ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 41. Ο γεωργός και το δένδρο.

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ

         ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 41. Ο γεωργός και το δένδρο.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Μια φορά και ένα καιρό, όταν τα ζώα και τα πτηνά του ουρανού είχαν φωνή, καταμεσίς στο χωράφι ενός γεωργού ήταν ένα δέντρο που δέν παρήγαγε καρπό, στο οποίο κατοικούσαν διάφορα πουλάκια και τζιτζίκια. Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τη φωνή των τζιτζικιών.

    Ο γεωργός έπιασε να κόψει αυτό το δέντρο γιατί ήταν άκαρπο. Θα μπορούσε στη θέση του να φυτέψει ένα άλλο δέντρο, ή απλώς να καλλιεργεί τον τόπο του άκαρπου δέντρου.

    Δίνει μιά πελεκιά λοιπόν να κόψει το δέντρο. Τα πουλιά και τα τζιτζίκια που φώλιαζαν σε αυτό, τρόμαξαν  και τον παρακάλεσαν:

 "Τί πάς να κάνεις; θέλεις να κόψεις αυτό το δέντρο; σε παρακαλούμε, μήν το κόψεις, γιατί σε αυτό έχουμε τις φωλιές μας!"

- "ούτε εσάς χρειάζομαι ούτε αυτό το δέντρο", απάντησε ο γεωργός και έδωσε ακόμα μιά πελεκιά.

 -Μά, του είπαν τα πουλάκια και τα τζιτζίκια, εμείς τραγουδάμε τόσο γλυκά σε αυτό το δέντρο και ευχαριστούμε εσένα και τον καθένα που δουλεύει σε αυτό το χωράφι! Μήν το κόβεις, σε παρακαλούμε!

    Ο γεωργός δέν έδωσε σημασία στα παρακάλια των πουλιών και των τζιτζικιών. Έδωσε ακόμα μιά πελεκιά. Τότε όμως με την πελεκιά άνοιξε μιά τρύπα στο δέντρο και ο γεωργός είδε οτι εκει μέσα σε ένα κοίλωμα του κορμού φώλιαζε ένα μεγάλο άγριο μελίσσι.

    Έκανε καπνό καίγοντας κάποια χόρτα για να αδρανοποιήσει τις μέλισσες και βρήκε μέσα κηρήθρα με μπόλικο μέλι, το οποίο μάζεψε και δοκίμασε.

    Του άρεσε τόσο πολύ ωστε άφησε κάτω το τσεκούριτου, και απο τότε όχι μόνο δέν έκοψε το δέντρο, αλλα το τιμούσε ώς ιερό και το φρόντιζε..

Απόδοση από το πρωτότυπο Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************

Γεωργὸς καὶ φυτόν

    Φυτὸν ἦν εἰς γεωργοῦ χώραν, καρπὸν μὴ φέρον, ἀλλὰ μόνον στρουθῶν καὶ τεττίγων κελαδούντων ἦν καταφυγή.

    Ὁ δὲ γεωργὸς ὡς ἄκαρπον ἐκτεμεῖν ἤμελλεν. Καὶ δὴ τὸν πέλεκυν λαβὼν ἐπέφερε τὴν πλήγην.

    Οἱ δὲ τέττιγες καὶ οἱ στρουθοὶ ἱκέτευον τὴν καταφυγὴν αὐτῶν μὴ ἐκκόψαι, ἀλλ' ἐᾶσαι, ὥστε ᾄδειν ἐν αὐτῷ καὶ σὲ τὸν γεωργὸν τέρπειν.

    Ὁ δὲ μηδὲν αὐτῶν φροντίσας, καὶ δευτέραν πληγὴν καὶ τρίτην ἐπέφερε.

    Ὡς δὲ ἐκοίλανε τὸ δένδρον, σμῆνος μελισσῶν καὶ μέλι εὗρε.

    Γευσάμενος δὲ τὸν πέλεκυν ἔῤῥιψε καὶ τὸ φυτὸν ἐτίμα ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο.

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Ὅτι οὐ τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι φύσει τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσιν ὅσον τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσι.