ΜΑΖΕΜΕΝΑ
ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙ
7.Μια αληθινή ιστορία
Το έστειλε ο Στέλιος Αγγελίδης
Μια ιστορία από
εκείνες που μόνο η ζωή ξέρει να γράφει.
Κοιτάξτε προσεκτικά το βομβαρδιστικό B-17
και προσέξτε πόσο χτυπημένο είναι - ένας κινητήρας νεκρός, η ουρά, το οριζόντιο
σταθεροποιητικό πτερύγιο και η μύτη του κατατρυπημένα. Ήταν έτοιμο να πέσει στο
έδαφος.
Έπειτα προσέξτε ότι δίπλα του πετάει ένα
Γερμανικό μαχητικό ME-109.
Τώρα διαβάστε την ιστορία που ακολουθεί
....
Όταν το B-17 πέρασε πάνω από ένα εχθρικό αεροδρόμιο, ένας
Γερμανός πιλότος, ο Franz Steigler
διατάχθηκε να απογειωθεί και να το καταρρίψει.
Όταν πλησίασε το B-17, δεν πίστευε στα μάτια του. Όπως λέει
ο ίδιος, «ποτέ δεν είχε δει
αεροπλάνο σε τέτοια άσχημη κατάσταση. Η ουρά και το οπίσθιο τμήμα είχαν βαριές
ζημιές, και ο πίσω πυροβολητής ήταν πληγωμένος. Ο πάνω πυροβολητής κειτόταν νεκρός
πάνω στην άτρακτο. Η μύτη του σκάφους ήταν τσακισμένη και υπήρχαν τρύπες παντού».
Αν και είχε πυρομαχικά, ο Franz πλησίασε
το B-17 και κοίταξε
τον Charlie Brown, τον πιλότο... Ο Brown ήταν τρομαγμένος και πάλευε να ελέγξει
το τραυματισμένο και αιματοβαμμένο αεροπλάνο του.
Καταλαβαίνοντας ότι δεν είχε ιδέα προς τα
πού πήγαινε, ο Franz έκανε νόημα στον Charlie να στρίψει 180 μοίρες. Ο Franz συνόδευσε και οδήγησε το χτυπημένο
αεροπλάνο μέχρι πάνω από τη Βόρεια Θάλασσα, προς την Αγγλία. Έπειτα χαιρέτισε
τον Charlie Brown και γύρισε πίσω στην
Ευρώπη.
Πέρασαν 40 χρόνια από τότε, και ο Charlie Brown ήθελε να βρει τον πιλότο της
Luftwaffe που έσωσε το πλήρωμά του. Μετά από χρόνια ερευνών, ο Franz βρέθηκε. Δεν είχε μιλήσει ποτέ για το
επεισόδιο, ακόμη και σε μεταπολεμικές συναντήσεις. Συναντήθηκαν στις ΗΠΑ σε μια
συνάντηση της 379ης Ομάδος Βομβαρδιστικών, μαζί με 25
άλλους που επέζησαν επειδή ο Franz δεν χρησιμοποίησε τα πυροβόλα του
εκείνη τη μέρα.
Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν τους κατέρριψε, ο Steigler αργότερα είπε: «Δεν μου έκανε καρδιά να αποτελειώσω
εκείνους τους γενναίους άνδρες. Πετούσα δίπλα τους για πολλή ώρα. Προσπαθούσαν
απεγνωσμένα να γυρίσουν στην βάση τους, και θα τους άφηνα να το κάνουν. Δεν θα
μπορούσα να τους ρίξω. Θα ήταν το ίδιο σαν να πυροβολούσα κάποιον που έπεφτε με
αλεξίπτωτο».
Αυτά συνέβαιναν τότε που οι πολεμιστές είχαν τιμή. Φορούσαν
τις στολές τους με περηφάνια, τα παντελόνια τους είχαν ….. περιεχόμενο και δεν
κρύβονταν πίσω από γυναικόπαιδα, ούτε έβαζαν βόμβες σκοτώνοντας αθώους που έτυχαν να βρίσκονται σε λάθος τόπο και σε
λάθος χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου