10.Μονόδρομος η διατήρηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας
Μακάρι αγαπητέ μου, ό τι λες να το κάνεις κιόλας, και να μην είσαι πρόβατο στο μαντρί.
Του Γιώργου Ορφανού*
Σε μια εποχή όπου η χώρα αποζητά εναγωνίως επενδύσεις για να βγει από το τούνελ της κρίσης, κάποιοι απεργάζονται σενάρια που λειτουργούν ανασταλτικά στην πορεία ανάτασης της ελληνικής οικονομίας.
Η πρόταση της τρόϊκας για το κλείσιμο των ΕΛΒΟ, ΛΑΡΚΟ και ΕΑΣ και την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων, χωρίς την καταβολή των προβλεπόμενων αποζημιώσεων, κινείται στην κατεύθυνση της πλήρους διάλυσης της αμυντικής βιομηχανίας ενώ συντείνει και στην περαιτέρω συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Η άρνηση της κυβέρνησης στην συγκεκριμένη πρόταση είναι αν μη τι άλλο επιβεβλημένη. Δεν είναι δυνατόν μια χώρα να μην διαθέτει αμυντική βιομηχανία επειδή κάποιοι θέλουν να βγάλουν στο “σφυρί” τα ασημικά της.
Προσωπικά γνωρίζω την λειτουργία της ΕΛΒΟ από κοντά και μπορώ να βεβαιώσω για τις τεράστιες τεχνικές δυνατότητες της επιχείρησης, τις γνώσεις που διαθέτουν οι εργαζόμενοι και την δυνατότητα να μετατραπεί σε εταιρία ανταγωνιστικού χαρακτήρα απέναντι σε ομοειδείς του εξωτερικού, αποτελώντας συγχρόνως τον κύριο προμηθευτή του ελληνικού στρατού, σε στρατιωτικά οχήματα αλλά και τον συντηρητή των ήδη υπαρχόντων με μεγάλη επιτυχία.
Η αναδιάρθρωση εν λειτουργία των αμυντικών βιομηχανιών, σε βάθος πενταετίας, αποτελεί μονόδρομο για την διαμόρφωση συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού και τη στήριξη του ελληνικού εργατικού και τεχνικού προσωπικού. Πώς άλλωστε, θα μπορέσουμε να κερδίσουμε το στοίχημα της ανάπτυξης αν αποδεχόμαστε σιωπηρά το “λουκέτο” σε μείζονες παραγωγικές μονάδες, όπως είναι η ΕΛΒΟ, η ΛΑΡΚΟ και τα ΕΑΣ εκτινάσσοντας τον αριθμό των ανέργων και αυξάνοντας την ύφεση;
Η πολιτική για τις αμυντικές βιομηχανίες πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη και ανυποχώρητη. Δεν ξεπουλάμε, ούτε εκχωρούμε κομμάτια του εθνικού μας πλούτου επειδή το θέλουν κάποιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου