Χρειαζόμαστε μια εκπαίδευση που να δίνει σημασία στην διδασκαλία της ιστορίας

ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ  

Χρειαζόμαστε μια εκπαίδευση που να δίνει σημασία στην διδασκαλία της ιστορίας

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΡΑΚΗΣ Αντιστράτηγος ε.α. Τέως προέδρος της ΕΑΑΣ

    Διάβασα  πριν από καιρό  σε επετειακό άρθρο πρωινής εφημερίδας με τίτλο «28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ  1940 ΚΑΙ Ο Ι. ΜΕΤΑΞΑΣ» που ο συντάκτης  του άρθρου, έγραφε μεταξύ

των άλλων  ότι ο τότε πρωθυπουργός άφησε τη χώρα στο έλεος της μοίρας της, ότι η απόρριψη του τελεσιγράφου της Ιταλίας έγινε από φόβο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, το καθεστώς θα ανατρεπόταν από τους Έλληνες η τους Άγγλους. Για να δικαιολογήσει δε τις θέσεις του,  επικαλείτο τον Άγγλο ιστορικό Κόμπτον Μακένζι που  στο  βιβλίο  του  ΑΕΡΑ_ΑΕΡΑ  γράφει.  «Ο  Ελληνικός λαός μόνος του, σχεδόν χωρίς ηγεσία, έκανε το θαύμα του στα Αλβανικά βουνά γιατί κτυπώντας τους Ιταλούς φασίστας είχε την αίσθηση ότι κτυπούσε τον Ελληνικό φασισμό….». Όλα αυτά αποτελούν σοφίσματα που μόνο αφελείς και ανιστόρητους μπορούν να  πείσουν.

    Η ιστορία είναι άθροισμα καταγεγραμμένων αληθειών, είναι συλλογική και φιλοδοξεί να είναι συνολική και αντικειμενική. Γράφεται από τους ιστορικούς που όμως δεν διατείνονται ότι θα φθάσουν στην απόλυτη αλήθεια. Ο ιστορικός  γνωρίζει (εκτός και αν είναι προκατειλημμένος) ότι έχει την υποχρέωση να προσεγγίσει όσο περισσότερο μπορεί την πραγματική  αλήθεια και ακόμη  ότι έχει τη γνώση και την πιθανότητα να το κάνει καλύτερα από κάθε άλλον. Τέλος ο ιστορικός λόγω του ότι οφείλει να λογοδοτήσει απέναντι στην αλήθεια  γι αυτό δεν μπορεί να αποδεχθεί ψευδή ή κατασκευασμένη αλήθεια.

    Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε την ιστορική επέτειο με κάθε επισημότητα σε κάθε γωνιά της Ελλάδος, της Κύπρου και του απόδημου Ελληνισμού και είναι πιθανό να ακουσθούν η να γραφούν απόψεις σαν αυτές που στην αρχή περιέγραψα.

    Το ιστορικό όχι δεν το είπε ο Μεταξάς μονάχα κατά της  αυγινές  ώρες  της  28ης του  Οκτωβρίου  αλλά  είχε προετοιμασθεί γι αυτό, όπως φαίνεται από το ημερολόγιο του

      της 18ης Μαρ.1939 «ΦΟΒΕΡΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΕΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ»,

      την 20η Μαρτίου 1939 «ΗΣΥΧΟΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ, ΑΛΛΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ». 

     Την  9η  Απριλίου  1939  δύο  ημέρες  μετά  την εισβολή των Ιταλών στην Αλβανία όπου οι Αλβανοί υποδέχθηκαν  τους εισβολείς με μεγάλο ενθουσιασμό γράφει στο ημερολόγιο του. «ΟΛΙΓΟΝ ΜΕΤΑ  ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΚΤΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩ  στους  Wateriow και  Hopkinson (πρέσβεις  των ΗΠΑ και της  Μ. Βρετανίας) ΤΑΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΡΩΜΗΣ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  (πρέσβη  της  Ελλάδος  στη  Ρώμη)  ΟΤΙ  ΕΧΩ ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΠΕΧΤΑΘΗ ΕΙΣ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΡΟΤΙΜΩ  ΤΗΝ  ΤΕΛΕΙΑΝ  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΔΙΑ  ΤΟΝ  ΤΟΠΟΝ  ΜΟΥ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΣΗ».

     Την  21η Αυγούστου 1939 δηλώνει στον  επισκεφθέντα  αυτόν,  Ιταλόν  πρέσβη  Emanuelle Grazzi ότι  «Η ΕΛΛΑΣ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΘΕΣΙΝ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΘΗ ΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΝ  ΚΑΤ ΑΥΤΗΣ ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ Η ΙΤΑΛΙΑ ΗΘΕΛΕ ΘΙΞΕΙ ΖΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΤΗΝ  ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΤΗΣ. ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗΝ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΣΕΤΕ  ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΑΜΥΝΘΕΙ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΕΣΧΑΤΩΝ».   

    Το πως προπαρασκεύασε σιωπηρά το έθνος για να αντιμετωπίσει την Ιταλική υπερδύναμη φαίνεται από το ετοιμοπόλεμο των ενόπλων δυνάμεων του έθνους όπως διαπιστώθηκε από τους μαχητές που συμμετείχαν στον πόλεμο και άφησαν γραπτά κείμενα (Ιστορία του Άγγελου Τερζάκη και πολλών άλλων).

    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ούτε ηθικά, ούτε νομικά είναι επιτρεπτό να παρουσιάζεται στον τύπο ως αληθινό κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εάν στη  συγκεκριμένη  περίπτωση  αυτός  που  έγραψε  το κείμενο θέτει τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή τον πολιτικό φανατισμό πάνω από την επαγγελματική του υπόληψη είναι υπόθεση όλου του ελληνικού λαού να την αντικρούσει με ιστορικά στοιχεία και μαρτυρίες. Στο δημόσιο όμως διάλογο το κύριο θέμα είναι η αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων που στην συγκεκριμένη περίπτωση αποδεικνύεται ανύπαρκτη.

    Εάν αναφέρθηκα στο ημερολόγιο του Ι. Μεταξά το έκανα για να αντικρούσω όλους τους επίδοξους (κατά την  γνώμη  τους)  ιστορικούς  να  καταγραφούν  εκ  των υστέρων  τα  γεγονότα  όπως  θα  τα  ήθελαν  να  είχαν συμβεί  και όχι όπως συνέβησαν.

    H νίκη του 40 έκανε όλους τους  Έλληνες υπερήφανους και  αποτελεί  την  πιο  λαμπρή  σελίδα  της  νεώτερης ιστορίας μας. Όταν όμως αναφερόμαστε στο έπος του 40 δεν περιοριζόμαστε μόνο στις 163 ημέρες (28/10/40 μέχρι 6/4/41) που τα Ελληνικά στρατεύματα πέτυχαν την  πρώτη  ήττα  του  αήττητου  μέχρι  τις  28/10/1940 άξονα Βερολίνου-Ρώμης και την πρώτη νίκη στον συμμαχικό αγώνα με μοναδική σύμμαχο μας την Αγγλία η οποία έπλεξε το εγκώμιο της χώρας μας με λόγια και όχι με πράξεις. Η μόνη βοήθεια που μας πρόσφερε κατά το πρώτο δεκαήμερο του πολέμου ήταν 15 αεροπλάνα.

    «Ο πανίσχυρος  Αγγλικός στόλος ουδέποτε επιχείρησε να εμποδίσει τις Ιταλικές μεταφορές στην Ιταλία δια του στενού  του  Οτράντο»  (Θ.  Παπακωνσταντίνου.  Η  μάχη της Ελλάδος). Επιπλέον η τότε Αγγλική Κυβέρνηση αρνήθηκε στη σύμμαχο της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης του Βασιλέως Γεωργίου του Β και του Πρωθυπουργού Εμμανουήλ Τσουδερού να εγκατασταθούν στην Κύπρο ύστερα από την πτώση της Κρήτης. Ίσως οι Άγγλοι ιθύνοντες να περίμεναν ανάλογο στάση εκ μέρους της Ελλάδος έναντι των δυνάμεων του άξονα παρόμοια με αυτήν που επέδειξαν όλες οι καταληφθείσες χώρες της Ευρώπης από 1/9/1939 μέχρι το τέλος Ιουνίου του 40 με επικεφαλής τη Γαλλία που παραδόθηκε σε διάστημα 20 ημερών.  

    Η   τότε  ηγεσία  της  χώρας  μας  γνώριζε  τα  αισθήματα και τη θέληση του λαού, γνώριζε την πολεμική ετοιμότητα των   Ενόπλων   Δυνάμεων  και  πήρε  την   επιβεβλημένη απόφαση   να  υπερασπισθεί  την  πατρώα  γη   πιστή   στη ρήση  του Δημοσθένους  ότι  « Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετότερος» .

    Η   28η   οκτ.1940  ήταν  θρίαμβος  της  πίστεως  και  της ενότητας  του  Ελληνικού  λαού.   Το  Ο Χ Ι  θα  φωτίζει  πάντοτε  το   αύριο   του  έθνους  μας.