα δεχθείτε φίλοι Θεσσαλονικείς.