Πανεπιστημιακό Άσυλο

ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ  

Πανεπιστημιακό Άσυλο

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΟΙΡΙΣΚΛΑΒΟΣ Ταξίαρχος (ΔΒ) ε.α.

     Τα θλιβερά γεγονότα, που κατά καιρούς συμβαίνουν στους Πανεπιστημιακούς χώρους, από ομάδες αναρχικών ή άλλες πολιτικά καθοδηγούμενες ομάδες ,έφεραν και πάλι στην επικαιρότητα την ταλαιπωρημένη έννοια του Πανεπιστημιακού ασύλου.

     Έχω τη γνώμη ότι η αιτία του κακού βρίσκεται στην ύπαρξη αυτού τούτου του Νόμου (1268/82),περί πανεπιστημιακού ασύλου .Όταν ο ενημερωμένος πολίτης αυτού του τόπου ακούει τον όρο «Πανεπιστημιακό Άσυλο», αυθόρμητα έρχεται στο νου του ,ότι η έννοια αυτή έχει σχέση με την προστασία της ελευθερίας της διακίνησης των ιδεών, της διδασκαλίας ,της έρευνας, της επιστήμης, και γενικώς της ακαδημαϊκής ελευθερίας, όπως αυτά ορίζονται και προστατεύονται από το Σύνταγμα (Άρθρο 16 παράγρ. 1)…(.Η τέχνη και η επιστήμη ,η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες .Η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του κράτους. Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα……) 

    Ο όρος «πανεπιστημιακό άσυλο» δεν αναφέρεται πουθενά στο Σύνταγμα ,αλλά εφευρέθηκε από τις κομματικές συντεχνίες ,για λόγους λαϊκισμού και κομματικής εκμετάλλευσης της υπερτονισμένης ευαισθησίας των φοιτητών. Αυτό φαίνεται καθαρά από την παράγραφο 5 του άρθρου 2 του Νόμου 1268/82,που ορίζει ότι «Το πανεπιστημιακό άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι .και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της Δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς...» Έτσι λοιπόν ο Νόμος αυτός διαστρεβλώνει σκοπίμως την έννοια που έπρεπε να έχει ο όρος π. α. και την περιορίζει στο «…και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς…».

     Και ναι μεν ο εν λόγω Νόμος στην παράγραφο 7 του άρθρου 2 προβλέπει την επέμβαση χωρίς άδεια των Πρυτανικών αρχών, όμως αυτήν την επέμβαση κανένας υπεύθυνος Υπουργός ή υπεύθυνη κυβέρνηση δεν την διέταξε μέχρι σήμερα, γιατί το κομματικό κόστος απέκτησε προτεραιότητα, έναντι του εθνικού συμφέροντος. Το άρθρο 17 παράγραφος 1 του Συντάγματος ορίζει ότι «Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του κράτους….» Και το άρθρο 24 παράγραφος 1 «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους .Για τη διαφύλαξή του, το κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα...». Αλλά ποια αποτελεσματικά μέτρα έχουν πάρει μέχρι σήμερα οι εκάστοτε Υπουργοί Δημόσιας τάξης, οι Πρυτάνεις, οι καθηγητές στις περιπτώσεις βανδαλισμών και καταστροφής της δημόσιας περιουσίας των Ιδρυμάτων, που κατά το Σύνταγμα (άρθρα 16 και 25 ), υπέχουν βαρύτατες ευθύνες; Όλοι οχυρώνονται πίσω από τον γελοίο, αν όχι εγκληματικό Νόμο1268/82 και εξαντλούνται κάθε φορά σε ένα ατέλειωτο «μπλα, μπλα..» όπως αυτό που ζήσαμε αμέσως μετά την πυρπόληση του Πολυτεχνείου ,την 18/4/95 και το ζούμε και σήμερα με την κατάληψη πανεπιστημιακού χώρου από παράνομους (βλέπε ρουβίκονες και παρεμπόδιση λειτουργίας πανεπιστημιακών δργάνων από..αποθρασιμένες φοιτιτικές ομάδες)

     Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, θα περίμενε κανείς, οι πρυτάνεις, και οι καθηγητές να συμπράξουν με τα όργανα της τάξεως, για να αποτρέψουν τις βαρβαρότητες, που διαπράττονται κάθε φορά από τα αντικοινωνικά στοιχεία, εις βάρος των εκπαιδευτικών μας Ιδρυμάτων. Στη δικιά μας όμως κοινωνία, όπου η συμπεριφορά των εκάστοτε διαχειριστών της εξουσίας έχει δώσει την εντύπωση ότι Δημοκρατία ίσον ασυδοσία, όπως π.χ. το εξοργιστικό φαινόμενο που ζει άναυδος αυτές τις μέρες ο ταλαίπωρος και προδομένος Λαός μας -της κατάληψης των πανεπιστημιακών του Ιδρυμάτων—από παράνομους μετανάστες, ότι μπορείς να καταστρέφεις τη Δημόσια περιουσία χωρίς να πληρώνεις ,ότι μπορείς να φοροδιαφεύγεις ατιμωρητί ,στην κοινωνία , που το συμφέρον του κόμματος τίθεται υπεράνω του εθνικού, είναι επόμενο να συμβαίνουν τέτοια παρανοϊκά φαινόμενα όπως και το απαίσιο θέαμα να βλέπεις τους πανεπιστημιακούς χώρους κατεσπαρμένους με σύριγγες ναρκωτικών. 

    Και ένα τέτοιο φαινόμενο είναι και αυτό του σκόπιμα - για λόγους λαϊκισμού - διαστρεβλωμένου Πανεπιστημιακού ασύλου, αφού έχει αναχθεί σε ύψιστο θεσμό, πέρα και πάνω από το Σύνταγμα και τον ποινικό κώδικα και που στην πράξη έχει καταστήσει τους χώρους των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων άσυλο προστασίας των πάσης φύσεως περιθωριακών και αντικοινωνικών στοιχείων. Αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο θα συνεχίσει να τραυματίζει τους θεσμούς και τη Δημοκρατία, για όσο χρόνο θα συνεχίζεται το «μπλα, μπλα», Υπουργών, Πρυτάνεων, καθηγητών, για όσο θα αποφεύγουν όλοι τις ευθύνες τους, για λόγους λαϊκισμού και για όσο χρόνο θα συνεχίσει να αντέχει ακόμα ο λαός να πληρώνει τα σπασμένα, αντί να τα πληρώνουν οι αναρχικοί μαζί με τους Πρυτάνεις, τους καθηγητές και τους Υπουργούς ,που καπηλεύονται την έννοια του Πανεπιστημιακού ασύλου.