Ομηρία Τόγκο: «Ζούσαμε πάνω σε δέντρα και τρώγαμε ωμό κρέας», εξομολογείται ο Ελληνας ναυτικός

ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙ 

Ομηρία Τόγκο: «Ζούσαμε πάνω σε δέντρα και τρώγαμε ωμό κρέας», εξομολογείται ο Ελληνας ναυτικός

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

NEWSROOM IEFIMERIDA.GR

    Τις εφιαλτικές στιγμές της ομηρίας του στο Τόγκο περιέγραψε ο Δημήτρης Γκιάτης σε συνέντευξη.

    Ο 21χρονος δόκιμος ναυτικός επέστρεψε πρόσφατα στην Ελλάδα, αφού αφέθηκε ελεύθερος από τους πειρατές, που τον είχαν απαγάγει μαζί με άλλα δύο άτομα από το δεξαμενόπλοιο στο οποίο βρισκόταν ανοιχτά της δυτικής Αφρικής.

    Ο νεαρός, μέσω των δικηγόρων του, περιέγραψε στη Real News τα όσα έζησε κατά τη διάρκεια της ομηρίας του, λέγοντας μεταξύ άλλων πως ζούσε πάνω σε δέντρα, ενώ αναγκαζόταν να τρώει ωμό κρέας!

     «Θέλω να βγάλω από το μυαλό μου όσα έζησα εκείνες τις ημέρες. Είμαι ταραγμένος, εξουθενωμένος και τρομαγμένος», είπε αρχικά και προχώρησε στην περιγραφή, αναφέροντας πως ζούσαν πάνω σε δέντρα και κοιμόντουσαν πάνω σε ξύλινες τάβλες. Η λύση αυτή την ίδια ώρα τους προστάτευε, όπως είπε, από τα άγρια ζώα που βρίσκονται στην περιοχή.

Ελληνας δόκιμος: Δεν μας είχαν δεμένους

    Ο δόκιμος, όπως ανέφερε στο οικείο περιβάλλον του, είχε καλή αντιμετώπιση από τους πειρατές, καθώς δεν τον είχαν δεμένο. Ωστόσο, ήταν όλοι οι όμηροι συνεχώς περικυκλωμένοι από οπλισμένους άνδρες, που ωστόσο δεν τους κακοποίησαν σωματικά. Οι καιρικές συνθήκες ήταν ένα εμπόδιο που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι συνεχείς μετακινήσεις, καθώς οι πειρατές δεν ήθελαν να τους εντοπίσουν.

Ομηρία Τόγκο: Νερό από το ποτάμι σε σακούλες και ωμό κρέας

    Οσον αφορά τη διατροφή τους, τα πράγματα ήταν δύσκολα. Υπήρχαν στιγμές που έπιναν νερό μέσα από πλαστικές σακούλες που προηγουμένως είχαν βυθιστεί στο ποτάμι, ενώ έτρωγαν μόνο ρύζι και μερικές φορές ωμό κρέας, πιθανότατα από άγρια θηρία που σκότωναν στη περιοχή οι πειρατές. Ήταν εκτεθειμένοι σε θανατηφόρες ασθένειες, όπως η μαλάρια, από την οποία κατέληξε ένας Φιλιππινέζος όμηρος.

    Στις 11 Δεκεμβρίου οι πειρατές τούς άφησαν ελεύθερους, μεταφέροντάς τους σε ένα σημείο όπου δεν ήξεραν πού βρίσκονταν, αλλά τελικά κατάφεραν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, εξουθενωμένοι αλλά ανακουφισμένοι.