11.Aτάκες από τον Παλιό Eλληνικό Kινηματογράφο που αγαπήσαμε !

ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ( ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΚΡΑ )

11.Aτάκες από τον Παλιό Eλληνικό Kινηματογράφο που αγαπήσαμε !

Parakseno.gr

Το έστειλε ο Διονύσης Θεοδωρίτσης

Δεν την χούφτωσες;!!! Θα το μετανιωωώσεις. Χούφτωσ' την, χούφτωστ' την!

Δ.Παπαγιαννόπουλος στο «Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια» (1967)

Μακράν η καλύτερη ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου

Αυτή μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις. Να μου το θυμηθείς. Αυτή αν δεν σε κάνει φλώρο, εμένα να μην με λένε Μεμά!

Ο Γιάννης Βογιατζής στις «Θαλασσιές Χάντρες» (1967)

Η δεύτερη καλύτερη ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου

Ψηλός, όμορφος, βουτυράτος.Με μια αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ.

Αθηνόδωρος Προύσαλης στο «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη» (Τσιφόρος, 1968)

Η τρίτη καλύτερη ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου. H όλη σκηνή είναι απολαυστική. Αυθεντικός Τσιφόρος.

Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη.

Σπύρος Καλογήρου στον Νίκο Κούρκουλο στη «Λόλα» (1964)

Οι Γερμανοί ξανάρχονται.

Τίτλος ταινίας του Αλέκου Σακκελάριου με τον Βασίλη Λογοθετίδη (1948)

Αγάπησα και πόνεσα

Τίτλος ταινίας του 1949 με Ελ.Χατζηαργύρη, Θ.Μορίδη

Είναι φίλοι μας οι Γερμανοί!

Ο ανεπανάληπτος φυσιογνωμικά Δήμος Σταρένιος στο «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται»

Θα είσαι φρόνιμος;

- Χ ά ρ α κ α ς!

O Μ.Φωτόπουλος απαντά στη Γεωργία Βασιλειάδου στην «Ωραία των Αθηνών»

Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.

Γιώργος Φούντας στη «Στέλλα» (1955)

Όταν έχεις λεφτά Ανάργυρε μπορείς να αφήσεις τη συνείδησή σου να κοιμάται μόνη της κι εσύ να κοιμάσαι με την καλύτερη ερωμένη.

Γιώργος Πρωτόπαππας προς Λογοθετίδη στην «Κάλπικη Λίρα» (1955)

Η ανιψιά μου κι εγώ είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι΄ αυτό που συνέβη, κύριε. Είμαστε very very. πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες!

Γεωργία Βασιλειάδου στη «Θεία από το Σικάγο» (1957)

Πρωινό [γεύμα] το λέτε σεις αυτό [στην Αμερική]; Γιατί εμείς εδώ το λέμε βδομαδιάτικο.

Ο Μίμης Φωτόπουλος στο «Ο Φανούρης και το σόι του» (1957)

Και μετά, θα κάαααθεσαι

Μίμης Φωτόπουλος (φράση-σήμα κατατεθέν του από επιθεωρησιακό νούμερο)

Βεβαίως, βεβαίως. Του Θεμιστοκλέους, βεβαίως, βεβαίως.

Χρήστος Τσαγανέας στο «Το Ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο» (1959)

Φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω!

Νίκος Ρίζος στο «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» (1961)

Λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε!

Ντίνος Ηλιόπουλος στον «Ατσίδα» (1961)

Στρίβειν δια του αρραβώνος.

Ο Στέφανος Στρατηγός στον «Ατσίδα» (1961)

Το χρήμα είν΄ ατμός και φεύγει. Η δόξα είν΄ ατμός και πάει. Ζεις για λίγα χρόνια τη ζωή σου κι ύστερα «Άμωμοι εν οδώ αλληλούια».

Ο Βέγγος στον «Ατσίδα» (1961)

Ήταν ψηλός, μετρίου αναστήματος, παχουλός πολύ. προς το αδύνατο, με μια μουστακάρα. να έτσι δα, ένα μουστακάκι.

Νίνος Ηλιόπουλος στο «Ζητείται Ψεύτης» (1961)

Αμ πως; / Αμ πόις και

Α σουπή και

Τ΄ άκουσες πουλί μου/ Τ΄άκουσες πολί μου

Κώστας Χατζηχρήστος σε διάφορες ταινίες

Αμάρτησα για το παιδί μου

Τίτλος ταινίας του 1963, με Κ.Κακαβά, Ν.Ξανθόπουλο, Άντζελα Ζήλεια

Δεν είναι βόας, δεν είναι κροταλίας, είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.

Από διάφορες παλιές ελληνικές ταινίες

Ου..ου. μύλος γίνεται στον οργανισμό: Ο κλέψας, του κλέψαντος, τω κλέψαντι, ω παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταρέοι.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος στο «Φωνάζει ο Κλέφτης»

Δε μου λες; Εσείς [κομπιάζει] εδώ φτιάχνετε ένα που είναι, έτσι όλο σαντιγύ, που έχει από κάτω σοκολάτα.. όχι, από πάνω σοκολάτα. και έχει πάλι το. και είναι όλο [κομπιάζει] μέσα σ΄ ένα γυάλινο μπωλ.

Γιώργος Κωνσταντίνου στο «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963)

(«όλα τα λεφτά» είναι στην περιγραφή που προσπαθεί να κάνει χειρονομώντας)

Οι γυναίκες, Θανάση μου, έτσι είναι: οι νόμιμες τρελαίνονται για την οικονομία και οι παράνομες για τη σπατάλη.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος στο «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης»(1963)

Τι θα το κάνουμε εδώ μέσα, Αμέρικαν μπαρ;

Δ. Παπαγιαννόπουλος στη «Βίλα των Οργίων» (1964)

Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση, άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι. Κατάλαβες;

Ντίνος Ηλιόπουλος στο «Δόλωμα» (1964)

Σας χαιρέτησα; Δε σας χαιρέτησα! Χαίρετε, τι κάνετε, καλά ευχαριστώ!

Ο Γιάννης Βογιατζής ως Μικές (καταρχήν, ραδιοφωνική ατάκα)

Σε μένα πούλησες ψεύτικη μάνα ρε;

Ο Νίκος Κούρκουλος, δέρνοντας τον Δ. Μούτσιο, στους «Αδίστακτους» 1965

(Α' βραβείο ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)

Εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα.

Ο Σταύρος Ξενίδης στο «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Γ.Τζαβέλλα (1965)

Εγώ, παίρνω το καπελλάκι μου και φεύγω!

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Γ.Τζαβέλλα (1965)

Βάρδα ρε Καραβάγγο.ειδοποία ρε ότι ξαναπιάνουμε δουλειά.ειδοποία ρε Καραβάγγο!

Ο Κώστας Δούκας, ως μάστορας, στο «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Γ.Τζαβέλλα (1965)

Παθώς και μαθώς.

Ο Γιώργος Τζιφός, ως ταξιτζής, στο «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Γ.Τζαβέλλα (1965)

Η παροιμιώδης αυτή φράση προέκυψε από την ταινία. Δεν προϋπήρχε.

(Προϋπήρχε όμως η παροιμία «το πάθημα-μάθημα» και το «πάθει μάθος» του Αισχύλου.)

Έχω και κότερο. Πάμε μια βόλτα;

Κώστας Βουτσάς στο «Κορίτσια για φίλημα» (1965)

Οι γυναίκες και οι πολιτικοί, Κωστάκη, πρέπει να προσέχουν πολύ τις περιφέρειές τους!

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στο «Υπάρχει και φιλότιμο» (ως Μαυρογιαλούρος, 1965)

Όχι τόσο για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου.

Ο Νίκος Ξανθόπουλος στον «Κατατρεγμένο» (1965)

Καλέ μου άνθρωπε. και Πελάαατες μου.

Ο Βέγγος σε διάφορες ταινίες του

Ξέρεις από βέσπα;

Ο Βέγγος στο «Τρελός, Παλαβός και Βέγγος»(1967)

Καατίνα, σαλαμάκι.

Ο Κώστας Βουτσάς στο «Ο Γόης» (1969)

Περιπεράστε παρακαλώ.

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου σε διάφορες ταινίες

Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα!

Η Σαπφώ Νοταρά στο «Αχ αυτή η γυναίκα μου» (1967)

(με τη χαρακτηριστική μπάσα, άγρια φωνή)

Ναι! Της είπα όσα με είπες, αλλά με είπε χαλβά και πολλά στενοχωρήθηκα. Μαμά, άκου, να με κάνεις κιοφτέδες, πολλούς κιοφτέδες. και κομματάκι χαλβά.

Ο Κώστας Βουτσάς στη «Νύχτα Γάμου» (1967)

Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε το κάρβουνο! Όχι άλλο κάρβουνο!

Ο Νίκος Κούρκουλος στο «Ορατότης Μηδέν» (1970)

Εξι χρόνια στο Δημοτικό και έξι στο Γυμνάσιο, δώδεκα, και έξι χρόνια στο Πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Εξι χρόνια στο Λονδίνο, είκοσι τέσσερα, και έξι χρόνια μέχρι να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριάντα έξι που είμαι, τα άλλα έξι που πήγανε;

Ο Κώστας Τσάκωνας στο «Μάθε Παιδί μου Γράμματα» του Θ.Μαραγκού (1981)