ΜΥΣΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Και ύστερα έγειρε επάνω μου
Μυστική νύχτα σιωπή παντού
Κρυμμένες τάσεις ανάσα μου
Νιώθω την αντάρα του σεισμού.
Αδυνατώ να αντιδράσω
Ανεκπλήρωτη η προσμονή
Επουδενί να αποδράσω
Λαχτάρα του κορμιού γυμνή.
Ο χρόνος φεύγει, σινιάλο κάνει
Τυφλή η δίψα, φυτεύει μπαρούτι
Ταλαντεύσεις ,γλυκιά η πλάνη
Μυστική νύχτα τούτι φρούτι.
Μυστική η νύχτα κάτι έκρυβε
Το όνειρο ήταν μια αλήθεια
Που τις ανήσυχες μνήμες έτριβε
Τότε που όλα ήταν μια συνήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου