Τώρα, εγώ τι να σου πω, πάλι τα ίδια?
Να σου πω πάλι ότι τον Μάιο του 2010, η άθλια ελληνική κυβέρνηση της
εποχής συμφώνησε πίσω από τις πλάτες μας για μια δημοσιονομική
προσαρμογή ίση με το 16% του ΑΕΠ έως το 2013?
Να σου ξαναπώ ότι αποτέλεσμα εκείνης της
συμφωνίας ήταν η επίτευξη αυτού που κάποτε ονομάσαμε πρωτογενές πλεόνασμα αηδίας?
Να σου θυμίσω ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε
προβλέψει πως το εθνικό μας προϊόν θα
συρρικνωνόταν κατά περίπου 5% κατά την περίοδο 2010-2011, για να
σταθεροποιηθεί το 2012 και να αναπτυχθεί στη συνέχεια?
Μήπως δεν το ξέρεις ότι στην πραγματικότητα
οι προβλέψεις του Ταμείου ήταν
και είναι για τα κλάματα κι ότι υπό την ηγεμονία των ολετήρων που μαυρίσαμε τον
περασμένο Γενάρη, το εθνικό μας προϊόν έχει
μειωθεί κατά περισσότερο από 25%, χωρίς ορατές προοπτικές ανάκαμψης,
παρά τα παραμύθια που μας αράδιαζαν ανερυθρίαστα?
Σάμπως μπορείς να ξεχάσεις αυτήν την
πολιτική φάρσα, τη μεγαλύτερη ίσως όλων των εποχών, που θα μείνει στα κιτάπια
της νεότερης ιστορίας μας ως «success story» και που μετά
την πρόσφατη εκλογική ετυμηγορία είχαμε πιστέψει ότι την αφήσαμε για πάντα πίσω
μας?
Όμως το βλέπεις κι εσύ ότι για λόγους
απολύτως κατανοητούς και για να καλύψουν τους πισινούς τους, οι σύνδικοι της
ελληνικής πτώχευσης επιμένουν να μιλούν για αξιολόγηση του προγράμματος «διάσωσης» κι ας πρόκειται κατά γενική ομολογία για μια θλιβερή
φαρσοκωμωδία που θα ήταν για γέλια, αν δεν είχε αφήσει πίσω της ακαταμέτρητους
νεκρούς, θλίψη, καταστροφή και μια εικόνα που αποτελεί όνειδος για το ευρωπαϊκό
κεκτημένο.
Έτσι που έχουν τα πράγματα, το bullying θα συνεχίζεται αμείωτο και οι (συν)εταίροι μας, μαζί με τα διάφορα μίσθαρνα ντόπια στουρνάρια και με την
αρωγή των διαφόρων νεοραγιάδων και των άλλων υπαλλήλων της ολιγαρχίας, αδιάκοπα
θα αναζητούν τρόπους για να ταπεινώσουν την ελληνική κυβέρνηση, όχι γιατί
ελπίζουν –όπως
ισχυρίζονται ψευδόμενοι- στην επιτυχία του ναυαγισμένου προγράμματος
«διάσωσης», αλλά μόνο επειδή αυτή η φαρσοκωμωδία εξυπηρετεί την
επιδίωξή τους, που δεν είναι άλλη από το να
καλύψουν τις ευθύνες τους απέναντι στους δικούς τους ψηφοφόρους,
επειδή το μακρινό εκείνο 2010 σχεδίασαν και φόρτωσαν τη διάσωση των ιδιωτικών
τραπεζών τους, στους σβέρκους μας και στα δημόσια ευρωπαϊκά ταμεία.
Αυτά όλα τα έχουμε πει και τα έχουμε
ξαναπεί τόσες φορές, έτσι που να έχουμε καταντήσει εκτός από γραφικοί και
κουραστικοί.
Αλλά, σου ξαναλέω ότι δε βγαίνει άκρη με
τους (συν)εταίρους μας που υποκριτικά επιμένουν να
μας λένε ότι αυτός ο όλεθρος που δρομολογήθηκε υπό την εποπτεία τους και με
τους εκβιασμούς τους, είναι ο σωστός δρόμος.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς τώρα, πέρα
από το να ξοδευόμαστε σε παράλληλους μονολόγους μαζί τους…
Από τη μια ο Έλληνας πρωθυπουργός, σε συνέντευξη
που παραχώρησε σε αυστριακή εφημερίδα, αναφέρεται, για πολλοστή φορά κι αυτός, στην ανάγκη τερματισμού της λιτότητας και
στην εστίαση του βάρους στην ανάπτυξη,
στην καταπολέμηση της διαφθοράς και
στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Στα λόγια
καλά τα πάει, στις πράξεις
είναι που πάσχουμε.
Από την άλλη, την ίδια ακριβώς ώρα, ο
επικεφαλής του ευρω-ιερατείου κάνει ρελάνς, πετώντας πάνω στο τραπέζι
επενδυτικό πακέτο 35 δισεκατομμυρίων ευρώ
για την πενταετία 2015-2020. Όχι ότι του
έχει κανείς εμπιστοσύνη κι αυτουνού, τέτοιος αγιογδύτης που είναι, αλλά τέτοιες
κουβέντες δεν εκστομίζονται εύκολα, έτσι δεν είναι?
Επειδή πιάσανε κι οι ζέστες, σκέφτομαι ότι
αφού θα το υπογράψουμε που θα το υπογράψουμε το μνημόνιο των, συν-πλην, 47 σελίδων, ας τελειώνουμε με τους
περιττούς τους λεονταρισμούς και με τα ανώφελα τα νιαουρίσματα κι ας πάμε
παρακάτω, αν όχι για άλλο λόγο, αλλά τουλάχιστον για να κερδίσουμε λίγο χρόνο,
επειδή εν τω μεταξύ συνεχίζουν να πεθαίνουν άνθρωποι -κι ακόμα δεν έχει γίνει
λόγος ούτε καν για εκείνα τα
ψίχουλα που πριν τρεις μήνες μας εκχώρησε το ευρω-ιερατείο για την
αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Μόνο λόγια, ένθεν κακείθεν...
Μόνο λόγια, ένθεν κακείθεν...
Αλλά ας πάμε παρακάτω, επιτέλους. Και να
πάμε, όχι στα τυφλά, όπως πορευόμαστε μέχρι σήμερα, αλλά με ένα σχέδιο, βρε
αδερφέ. Τόσο δύσκολο, επιτέλους, είναι να φτιάξουμε έναν μπούσουλα που να μπορέσουμε
να τον ακολουθήσουμε με ηρεμία?
Πρώτον,
να ξεκινήσουμε να εκπονούμε αυτό το ανύπαρκτο προς το παρόν σχέδιο παραγωγικής
ανασυγκρότησης και απορρόφησης των 35
δισεκατομμυρίων καθώς και των άλλων, αμύθητων για τα δεδομένα της
εποχής, κοινοτικών πόρων που λιμνάζουν αναξιοποίητοι.
Δεύτερον,
να αρχίσουμε να ξεσκονίζουμε τα αρχεία των πτωχών μας τραπεζών για να εντοπίσουμε τα τρωκτικά που τόσα
χρόνια ροκάνιζαν κι αναμφίβολα συνεχίζουν να ροκανίζουν τα δημόσια ταμεία.
Μαζί, να φτιάξουμε σιγά-σιγά κι εκείνο το περίφημο περιουσιολόγιο για να
σταματήσουν να αιτούνται επιδομάτων αλληλεγγύης οι μπαγάσηδες έχοντες και
κατέχοντες.
Τρίτον,
να ξεκαθαρίσουμε τα ασφαλιστικά αρχεία για να
ξεχωρίσουμε τους συνταξιούχους από τους «συνταξιούχους» και να εντοπίσουμε τους κουτσούς σερβιτόρους, τους τυφλούς ταξιτζήδες και τους κουφούς μπαγλαματζήδες…
Τέταρτον
και σπουδαιότερο να αφοσιωθούμε στον
λογιστικό έλεγχο του χρέους που έχει ξεκινήσει, για να ξεμαγαρίσει
κάποτε ετούτος ο τόπος από όλους αυτούς που πίνοντας και τρώγοντας εις υγείαν
ημών των κορόιδων, μας έσωζαν όλα αυτά τα χρόνια –και τώρα ονειρεύονται να μας ξαναματασώσουν, οι θρασείς…
Στο ξαναλέω: οι απέναντι δεν πρόκειται να
παραδεχθούν ποτέ το κούρεμα του χρέους που μας φόρτωσαν γιατί -δε θέλει και γιατί-
οι ψηφοφόροι τους θα τους γδάρουν ζωντανούς, έτσι και καταλάβουν την απάτη
τους.
Οπότε, από τη μεριά μας, έτσι γονατισμένοι
που είμαστε, χρειάζεται να ανασυνταχθούμε, να κερδίσουμε χρόνο, να
ξεμαγαρίσουμε τον κόπρο του δικού μας στάβλου κι εν τω μεταξύ να τεκμηριώσουμε
και να επικοινωνήσουμε την απάτη που έχει εξυφανθεί στις καμπούρες μας κατά την
τελευταία πενταετία.
Καθόλου δεν μας εξυπηρετούν αυτήν την ώρα
οι αγριάδες… Καθόλου, σου λέω... Μπορεί να
συμφωνούσε κι ο Λένιν, αν ζούσε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου