ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ
ΗΘΗ ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ
Παπακώστας Κωνσταντίνος
Μια Ελλαδίτσα τόση δα μικρή ταπεινωμένη
την έντυσαν τη στόλισαν της γης
αντρειωμένοι,
Κολοκοτρώνης, Σολωμός, Κανάρης Μπουμπουλίνα
έκοψαν και της πρόσφεραν της Παναγιάς τα
κρίνα.
Οι πρόγονοι μας άφησαν έθιμα παραδόσεις
εσύ τι έχεις στα παιδιά ν’ αφήσεις και να
δώσεις,
παράδειγμα να γίνετε με σύμβουλο σιωπή
αγάπη να δωρίζετε και κάντε προσευχή.
Τις παραδόσεις να τηρείς αν θες να βρείς
τους δρόμους
τα παραμύθια της γιαγιάς κράτα γερά στους
ώμους,
μικρός παίξε και γέλασε τους κλέφτες κι
αστυνόμους
σαν μεγαλώσεις χάραξε και τήρησε τους
νόμους.
Με ήθη και με έθιμα παιδιά να μεγαλώσεις
και με την πίστη στο Χριστό τα κάστρα θα τ’
αλώσεις,
ήρωες, μάρτυρες πολλούς έχεις ν’
ακολουθήσεις
πυξίδα δεν χρειάζεσαι σ’ αυτούς θα
μαρτυρήσεις.
Μάνα μια λέξη ιερή γλυκειά, ονειρεμένη
το χάδι, το γλυκό φιλί και
χιλιοτραγουδισμένη,
ζεστή μεγάλη αγκαλιά κι απάνεμο λιμάνι
τη νιώθεις πάντα δίπλα σου για όσα έχεις
κάνει.
Πατέρας στήριγμα ζωής ώσπου να μεγαλώσεις
πρότυπο, φάρος, οδηγός για ότι θ’
ανταμώσεις,
φύλαξε μέσα στην καρδιά όλες τις παραδόσεις
πατέρα, μάνα, πρόγονους ποτέ να μην
προδόσεις.
Οι γονείς μας είναι όλη η μεγάλη η ουσία
ο πατέρας και η μάνα όλη η περιουσία,
τους θεσμούς, δεσμούς αν σπάσεις τις μεγάλες
παραδόσεις
την ψυχή σου και το σώμα είσαι έτοιμος να
δώσεις.
|
Καρναβάλια τα τηρούμε γιατί είναι παραδόσεις
το σταυρό μόνος να κάνεις την ψυχή σου για
να σώσεις,
η Ελλάδα έχει βάσεις και θεμέλια γερά
την ψυχή σου ν’ ατσαλώσεις νάχεις δυνατά
φτερά.
Μη μένετε ασάλευτοι και καναπεδοβολμένοι
δώστε απ’ το υστέρημα η Ελλάδα το προσμένει,
πάψετε πια να κρίνετε τι κάνει ο ένας κι ο
άλλος
παράδειγμα να γίνετε ή θα χαθούμε ειδάλλως.
Το ρολόϊ προχωράει και συ κάθεσαι και χάνεις
και ζητάς σταφύλια νάβρεις κρεμαστάρια να τα
κάνεις,
την ψυχή βάλε μπροστά σου βγες και πάλεψε με
ζήλο
και στον κόρφο σου δε θάβρεις αν θα ψάχνεις
για τον ψύλλο.
Τα ανεμομαζώματα τα πρόσκαιρα βραβεία
είναι για όσους θέλουνε μονάχα τα πρωτεία,
η πίστη, η εντιμότητα, η αγάπη που προσμένει
είναι για όσους μάχονται και είναι
ευλογημένοι.
Θυσίες θέλει η ζωή σαν βγείς να πολεμήσεις
τον πρώτο σου τον έρωτα αν θέλεις να
κρατήσεις,
πάλεψε όμως τίμια, δώσε απ’ την καρδιά σου
τότε θα δείς όλη η ζωή ν’ ανοίγεται μπροστά
σου.
Απ’ την ψυχή να κρατηθείς ώσπου να
ειρηνεύσεις
θα βρείς τότε τη δύναμη γραφές να
ερμηνεύσεις,
και θάσαι συ ο οδηγός τ’ ανέσπερο αστέρι
χειμώνες δεν θα βρείς μπροστά μονάχα
καλοκαίρι.
Λάβαρα, σημαίες πάρτε και σηκώστετα ψηλά
στο μνημείο των πεσόντων ψάλλετε τη λευτεριά
και ανάψτε ένα κεράκι για τη μνήμη των
προγόνων
παρακαταθήκη αιώνια στις καρδιές των
απογόνων.
Λουλούδια φύτεψε πολλά και άνθη θα σου
δώσουν
μυρίπνοα στον ουρανό Θεό θα ανταμώσουν
πάντα με το χαμόγελο ζεστό και την ελπίδα
θα φέρει ο ήλιος την αυγή γλυκειά ηλιαχτίδα.
Το μνημείο του αγνώστου έχει ποτισθεί με
αίμα
το λουλούδι που θ’ ανθίσει έχει όνομα για
σένα
μη το κόψεις πότισέ το κι άφησέ το ν’
ανθίσει
η ζωή κάνει το θαύμα άστο να μοσχομυρίσει.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου