ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΕΖΙΚΟΥ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ  ΠΕΖΙΚΟΥ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Νικόλαος  Ζαρκάδας Υποστράτηγος  ε.α.

    Το έτος 2010 με την πρωτοβουλία, τις προσπάθειες και τις νόμιμες ενέργειες μιας ομάδας παλαιοτέρων συναδέλφων ιδρύθηκε στην Αθήνα ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αξιωματικών Πεζικού {Π.Σ.Α.Π.} με ένα και μοναδικό σκοπό “την διατήρηση και την σύσφιγξη των δεσμών μεταξύ των υπηρετησάντων ως αξιωματικών στο Πεζικό” και βασική επιδίωξη “την διατήρηση ζωηράς της μνήμης και την απότιση φόρου τιμής στους πολυπληθείς θυσιασθέντες πεζούς κατά τους αγώνες του Έθνους”.

    Το όπλον του Πεζικού, ήτοι “το όπλον της δόξας, του αίματος και της θυσίας” αποτελεί το κύτταρο, αλλά και την βάση της ιστορικής οργάνωσης και λειτουργίας του Στρατού μας. Οι αξιωματικοί του είναι προσηλωμένοι στην αποστολή τους, ήτοι στη διαφύλαξη των εθνικών συνόρων και την αίσθηση του καθήκοντος. Τέσσερα είναι τα περιούσια στοιχεία, τα οποία κυριαρχούν κατά την εκτέλεση της αποστολής τους, ήτοι η αίσθηση της Πατρίδας, η συνείδηση της ιστορικής παράδοσης, η ιερότητα της οικογένειας και το δέος της χριστιανικής πίστης.

    Βέβαια, υπάρχουν πολλά σωματεία, ήτοι ενώσεις, σύνδεσμοι, σύλλογοι, λέσχες κ.λπ. που έχουν ιδρυθεί ή συμμετέχουν απόστρατοι αξιωματικοί, πλησιάζουν τα εκατόν, πλην όμως τα μέλη σε δύο από αυτά συνδέονται με τους ιερούς, συναισθηματικούς και άρρηκτους δεσμούς αφ’ ενός μεν της συμμαθητικής φοίτησης και πορείας αφ’ ετέρου δε του πνεύματος όπλου και είναι αντίστοιχα οι σύνδεσμοι τάξεων και των όπλων.

    Η ίδρυση του Π.Σ.Α.Π. χρονολογικά η τελευταία, ήλθε να απαντήσει στις πραγματικές ανάγκες της εποχής, ήτοι στη διατήρηση των δεσμών και του πνεύματος αλληλεγγύης των αξιωματικών του Πεζικού.

    Πιστεύοντες στο πνεύμα του όπλου μας και διατηρώντας τους δεσμούς, που αναπτύχθηκαν μεταξύ μας στη διάρκεια της ενεργού υπηρεσίας, από ψυχή και πνεύμα, με τα κοινά βιώματα μέσα στα ίδια στρατόπεδα και στην κοινή πορεία μας, είναι απαραίτητο όπως συνεχίζουμε και διατηρήσουμε την, αλυσίδα των αναμνήσεων, προσέλθουμε και ενισχύσουμε τον Σύνδεσμο του όπλου μας, τον οποίον να αφυπνίσουμε να βγάλουμε από την αφάνεια και την αχρηστία και να προσπαθήσουμε να ανάψουμε και πάλι το καντήλι της ελπίδας.

    Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η κοινωνική μας τάξη, η οποία αντιμετωπίζει από την Πολιτεία την αδυσώπητη απαξίωση και την υποβάθμιση του κύρους και της εθνικής προσφοράς των μελών της δεν έχει την πολυτέλεια του διχασμού. Το στοίχημα της ενότητας, της συνεργασίας και της αγαστής σύμπνοιας είναι στοίχημα επιβίωσης του Συνδέσμου μας.

    Οι απόστρατοι αξιωματικοί του Πεζικού είναι λίγοι για να είναι διχασμένοι. Αποτελούν ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας. Ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι με το ανήσυχο πνεύμα, τον σεβασμό προς την ιερή, διάβροχη από αίματα, Σημαία μας, με την εικόνα του προστάτη Αγίου Γεωργίου, την αφοσίωση στην οικογένεια και την πίστη στην ορθόδοξη εκκλησία συναισθάνονται, αντιλαμβάνονται και κατανοούν το μέγεθος της προσφοράς τους.

    Η προσφορά αυτή, στη σημερινή ταραγμένη εποχή, μπορεί εντονότερα να παρουσιασθεί στο κοινωνικό σύνολο μέσα από τις προσπάθειες και τις δραστηριότητες ενός συλλογικού οργάνου, όπως του Π.Σ.Α.Π. και όχι από μεμονωμένες ατομικές ενέργειες.

    Απαιτείται στη σύγχρονη πραγματικότητα συσπείρωση στο όνομα των βασικών αρχών και αξιών μας και συλλογική κοινή προσπάθεια για την αποκατάσταση της εθνικής μας υπερηφάνεια, που έχει πληγωθεί.

    Η συστηματική αποχή των συναδέλφων του Πεζικού και η ερήμωση του Συνδέσμου μας προκαλεί  θλίψη, ανησυχία, απογοήτευση και προβληματισμό για το μέλλον του. Αν δεν ενωθούμε όλοι κάτω από τη στέγη του Π.Σ.Α.Π. όπως αυτό συμβαίνει σε όλες τις αντίστοιχες ενώσεις των άλλων Όπλων και Σωμάτων, αλλά και των άλλων κοινωνικών τάξεων, ο Σύνδεσμός μας δεν θα αποκτήσει ποτέ το απαιτούμενο κύρος και την δύναμη, ώστε να δύναται να απαιτεί και να επιτυγχάνει τον σκοπόν και τις επιδιώξεις της ίδρυσης και της λειτουργίας του.

    Είναι αδήριτη ανάγκη όπως ο Σύνδεσμος του Πεζικού παραμείνει ενεργός, δυναμικός, δημιουργικός και τολμηρός. Μια μικρή προσπάθεια όλων μας μπορεί να δώσει νέα πνοή και να αφυπνίσει τον προβληματισμό μας για την ανάγκη ύπαρξης και συνέχισης της λειτουργίας του. Ας παραμερίσουμε, επί τέλους, την διχόνοια, τις μικρότητες και όλες τις άλλες αδυναμίες μας, που δυσκολεύουν την προσέλευση και την συστράτευσή μας στον κοινό σκοπό. Σε μια εποχή τρομακτικής ηθικής κρίσης, εντυπωσιακής αδιαφορίας για τον συνάδελφο και αφόρητου εγωκεντρισμού, οι ενώσεις των αποστράτων αξιωματικών δημιουργούν την ελπίδα ότι δεν χάθηκαν όλα. Η πορεία τους δύσκολη στη σημερινή εποχή της ιστορικής οικονομικής συγκυρίας και της συνθλιπτικής παρακμής.

    Τελικά, ας διατηρήσουμε τον Σύνδεσμό μας ως χώρο πνευματικής φιλίας και συναδελφικότητας.