Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ



ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Νικόλαος ΖαρκάδαςΥποστράτηγος ε.α.
            Μεταξύ των εορτών του έτους εξέχουσα και ξεχωριστή θέση κατέχει για την ορθό­δο­­ξη χριστιανική εκκλησία η εορτή των Τριών Ιεραρχών που εορτάζεται στις 30 Ια­νουα­ρίου.
            Είναι οι τρεις "μέγιστοι φωστήρες του τρισηλίου θεότητας", τους οποίους τα ελλη­νι­κά γράμματα, η ελληνική παιδεία και γενικά τα σχολεία μας όλων των εκπαιδευτικών βαθ­μί­δων επέλεξαν και έχουν ως προστάτες τους.
            Ήταν και οι τρεις μορφές εξαιρετικά σπουδαίες στη θεωρία και στη ζωή τους, στην πρά­ξη και στη διακονία των συνανθρώπων. Η εκκλησία μας έχει αφιερώσει το μήνα Ια­νουά­ριο στη μνήμη τους. Αρχίζει με την εορτή του Μεγάλου Βασιλείου, συνεχίζει με αυτή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και την Ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και κλείνει με την κοινή εορτή των τριών μεγάλων αυτών εκκλη­σια­στι­κών πατέρων και προσωπικοτήτων.
            Το περιεχόμενο των λόγων τους στα κηρύγματα και στα κείμενα των εκκλη­σια­στι­κών τους συγγραμμάτων μεστό και λεπτομερές με σαφή και ολοκληρωμένη ανάπτυξη. Ο λό­­γος τους προσαρμοσμένος, για την εποχή τους στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα και δογ­ματικά ζητήματα της ζωής. Ιδιαίτερη σημασία έδιναν στις ηθικές αξίες και την αποφυγή της μέθης. Σκοπός τους και επιδίωξη ήταν η καθοδήγηση των πιστών για την επίτευξη της αιώ­νιας ζωής και η ανάλυση των γεγονότων και περιστάσεων της καθημερινής διαβίωσης αυ­τών.
            Δυστυχώς δεν έχω τον θρησκευτικό επιστημονικό οπλισμό, για να αναλύσω και να ερ­μη­νεύσω το βαθύτερο περιεχόμενο ή το δογματικό νόημα και την σημασία που έχει στην ορ­θόδοξη παράδοση η έννοια των λόγων των Τριών Ιεραρχών.
            Όμως, δεν είναι τυχαίο ότι η κοινή εορτή τους, δεν είναι μόνο θρησκευτική, αλλά και σχο­λική. Είναι η εορτή της παιδείας και των γραμμάτων. Οι Τρεις Ιεράρχες επελέγησαν ως οι "Προ­στάτες Άγιοι της Παιδείας", αφού ήταν πραγματικοί άνθρωποι των γραμμάτων και ε­­ξαί­ρετοι διδάσκαλοι. Είναι οι πρώτοι που έβαλαν την ελληνική φιλοσοφική σκέψη στη χρι­­στια­νική εκκλησία και προέτρεψαν τους νέους να μελετούν τα έργα των μεγάλων αρ­χαίων ελ­λή­νων στοχαστών και φιλοσόφων. Παραμένει μέχρι τις ημέρες μας ότι "καλός θεο­λό­γος εί­ναι αυτός, που γνωρίζει την ελληνική γλώσσα και την αρχαία ελληνική παιδεία και σκέ­­ψη".
            Σήμερα η παιδεία μας, παρά την συνταγματική αρχή ότι "...έχει σκοπόν .... την ανά­πτυ­ξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης" (παρ.2 άρθρο 16) έχει συστηματικά απο­γυ­μνωθεί από την εθνική και θρησκευτική παράδοση και από τις αξίες της ιστορίας και του πο­λιτισμού μας. Δεν αναγνωρίζεται ότι αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για μια εύρωστη και δη­μιουργική κοινωνία, ανθηρή οικονομία, κοινωνική δικαιοσύνη, ευνοϊκές προϋποθέσεις και προοπτικές για ανάπτυξη και ελπιδοφόρο μέλλον.
            Μεθοδικά υποβαθμίζεται η διδασκαλία των θρησκευτικών και καταλύονται οι στα­θε­ρές παράμετροι της κοινωνικής συνοχής με τη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας, την προ­παγάνδα των πλαστογράφων και την ανεξήγητη προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας.
            Καταργείται η αξιολόγηση και αναγνώριση της αριστείας και δεν καλλιεργούνται οι θε­σμικές προϋποθέσεις της άμιλλας. Έπαυσε το σύστημα της παιδείας σε όλες τις βαθμίδες να είναι αξιοκρατικό και να υποστηρίζει, να προστατεύει και να ενισχύει τα ιδεώδη, τις προσ­δο­κίες, τις ανάγκες και τις ελπίδες της κοινωνίας.
            Είναι αδήριτη ανάγκη, όπως η παιδεία μας κρατάει ανοιχτούς τους ορίζοντες προς το μέλ­λον και όχι να εξαντλείται στην κριτική και στον σχολιασμό του παρελθόντος και του πα­­ρόντος.
            Καταδεικνύεται ότι δικαίως, η εκκλησία μας εορτάζει και τιμά τους Τρεις Ιεράρχες, τους εμπνευσμένους διδασκάλους της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης μας και η παιδεία μας τους προβάλλει ως προστάτες των ελληνικών γραμμάτων και επιστημών.
            Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

1 σχόλιο:

  1. Ένας ακόμα μύθος της Ιουδαιοχριστιανικής προπαγάνδας που εμείς πρέπει να καταπίνουμε αμάσητο! Τρεις ανθέλληνες κατεδαφιστές του Ελληνισμού που κάποιοι τους αγιοποίησαν και τους βάφτισαν προστάτες της παιδείας του. Κατ' αρχάς δεν ήταν Έλληνες. Εξ' ανάγκης ήταν Ελληνικής παιδείας. Ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός ήταν Καππαδόκες. Η δε καταγωγή του Ιωάννη Χρυσόστομου, ο οποίος γεννήθηκε στη Συρία, είναι αδιευκρίνιστη και εντελώς αυθαίρετα παρουσιάζεται ως Έλληνας. Το ότι η μητέρα του είχε το ελληνικό όνομα Ανθούσα δεν λέει απολύτως τίποτε, καθώς ήταν συνηθισμένο φαινόμενο της εποχής ένεκα της παγκοσμίου γλώσσας και του εξελληνισμού οι ελληνικές ονοματοδοσίες και ειδικά από τους Εβραίους (πχ, οι Εβραίες μητέρες των αποστόλων είχαν ελληνικά ονόματα). Όμως αν το δούμε αλλιώς και οι Γενίτσαροι ελληνικής καταγωγής ήταν. Για να μη το πλατιάζουμε ιδού ελαχιστότατο δείγμα γραφής του καθενός που φανερώνει τα ευγενή συναισθήματα του για τη Φυλή μας.
    Γρηγόριος Ναζιανζηνός (ο Θεολόγος): «Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αφτιά και την γλώσσα μου», («Επιτάφιος εις τον πατέρα, παρόντος Βασιλείου», παρ. ι'). «Η σοφία των Ελλήνων είναι τύφος... Οι Έλληνες είναι αλαζόνες...δεισιδαίμονες...αυθάδεις...»,(«Εις Ηρώνα τον φιλόσοφον»).
    Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Όπου η μνήμη των μαρτύρων, εκεί και η ντροπή των Ελλήνων»,(«Εις τον άγιον ιερομάρτυρα Βαβύλα», παρ. β'). «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα…», («Υπόμνημα εις τον άγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν», Ομιλία Α', 59.31). «Tα παιδιά να υπακούτε στους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του Kυρίου... Εκτός κι αν ο γονέας είναι Έλληνας»,(«Προς Eφεσίους επιστολήν», Oμιλία KA', παρ. α').
    «Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις, τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλήκια… Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους… Εμείς όμως, δεν παραιτούμαστε από την μάχη εναντίον τους», («Υπόμνημα εις τον άγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν», Ομιλία Ξ', 59.369-370).
    Μέγας Βασίλειος: «Προσταγή! Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων…τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν»,(«Εις τον προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον», 7.196.3). «Είναι εχθροί οι Έλληνες...διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον “Ισραήλ”. Στόμα δε, λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄: 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη, η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει αυτούς που πιστεύουν με απλότητα στον Θεό», («Εις τον προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον», 9.230.8). Και αυτός ο πάμπλουτος γόνος επιφανούς οικογένειας Βασίλειος, πλην όμως αχάριστος ως «πανεπιστήμονας» αφού είχε αντλήσει Ελληνική παιδεία και γνώσεις κατόπιν 5ετούς φοίτησης στην Αθήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή