«ΑΠΑΝΤΑ» ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ.
16. Στὴ γυναῖκα μου ( Γεώργιος Σουρής )
Προσφιλές μου ταίρι, δίχως νὰ
στὸ πῶ,
τὸ καταλαβαίνεις ὅτι σ᾿ ἀγαπῶ.
Κι ἂν μὲ σὲ κακιώνω στὴ κακή
μου ὥρα
κι ἀρχινᾷ μουρμούρα καὶ
κακογλωσσιά,
μοῦ ἀρέσει νά ῾χω καὶ ὀλίγη
μπόρα,
μοῦ ἀρέσει λίγη
φουσκοθαλασσιά.
Δίχως πεῖσμ᾿ ἀγάπη, δίχως
λίγη πίκρα,
δὲν ἀξίζει διόλου καὶ δὲν ἔχει
γλύκα.
Βάστα μου, γυναῖκα, μοῦτρα
σοβαρὰ
καὶ κλωστὴ σοῦ κόβω, κάκια σοῦ
κρατῶ,
ἐπειδὴ νομίζω πὼς καμμιὰ φορά
κι η πολλὴ μπουνάτσα φέρνει ἐμετό.
Προσφιλές μου ταίρι, δίχως νὰ
στὸ πῶ,
τὸ καταλαβαίνεις ὅτι σ᾿ ἀγαπῶ.
Σ᾿ ἀγαπῶ μὲ γέλια, μὰ καὶ
θυμωμένη
κι ἂν ποτὲ γυρίζω νὰ ἰδῶ
καμμιά,
πάντα ὅμως κτῆμα ἰδικό σου
μένει
ἡ καρδιά μου ὅλη καὶ ...ἡ ἀσχημιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου