ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ
Βασίλη Ευστρ. Ναζλή
Πολλά βιβλία γράφηκαν για την ζωή των στρατιωτικών μέσα και έξω από τους στρατώνες σχεδόν από τον πρώτο καιρό σύστασης και δημιουργίας του Ελληνικού Στρατού. Οι συγγραφείς, οι ίδιοι στρατιωτικοί, αποτύπωσαν στιγμές, γεγονότα καθημερινα μάχες, προσωπικές στιγμές που αποτελούν πλέον την ιστορία, που τότε ήταν ζώσα και ενεργή. Αυτά αποτυπώθηκαν, ως αυτοβιογραφιες, ενθυμήματα, αναλύσεις κ.α ,που αποτελούν ένα μεγάλο όγκο βιβλίων, που όποιος ανατρέξει σ'αυτά θα εντυπωσιασθεί από τον όγκο των πληροφοριών και θα τα... χάσει!!
Στην προσωπική μου αναζήτηση, εντόπισα στην βιβλιοθήκη μου ένα μικρό σε διάσταση βιβλίο, με τον τίτλο «ΑΠ' ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ- Επεισόδια από τη ζωή, στρατιωτικά διηγήματα, από τα εύθυμα του παληού στρατού μας» με συγγραφέα τον Παναγιώτη Μαυροειδή, υποστράτηγο ε.α, έκδοση 1970.Ως καλός αλιεύς θα σας παραθέσω κάποια χαρακτηριστικά χιουμοριστικά περιστατικά.
Α. ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ
Από το 1925 είχε αρχίσει μιά εντατική προσπάθεια εκπαιδεύσεως των στελεχών μας, από πολυπληθή αποστολή Γάλλων αξιωματικών υπό την εξαίρετη κατεύθυνση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού Αλέξ. Μαζαράκη.
Φίλος συνάδελφος, επιθυμώντας να συμβάλει στην γενική αυτή προσπάθεια, εξέδωκε ένα βιβλίο «περί εκγυμνάσεως δυστρόπων ίππων και ημιόνων του στρατού».
Στον πρόλογο, αφού εξήρε την αξία του βιβλίου του, κατέληξε ως εξής "εν γένει, το βιβλίον αυτό, κρίνεται κατάλληλο, δια ΠΑΝ στρατιωτικόν κτήνος".
Β. Α Τ Υ Χ Ι Α
Εδώ και εξήντα τόσα χρόνια (δικοί μου υπολογισμοί από 1900-1910 δεδομένου ότι γράφηκε το παρόν το 1970),παλιός υπολοχαγός (14 χρόνια ανθυπολοχαγός και 7 υπολοχαγός) αντιπροσωπευτικός τύπος της εποχής του, γερό ποτήρι και πάντοτε απένταρος, κατοικούσε σε ισόγειο δωμάτιο στο Κολωνάκι. Την εποχή εκείνη το Κολωνάκι δεν είχε την μορφή της πλουτοκρατίας, που έχει σήμερα.
Μιά ζεστή καλοκαιρινή νύχτα, περασμένα μεσάνυχτα, ένας λωποδυτάκος επήδησε μέσα από το ανοικτό παράθυρο και έψαχνε το χιτώνιο του υπολοχαγού, που ήταν ριγμένο σε μιά καρέκλα.
Ο υπολοχαγός, που δεν είχε κοιμηθεί ακόμη, πετάχθηκε από το κρεββάτι του και τον άρπαξε από τον γιακά.
«Τι ψάχνεις εφτού, βρέ?» του είπε σε εύθυμο και χαιρέκακο τόνο, «Ψάχνεις να βρής λεφτά??» και εγέλασε με πολύ κέφι. "Εγώ βρε,» συνέχισε στον ίδιο τόνο, «όλη την ημέρα ψάχνω τις τσέπες μου και δεν βρίσκω πεντάρα και εσύ ψάχνεις νύχτα να βρής λεφτά??».
Ο λωποδυτάκος τάχασε και βρήκε την ευκαιρία να εξαφανισθεί από το ανοικτό παράθυρο,
Πολλά βιβλία γράφηκαν για την ζωή των στρατιωτικών μέσα και έξω από τους στρατώνες σχεδόν από τον πρώτο καιρό σύστασης και δημιουργίας του Ελληνικού Στρατού. Οι συγγραφείς, οι ίδιοι στρατιωτικοί, αποτύπωσαν στιγμές, γεγονότα καθημερινα μάχες, προσωπικές στιγμές που αποτελούν πλέον την ιστορία, που τότε ήταν ζώσα και ενεργή. Αυτά αποτυπώθηκαν, ως αυτοβιογραφιες, ενθυμήματα, αναλύσεις κ.α ,που αποτελούν ένα μεγάλο όγκο βιβλίων, που όποιος ανατρέξει σ'αυτά θα εντυπωσιασθεί από τον όγκο των πληροφοριών και θα τα... χάσει!!
Στην προσωπική μου αναζήτηση, εντόπισα στην βιβλιοθήκη μου ένα μικρό σε διάσταση βιβλίο, με τον τίτλο «ΑΠ' ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ- Επεισόδια από τη ζωή, στρατιωτικά διηγήματα, από τα εύθυμα του παληού στρατού μας» με συγγραφέα τον Παναγιώτη Μαυροειδή, υποστράτηγο ε.α, έκδοση 1970.Ως καλός αλιεύς θα σας παραθέσω κάποια χαρακτηριστικά χιουμοριστικά περιστατικά.
Α. ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ
Από το 1925 είχε αρχίσει μιά εντατική προσπάθεια εκπαιδεύσεως των στελεχών μας, από πολυπληθή αποστολή Γάλλων αξιωματικών υπό την εξαίρετη κατεύθυνση του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού Αλέξ. Μαζαράκη.
Φίλος συνάδελφος, επιθυμώντας να συμβάλει στην γενική αυτή προσπάθεια, εξέδωκε ένα βιβλίο «περί εκγυμνάσεως δυστρόπων ίππων και ημιόνων του στρατού».
Στον πρόλογο, αφού εξήρε την αξία του βιβλίου του, κατέληξε ως εξής "εν γένει, το βιβλίον αυτό, κρίνεται κατάλληλο, δια ΠΑΝ στρατιωτικόν κτήνος".
Β. Α Τ Υ Χ Ι Α
Εδώ και εξήντα τόσα χρόνια (δικοί μου υπολογισμοί από 1900-1910 δεδομένου ότι γράφηκε το παρόν το 1970),παλιός υπολοχαγός (14 χρόνια ανθυπολοχαγός και 7 υπολοχαγός) αντιπροσωπευτικός τύπος της εποχής του, γερό ποτήρι και πάντοτε απένταρος, κατοικούσε σε ισόγειο δωμάτιο στο Κολωνάκι. Την εποχή εκείνη το Κολωνάκι δεν είχε την μορφή της πλουτοκρατίας, που έχει σήμερα.
Μιά ζεστή καλοκαιρινή νύχτα, περασμένα μεσάνυχτα, ένας λωποδυτάκος επήδησε μέσα από το ανοικτό παράθυρο και έψαχνε το χιτώνιο του υπολοχαγού, που ήταν ριγμένο σε μιά καρέκλα.
Ο υπολοχαγός, που δεν είχε κοιμηθεί ακόμη, πετάχθηκε από το κρεββάτι του και τον άρπαξε από τον γιακά.
«Τι ψάχνεις εφτού, βρέ?» του είπε σε εύθυμο και χαιρέκακο τόνο, «Ψάχνεις να βρής λεφτά??» και εγέλασε με πολύ κέφι. "Εγώ βρε,» συνέχισε στον ίδιο τόνο, «όλη την ημέρα ψάχνω τις τσέπες μου και δεν βρίσκω πεντάρα και εσύ ψάχνεις νύχτα να βρής λεφτά??».
Ο λωποδυτάκος τάχασε και βρήκε την ευκαιρία να εξαφανισθεί από το ανοικτό παράθυρο,
Ο υπολοχαγός ξανάπεσε στο κρεββάτι του γελώντας
σαρκαστικά. «Ακούς εκεί να ψάχνουν στις τσέπες μου
νύχτα να βρούν λεφτά??».
ΚΑΘΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ...ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ!!!!
ΚΑΘΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ ...ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΡΚΤΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου