Για ποιόν χτυπάνε... τα νταούλια;

ΣΧΟΛΙΑ 

Για ποιόν χτυπάνε... τα νταούλια;

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.iefimerida.gr

Θάνος Οικονομόπουλος

    “Κερδίσαμε”, λοιπόν; Ναι, από την άποψη ότι δεν χάσαμε και τ' αυγά, και τα πασχάλια. Ότι γλυτώσαμε από μεγαλύτερη χασούρα...

    Το ζητούμενο, τώρα είναι να καταφέρουν (;) ν' απαλλαγούν από τις ψευδαισθήσεις, τις ιδεοληψίες και τις αυταπάτες τους. Γιατί ο δρόμος από δω κι' εμπρός, είναι κακοτράχαλος και ανηφορικός. Όσο και πριν, αν όχι χειρότερος.

    Οι αυταπάτες και οι ιδεοληπτικές εμμονές τους, μας στοίχισαν 5 μήνες στην διάρκεια των οποίων η κατάσταση της οικονομίας από-αποδομήθηκε, το κόστος διάσωσης (και όχι μόνο το χρηματικό...) εκτοξεύθηκε στα ύψη. Αλλά, αυτές οι παράπλευρες απώλειες ας πούμε ότι είναι διαχειρίσιμες, έστω και επώδυνα, πολύ επώδυνα. Αυτό που θα πάρει χρόνο και αναπόδραστα θα προκαλέσει αναταραχή και διχόνοια στο εσωτερικό -κοινωνικά και πολιτικά- είναι η ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα όσων επένδυσαν σε φαντασιώσεις και αυταπάτες. Και δεν είναι λίγοι. Με πρώτους τους “αριστερούς” του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είχαν καν την εξυπνάδα να διδαχθούν από την σοφία του Κάρολου Μαρξ, που είχε πει ότι “δεν μπορείς να δημιουργήσεις μαζική αυταπάτη, αν δεν είσαι ο ίδιος το πρώτο θύμα της...”. Και αυτοί, ήταν τα... πρόθυμα θύματα, που παρέσυραν οπαδούς και ψηφοφόρους. Οι πολιτικοί, ελπίζουμε να προσαρμοσθούν, έστω και δύσκολα. Οι περισσότεροι, τουλάχιστον. Με τις μάζες, είναι το ερώτημα τι θα γίνει. Των οποίων η προθυμία (και η αφέλεια...) ν' αφεθούν αλόγιστα στην γοητεία των Σειρήνων της αυταπάτης, είναι βέβαιο ότι θα τις οδηγήσει σε επίπεδα απογοήτευσης, δύσκολα διαχειρίσιμης...

    Δεν έχει νόημα τούτη την ώρα να μέμφεται κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή γλύφει εκεί που έφτυνε. Που δεν πρόσεχε τα λόγια του, με την σκέψη πως συχνά αναγκάζεσαι να... καταπιείς αυτά που λες. Ούτε υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι επικοινωνιακοί “εγκέφαλοι” περί τον πρωθυπουργό θα επιχειρήσουν να βαφτίσουν... το κρέας ψάρι, και να καλέσουν τον λαό να το φάει. Το πρόβλημα (που ήδη διαφαίνεται...) είναι αν θα πεισθούν και οι αυθεντικοί εκφραστές της “αριστεροσύνης”. Κι' όχι μόνο τις επόμενες (και κρίσιμες...) ώρες, αλλά στους επερχόμενους πολύ προβληματικούς και απαιτητικούς μήνες...

    Εντάξει- τα μνημόνια δεν σκίστηκαν, μισθοί και συντάξεις δεν αποκαταστάθηκαν (για να το πούμε κομψά!), οι “έκτακτες εισφορές” μονιμοποιήθηκαν (μαζί με τις καθαρίστριες!), ο ΕΝΦΙΑ ζει και βασιλεύει, διανθισμένος μάλιστα με πρόσθετους φόρους, όσες επιχειρήσεις επιβίωσαν θα κινδυνεύσουν να... αποδημήσουν (άλλες στο εξωτερικό,  πολλές στον Κύριο...) από τον διπλασιασμό της φορολογίας τους και την κατά 100% προκαταβολή του φόρου για... του χρόνου. Τα μέτρα (λένε 8,2 δισ. που μπορεί ν' αυγατέψουν και στα 12!) είναι υφεσιακά, αποτρέπουν την  ανάπτυξη, δεν προσφέρουν καμιά ορατή ελπιδοφόρα διέξοδο. Αυτό που (ευτυχώς!) πετύχαμε, είναι να γλυτώσουμε το ναυάγιο με αύτανδρο το εθνικό σκάφος. Προσώρας, αυτό μόνο...

    Αλλά, για να πούμε ότι μπορεί και να σωθούμε μακροπρόθεσμα, χρειάζεται ρεαλισμός, σκληρή δουλειά και προσεκτικά μελετημένο σχέδιο εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού των δομών,   Ήρθε η ώρα τα παιδιά της κυβέρνησης να μάθουν με τον σκληρό τρόπο, ότι τα λόγια και οι... φαντασιώσεις για νταούλια και ζουρνάδες δεν αρκούν. Τόσο η ρήξη, που κάποιοι ευαγγελίζονταν (και ίσως συνεχίζουν να κρυφοπροσδοκούν...), όσο και η  αιματηρή συμφωνία που δείχνει να επιτυγχάνεται, χρειάζονται πολιτική ηγεσία ψύχραιμη , αποφασισμένη ,που έχει αποφασίσει να βαδίσει βάσει σχεδίου. Διαθέτουμε αυτές τις κρίσιμες ώρες τέτοια πολιτική ηγεσία, αποφασισμένη να κάνει το πρέπον, με όλες τις θυσίες και το κόστος;  Θα δείξει. Αν και τα σημάδια, δεν είναι ενθαρρυντικά- και δεν αναφερόμαστε μόνο στις κραυγές και απειλές ακόμη... και υπουργών, ότι “αυτή η συμφωνία δεν περνάει από την Βουλή!”... Κι' ας πούμε ότι περνάει. Το απαιτητικό “αύριο” ποιος θα το σχεδιάσει και θα μεριμνήσει να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός;

    Τα μέτρα, είναι πρωτίστως αντιαναπτυξιακά, υφεσιακά, επειδή (και αυτή...) η κυβέρνηση δεν θέλησε και δεν τόλμησε να προβεί στις αναγκαίες τομές στις δομές του πελατειακού κράτους. Επιβάλλει πάλι οριζόντιες περικοπές ( εκεί καταλήγουν η αύξηση του ΦΠΑ, οι αυξημένες εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, οι φορολογικές επιβαρύνσεις στα μεσαία στρώματα), επειδή δεν διανοείται να αντιμετωπίσει τις... ιερές αγελάδες που σιτίζονται από τον δημόσιο κορβανά. Έτσι, όμως, δεν πρόκειται να υπάρξει χαΐρι και προκοπή. Ούτε βιώσιμο μέλλον. “Μένουμε Ευρώπη”, προς το παρόν, αλλά για να... συνεχίσουμε να μένουμε, πρέπει ν' αποδείξουμε ως κράτος και κοινωνία ότι και θέλουμε και ξέρουμε το “πώς” θα το επιδιώξουμε. Με σχέδιο, με σκληρή δουλειά, χωρίς αυταπάτες και αρλούμπες πως όλοι μας... χρωστάνε, επειδή είμαστε ο περιούσιος λαός της Γης.

     Τα περιβόητα “νταούλια” με τα οποία απειλούσε ο Αλέξης- “καλωσόρισες στην πραγματικότητα” -Τσίπρας, πράγματι χτύπησαν. Κι' ας μην αναρωτιόμαστε για ποιόν χτυπούν.... Χτυπούν για σένα, για μένα, για όλους μας!