Βλέπουμε τη Θεά Αφροδίτη και χάνουμε τα Ελληνικά Πανεπιστήμια

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

Βλέπουμε τη Θεά Αφροδίτη και χάνουμε τα Ελληνικά Πανεπιστήμια

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.pamepreveza.gr

Γράφει ο Κυτίνος Ευάγγελος

    Με την υπόθεση στις Σέρρες, που πρακτικά έκλεισε για την κοινή γνώμη, χάσαμε μια ευκαιρία να ασχοληθούμε με την ουσία του Ελληνικού πανεπιστήμιου

Εισαγωγή
    Τις τελευταίες ημέρες μας απασχόλησε έμμεσα, όπως πάντα, η θεά Αφροδίτη.

    Ας αρχίσουμε από την αρχαιότητα.

    Η Αφροδίτη ήταν σημαντική θεά της Ελληνικής Μυθολογίας, ήταν κόρη του Ουρανού ή του Δία, κατοικούσε στον Όλυμπο και της αποδίδονταν πολλές ιδιότητες. Ήταν η θεά του έρωτα, της ομορφιάς, της σεξουαλικότητας, της ηδονής και της τεκνοποιίας.

    Στο ηλιακό μας σύστημα την έχουμε δίπλα στη Γη. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, κλπ.

    Η αρχαίοι την λάτρευαν σε πολλές «εκδοχές», όπως Κυπρία, Κυθέρεια, κλπ, αλλά οι βασικές της ήταν δυο.

    Η Ουρανία Αφροδίτη (που εκπροσωπούσε τον ψυχικό έρωτα) και η Πάνδημος (που αφορούσε τον έρωτα με χρηματικό αντάλλαγμα, προς τις ιέρειες της Αφροδίτης ή ιερόδουλες).

    Πως ασχοληθήκαμε με τη θεά Αφροδίτη; 

    Καθηγητής από τις Σέρρες εκβίαζε φοιτήτριες. Και με την απειλή της απόρριψης ζητούσε οικονομικά ή ερωτικά ανταλλάγματα.

    Η κοινωνία μας αντέδρασε πάλι επιπόλαια. Επικέντρωσε στο ερωτικό, παρέπεμψε το «σάτυρο» στη δικαιοσύνη και ηρέμησε!

    Εμείς ας το ψάξουμε λίγο περισσότερο…

Έρωτες στα θρανία
    Το 1959 γυρίστηκε η πιο πετυχημένη ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου. Το «Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», με σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου.

    Εκεί η πλούσια μαθήτρια, κόρη του Θεμιστοκλέους Παπασταύρου, βεβαίως, βεβαίως, ερωτεύεται τον καθηγητή Κο Φλωρά.

    Σε επόμενη ταινία του 1963, με τίτλο «Χτυποκάρδια στα Θρανία» η μαθήτρια παντρεύεται με τον καθηγητή.

    Λίγο πριν, το 1955 στην Αμερική, ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ δημοσίευσε το πασίγνωστο βιβλίο «Λολίτα», που περιγράφει τον έρωτα ανάμεσα σε ένα μεσήλικα καθηγητή και σε μια μικρή μαθήτρια.

    Όλα αυτά δημιούργησαν ένα ερωτικό κλίμα μέσα στις σχολικές αίθουσες που δεν υπήρχε προηγούμενα.

    Ας κάνουμε μια ταξινόμηση.

Τα δυνατά ζευγάρια
    Από την Αμερική μας έρχονται πολλές ειδήσεις για μεγαλύτερες σε ηλικία δασκάλες ή καθηγήτριες που «αποπλανούν» μικρότερους μαθητές. Οι ποινές είναι μεγάλες, οι υποθέσεις παίρνουν δημοσιότητα, τα σχόλια είναι πολλά.

    Μια τέτοια περίπτωση αλλά με αίσιο τέλος, είναι η δασκάλα ετών 65, με τον σημερινό πρόεδρο της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν, ετών 40, που μακροημερεύουν σε πείσμα των απαισιόδοξων.

    Στην Ελλάδα η συνηθισμένη περίπτωση είναι άντρας καθηγητής με φοιτήτρια, ή γιατρός με νοσοκόμα, ή επιχειρηματίας με γραμματέα, ή καθηγητής με επιμελήτρια, ή καθηγητής με καθηγήτρια κλπ.

    Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο έρωτας είναι ελεύθερη επιλογή και δεν περιέχει απειλή της μορφής «δεν θα σε περάσω στο μάθημα» ή εκβιασμό «να πληρώσεις για να περάσεις».

    Όταν ο έρωτας – σχέση είναι ελεύθερη επιλογή δυο ενήλικων ανθρώπων, εμάς δεν μας πέφτει λόγος να κάνουμε οποιοδήποτε σχόλιο.

    Όπως δεν κάναμε όταν σε επίσκεψή μας με τη γυναίκα μου στο Μουσείου  του Καΐρου πριν πολλά χρόνια, είδαμε χεράκι – χεράκι ένα ζευγάρι γνωστών μας από την Πρέβεζα… Ο κύριος του ζευγαριού ήταν παντρεμένος με άλλη γνωστή μας γυναίκα… Δεν το έμαθε ποτέ κανένας άλλος…

    Σε όλες τις παραπάνω ερωτικές σχέσεις τιμάται η Ουρανία Αφροδίτη, δηλ. η πνευματική, εξιδανικευμένη μορφή του έρωτα.

Οι εκβιασμοί
    Εκεί που η κατάσταση είναι απαράδεκτη είναι όταν η απειλή «θα σε κόψω», θα σε «παραπέμψω για την επόμενη εξεταστική», κλπ συνοδεύεται από την εξαίρεση «εκτός και αν πληρώσεις ή εκτός και αν μου κάτσεις».

    Εδώ μπαίνει η Πάνδημος Αφροδίτη των ανταλλαγμάτων και η κατάσταση είναι εκτός λογικής και συναισθημάτων.

    Και φυσικά όλοι είμαστε εντελώς αντίθετοι με τέτοιο «κλίμα» στα Ελληνικά πανεπιστήμια.

    Σαν κοινωνία όμως κλείσαμε τα μάτια στα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα που αναδείχτηκαν από αυτή την δύσοσμη ιστορία.  Παραπέμψαμε τον «ένοχο» στη δικαιοσύνη και ηρεμήσαμε.

    Πολύ σύντομα θα ξεχάσουμε το θέμα και θα γυρίσουμε στην επόμενη σελίδα της καθημερινότητας.

     Ποια στοιχεία ΔΕΝ είδαμε; Πολλά και σημαντικά.

Κοινωνία με παρωπίδες
    Όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες είναι άνω των 18 ετών, άρα ενήλικες, ψηφοφόροι, κλπ.

    Μας λένε ότι είναι ώριμοι να εκλέγουν καθηγητές στα ΑΕΙ, στα ΤΕΙ, να συνδιοικούν κλπ. Μπούρδες!!!

    Αυτοί απόδειξαν ότι επί πολλά χρόνια, για να μην πω δεκαετίες, δεν μπόρεσαν να προστατεύσουν τις συμφοιτήτριες, τις αδερφές τους, τις φίλες τους που καταπιέζοντας από ΕΝΑ καθηγητή! Θα τα βάλουν με το «κεφάλαιο», την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, κλπ.

    Αυτοί μπορούν να νικούν μόνο τους τοίχους για να γράφουν πάνω τους συνθήματα, να καίνε μαγαζιά και τρόλεϊ, να καταστρέφουν την περιουσία των Ιδρυμάτων που ΔΕΝ την πληρώνουν οι ίδιοι, αλλά εμείς οι φορολογούμενοι.

    Κανένας ΔΕΝ είδε αυτή τη διάσταση, λες και ο «καθηγητής» ήταν αόρατος μέσα στην φοιτητική κοινότητα.

    Επίσης κανένας ΔΕΝ είδε, ότι κάποιοι φοιτητές και φοιτήτριες μετά την πρώτη αποτυχία έπαιρναν βαθμό άριστα! Είναι δικαιολογημένο, είναι σύνηθες, είναι αποδεκτό και από τους υπόλοιπους καθηγητές αυτό;

    Οι υπόλοιποι καθηγητές του Ιδρύματος ΔΕΝ είδαν, ΔΕΝ άκουσαν, ΔΕΝ μυρίστηκαν τίποτε;

    Κανένας φοιτητής ή φοιτήτρια ΔΕΝ τους έδειξε εμπιστοσύνη για να τους ανοίξει την καρδιά του, για να τους μιλήσει; 

    Δεν ζούσαν στον ίδιο κόσμο με τον «καθηγητή», αλλά ζούσαν σε άλλο πλανήτη;

Χάσαμε μια ευκαιρία
    Με την υπόθεση στις Σέρρες, που πρακτικά έκλεισε για την κοινή γνώμη, χάσαμε μια ευκαιρία να ασχοληθούμε με την ουσία του Ελληνικού πανεπιστήμιου.

    Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ο κάθε φοιτητής μένει 4 ή 5 χρόνια στο πανεπιστήμιο. Παίρνει πτυχίο και φεύγει. Εδώ μένουν 5, 8, 10, 15 και 20 χρόνια… Οι αιώνιοι φοιτητές.

    Και παίρνουν δωμάτια στις εστίες, και σιτίζονται στα φοιτητικά εστιατόρια, και έχουν «πάσο» για τις μεταφορές, και ψηφίζουν στις φοιτητικές εκλογές, και πολλά ακόμη.

    Σε κανένα πανεπιστήμιο του κόσμου ΔΕΝ υπάρχουν τραπεζάκια των κομμάτων, των φοιτητικών παρατάξεων, των νεολαιών, με αντίστοιχες αφίσες κλπ. Ούτε στην Αμερική, ούτε στη Ρωσία, ούτε στην Κίνα, ούτε στην Ιαπωνία, ούτε πουθενά. Μόνο στην καθυστερημένη Ελλάδα.

    Σε κανένα μέρος του κόσμου οι νεολαίες, σε συνεργασία με «κάποιους» καθηγητές, δεν διακινούν «θέματα ΣΟΣ»,  δεν ακυρώνουν τη λειτουργία του ιδρύματος (έχουμε συνέλευση ή κατάληψη ή αποχή ή κάτι άλλο).

    Σε κανένα μέρος του κόσμου η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου παιδείας δεν μένει αδιάφορη όταν κάθε χρόνο τα πανεπιστήμια βυθίζονται και πιο βαθειά στη σχετική λίστα αξιολόγησης. Κάποτε είχαμε πανεπιστήμια στην 1η δεκάδα του κόσμου, σήμερα πρέπει να ψάξουμε ΚΑΤΩ από το νούμερο 500…

    Μας ξεπέρασαν πολλές ασιατικές και αφρικανικές χώρες κι εμείς είμαστε περήφανοι για το χάλι μας.

    Σε καμιά χώρα του κόσμου μέσα στα πανεπιστήμια δεν μπαίνουν αλλοδαποί πωλητές λαθραίων αγαθών, τα οποία πωλούν χωρίς αποδείξεις, χωρίς παραστατικά, ζημιώνοντας έτσι το υγιές εμπόριο των ντόπιων μαγαζιών.

    Σε καμιά χώρα του κόσμου δεν θα βρείτε σκονάκια, αντιγραφές, εργασίες ασκήσεων που έχουν αντιγραφεί αμέτρητες φορές, κλπ. Εκεί ο καθένας γράφει τις γνώσεις του και παίρνει τον βαθμό που αξίζει…

    Σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας ο επόπτης καθηγητής σε επίσημες εξετάσεις βγήκε για λίγο από την αίθουσα. Όταν γύρισε ένας γερμανός φοιτητής σηκώθηκε μέσα στην γεμάτη αίθουσα και είπε: «Κε καθηγητά, ο διπλανός μου έχει βιβλίο κάτω από το θρανίο του και όσο λείπατε αντέγραφε».

    Ο διπλανός, που ήταν αλλοδαπός, αμέσως μηδενίστηκε και διώχτηκε από το πανεπιστήμιο! Γιατί πήγε «να κλέψει» βαθμό που δεν άξιζε…

    Εμείς και σαν κοινωνία και σαν φοιτητές αποδεχτήκαμε τούτη την τεράστια ανισότητα και αδικία: Κάποιες φοιτήτριες (με χρήματα ή με το κορμί τους) να «αγοράζουν» βαθμούς που ΔΕΝ άξιζαν, να παίρνουν πτυχίο και να περπατάνε καμαρωτές στην κοινωνία!!  Και μάλιστα πλέον με τα «άριστα» που εξαγόρασαν να έχουν και καλύτερη σειρά σε μελλοντικούς διορισμούς…

Επίλογος
    Για τούτο το πρωτοφανές χάλι των πανεπιστημίων μας φταίμε όλοι, και όλα τα κόμματα μετά την Μεταπολίτευση.

    Κάποια στιγμή η Κα Άννα Διαμαντοπούλου κάτι σωστό προσπάθησε να κάνει για τα πανεπιστήμια, αλλά οι επόμενοι τα γκρέμισαν όλα.

    Οι αιώνιοι φοιτητοπατέρες εξακολουθούν να έχουν τα πανεπιστήμια σαν φέουδα, τα ιδρύματα σαν περιουσίες δικές τους, και το δίκαιο γραμμένο στα παλιά τους υποδήματα.

    Η σημερινή κυβέρνηση πέτυχε και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό: Ο «Ρουβίκωνας» με πρόσφατη ανακοίνωση πληροφόρησε τους πάντες ότι άνοιξε γραφεία μέσα στη Φιλοσοφική σχολή Αθηνών και «δέχεται» τους φίλους τους στην αίθουσα 516. Ανέβασε και σχετική φωτογραφία. Στην αίθουσα θα μπαίνουν οι φίλοι του Ρουβίκωνα, αλλά ΔΕΝ θα μπαίνουν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου.

    Περιμένω να ανοίξουν γραφεία μέσα στα Ελληνικά πανεπιστήμια και άλλες περιθωριακές ομάδες. Τα «πρεζόνια της Ομόνοιας», «οι εκδιδόμενες Σομαλές», «οι χούλιγκανς του ποδοσφαίρου», «οι ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, τρανσέξουλ, κλπ» καθώς και κάθε καρυδιάς καρύδι.

    Αυτό είναι το ΣΗΜΕΡΙΝΟ ελληνικό πανεπιστήμιο που ετοίμασε η κυβέρνηση. Θα βγάζει πτυχιούχους με μηχανάκια για την «υπεύθυνη εργασία του ντελίβερι». Καμία σχέση με τα πανεπιστήμια όλου του υπόλοιπου κόσμου.

    Όλα τα παραπάνω αρνητικά ΔΕΝ διαγράφουν την προσπάθεια κάποιων φωτισμένων καθηγητών και καθηγητριών που μοχθούν, προσπαθούν, παράγουν έργο, και απολαμβάνουν σεβασμό, αγάπη και αναγνώριση από τους φοιτητές τους…

    Γιατί γράψαμε όλα τα παραπάνω; Για να ξαναδούμε όλοι μαζί κάποια σοβαρά θέματα που υπάρχουν κάτω από την επιφάνεια του σεξ.
    Κάτω από το κλίμα «βαθμοί με ανταλλάγματα»  υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στα Ελληνικά πανεπιστήμια…
    Θέλουμε η κατάσταση να μείνει όπως είναι ή να την βελτιώσουμε…
    Κάποιοι θέλουμε τη βελτίωση… Όχι όλοι…