Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντιστράτηγος ε.α.Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

            Στο Επιτάφιο του Περικλέους δίδεται ο ορισμός της Δημοκρατίας: Το Πολίτευμά μας λέγεται Δημοκρατία επειδή την εξουσία δεν την ασκούν λίγοι πολίτες, αλλά ο Λαός «…και όνομα μεν διατομή ες ολίγοις αλλ’ ες πλείονες οικείν Δημοκρατία κέκληται» (Θουκυδ. Β΄, 37)

            Είναι πλέον αλήθεια, καταγεγραμμένο ιστορικά ότι, η αριστερή διανόηση έχει πρόβλημα με την θρησκεία, την ωραιότερη και πλουσιότερη αρχαία Ελληνική Γλώσσα και με κάθε τι το Εθνικό. Αλήθεια ανεξήγητο,  και προ παντός απαράδεκτο και επικίνδυνο, κατά την γνώμη μου για το μέλλον της Χώρας μας.

            Με νέα εγκύκλιο το Υπουργείο Παιδείας επιδιώκει να καταργήσει το Μάθημα των Θρησκευτικών από τα σχολεία. Μετά το θέμα των ταυτοτήτων, έρχεται και νέο πλήγμα, στο Βάθρο της μέχρι σήμερα επιβιώσεώς μας, στον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό.

            Δεν είναι η ανεξιθρησκία το κίνητρο του Υπουργείου Παιδείας για την κατάργηση των Θρησκευτικών. Είναι το ανομολόγητο μένος κατά της Εκκλησίας της Αριστερής διανόησης. Μένος το οποίο δεν τολμούν να εκφράσουν δημοσίως, διότι γνωρίζουν πόσο μεγάλο πολιτικό κόστος θα έχει.

            Το αδόκιμο και φθηνό αιτιολογικό του Υπουργείου Παιδείας, είναι ότι: Μερικοί γονείς διαμαρτυρήθηκαν στο συνήγορο του Πολίτη, διότι με αυτή την διδασκαλία πλήττεται η προστασία των προσωπικών δεδομένων των τέκνων των. Ποίοι; Πότε; και πόσοι;

            Πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είπε μια μεγάλη αλήθεια και έχουν σημασία τα λόγια αυτού του Ιεράρχη διότι είναι χαμηλών τόνων: «Έχουμε και πρέπει να έχουμε Ελληνοχριστιανική Παιδεία. Όχι διότι το επιβάλλει το Σύνταγμα των Ελλήνων, αλλά διότι αυτή είναι η βούληση του Ελληνικού λαού στην συντριπτική πλειοψηφία του».

            Αυτό δε είναι ανεξάρτητο της κρατούσης ανεξιθρησκίας στη χώρα μας. Κανένας στην Ελλάδα δεν εκδιώχθηκε για τα θρησκευτικά του πιστεύω, η δε ορθόδοξος Εκκλησία υπήρξε εκ των πλέον υπερασπιστών των ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πρωτίστως δε των θρησκευτικών.

            Το πρόβλημα που εγείρεται πάλι και σήμερα είναι, εάν πιστεύει ο κ. υπουργός ότι υπηρετεί την Δημοκρατία, με αποφάσεις κόντρα στην θέληση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε, οφείλει, κατά την γνώμη μου να δώσει άλλον ορισμό, διαφορετικό από αυτόν που έδωσε ο Περικλής στον επιτάφιο, για την Δημοκρατία.

            Γνωρίζουμε από την Ιστορία μας, πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένα, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία. Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πόσο συνέβαλε η εκκλησία μας, στην αναγέννηση του Ελληνικού έθνους και στην διατήρηση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των Ελλήνων.

            Όταν ο Απόστολος Παύλος ήρθε στην Ελλάδα και δίδαξε στο ανήσυχο πνεύμα των Ελλήνων τον Χριστιανισμό εξέφρασε, αυτό που από μόνοι τους επιθυμούσαν οι Έλληνες, να οριστικοποιήσουν τον θάνατο των πολλών θεών και να εγκολπωθούν την ύπαρξη του ΕΝΟΣ, μοναδικού και αληθινού Θεού. Το χριστιανικό στοιχείο αναμείχθηκε με το Ελληνικό, που βρισκόταν τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες σε παρακμή και έψαχνε για μία νέα ταυτότητα.

            Ο καρπός της ζωογόνου αυτής ένωσης εδημιούργησε έναν πολιτισμό που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και καλείται Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός. Ενώθηκε λοιπόν η αρχαιοελληνική σοφία του αρίστου και τελείου με την χριστιανική του ενάρετου και της αγάπης. Ο Ευαγ. Παπανούτσος ο παρεξηγημένος αυτός παιδαγωγός και φιλόσοφος ομιλών στην Βουλή των Ελλήνων, ολίγον προ του θανάτου του, διακήρυξε ότι, η ορθοδοξία και ο Ελληνισμός είναι μαζί ζυμωμένα. Αυτό γιατί σκόπιμα το λησμονείτε Έλληνες της αυτοπροσδιορισμένης προοδευτικής αριστερής διανόησης; Όμως! σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι όσοι Έλληνες δεν είναι Χριστιανοί δεν είναι Έλληνες αντιθέτως μπορεί και ετερόδοξος Έλλην να είναι καλύτερος από έναν ορθόδοξο. Ο τέως υπουργός των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, ο σύγχρονος Μέτερνιχ της Ευρώπης, ομιλών το 1994 στην Ουάσιγκτον, μεταξύ άλλων είπε (Σεπτ. 1994): «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες: Εννοώ δηλαδή να του πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να του εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα να αναπτυχθεί, να διακριθεί και να επικρατήσει στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο»!...

            Αφού λοιπόν από τα ανωτέρω στοιχειώδη παραδείγματα εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ταύτισης του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αποτελεί θετικό και ωφέλιμο στοιχείο και κεντρικό άξονα πολιτιστικής, κοινωνικής και εθνικής κυρίως συνοχής, εγείρεται το ερώτημα: Πώς πρέπει να ενεργήσουμε; Να κατεδαφίσουμε, να αποσυνδεθούμε και να διαλύσουμε αυτόν τον εθνικό δεσμό, που αποδεικνύει την εθνική μας ταυτότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πολιτισμού μας; Ή αντιθέτως να ενισχύσουμε να τονώσουμε και να ενθαρρύνουμε τον υπάρχοντα αυτόν δεσμόν μεταξύ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού;

            Η πρόοδος των λαών δεν επιτυγχάνεται, με καταστρατηγήσεις αρχών, δογμάτων και αξιών, αλλά με την στήριξη και βελτίωση στις ιδέες και στις αρχές των προγόνων μας.

            Μέσα στις δύσκολες ώρες που περνάμε καθημερινά, το άτομο αναπτύσσεται λανθασμένα και γίνεται ένα ξεπερασμένο γρανάζι του απρόσωπου συστήματος που κανείς δεν ελέγχει. Ένας ολοκληρωμένος αντιανθρωπισμός που συνθέτει και αντικειμενικοποιεί τον άνθρωπο, βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι υπάρχοντες υγιείς τύποι που υπηρετούν το καλό των πολλών, θεωρούνται ξεπερασμένοι ή συνθλίβονται από τους παθολογικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα των ολίγων.

            Πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος να επανέλθει και να παραμείνει στις ρίζες του εάν θέλει να έχει μέλλον, στη γεμάτη αγάπη και πίστη θρησκεία του που επεκτάθηκε, όχι για να καταπιέζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη ελευθερία, αντέτεινε τη θεία απόλυτη Ελευθερία.

            Το θλιβερό για το Υπουργείο Παιδείας και γενικότερα για την παρούσα Κυβέρνηση είναι, ότι! ενώ αδυνατεί να διασώσει την παιδεία της χώρας μας από την κατάντια της, μετά παρρησίας προβαίνει σε παρόμοιες ανθελληνικές πράξεις κατά της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

            «Ποτέ δεν σταθεροποιήθηκε μία Δημοκρατία όταν εναντιώθηκε στους πόθους του λαού. Η προσήλωση στην λατρεία της Θεότητος της Δημοκρατίας είναι η εγγύηση του μεγαλείου των Δημοκρατών. Η περιφρόνηση όμως της Θρησκείας είναι η αιτία και η πιο θετική της καταστροφή, διότι δεν υπάρχει ο φόβος του υπερτάτου όντος» (ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΝΙΚΟΛΟ)