6.Γάμος Και Μοιχεία - Με Επιστημονικά Στοιχεία

ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙ

6.Γάμος Και Μοιχεία - Με Επιστημονικά Στοιχεία

http://antikleidi.com/

    Ας ξεκινήσουμε με μια αληθινή ιστορία: Η Πετρούλα ήταν γέννημα-θρέμμα Αθηναία. Άκουγε Τσανακλίδου και Γαλάνη, διάβαζε λογοτεχνία (κυρίως ροζ) και έπινε τεκίλα. Στα τριάντα της αποφάσισε να μετοικήσει στην Νάξο, όπου επιβίωνε κάνοντας τουριστικές εργασίες. Ένα καλοκαιρινό βράδυ, δουλεύοντας ως μπαργούμαν, γνώρισε το Σήφη.

    Ο Σήφης ήταν κτηνοτρόφος, από ένα ορεινό χωριό της Νάξου, με Κρητικές καταβολές. Μαυροπουκαμισάς, ολιγόλογος και παλικάρι. Δυο μέτρα σχεδόν, με κόκαλα Βίκινγκ και μυς που θα ζήλευαν πολλοί πρωταθλητές του κικ-μπόξινγκ. Τα χέρια του ήταν σαν φτυάρια και ήταν σχεδόν αναλφάβητος.

    Όταν είδε την Πετρούλα στο μπαρ άφησε το φίλο του και έκατσε μπροστά της. Παρήγγειλε ρακί, ενώ οι κόρες των ματιών του είχαν διασταλεί στο μέγιστο. Της Πετρούλας της είχε πέσει το σαγόνι ως το εφηβαίο, αφού ο Σήφης είχε όλα τα προσόντα του αρσενικού που διάβαζε στα βιβλία (στήθος μάρμαρο, θεληματικό πηγούνι και φλογερή ματιά).

    Την πολιόρκησε για τρεις νύχτες. Εκεί άργησε λιγάκι να ενδώσει, παρότι τον ονειρευόταν από το πρώτο βράδυ. Έκαναν σεξ για πρώτη φορά κάτω από τα αστέρια και τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.

    Ένα μήνα μετά η Πετρούλα δέχτηκε την πρόταση του Σήφη να πάει να ζήσει μαζί του στο μητάτο.

    Οι φίλες της προσπαθούσαν να τη λογικέψουν: «Αυτός είναι βοσκός. Τι θα κάνεις μαζί του;»

«Έρωτα», απαντούσε η Πετρούλα.

    Από την άλλη μεριά οι συγγενείς του Σήφη τον έβριζαν: «Τι τη θέλεις την μπαργούμαν; Τόσα κορίτσια έχει το χωριό μας, καλά κορίτσια όχι…» Αλλά δεν τολμούσαν να ολοκληρώσουν γιατί το μάτι του αγρίευε.

    Η Πετρούλα πήρε τα cd της Τσανακλίδου και πήγε στο βουνό. Το μήνα του μέλιτος δεν χόρταιναν ευτυχία.   Το ίδιο και το δεύτερο μήνα, τον τρίτο… Πέρασε ένας χειμώνας όπως αυτός που περιγράφουν στα άρλεκιν.  Τα σώματα τους χόρταιναν έρωτα και μετά η Πετρούλα διάβαζε στο Σήφη τον Ερωτόκριτο.

    Από την άνοιξη όμως άρχισαν τα προβλήματα. Η Πετρούλα ήθελε να δει λίγο κόσμο. «Τι τον θέλεις τον κόσμο;» τη ρωτούσε ο Σήφης που ήταν συνηθισμένος στα κορφοβούνια. Πήγαιναν σε ερημικές παραλίες για μπάνιο και αν η Πετρούλα τολμούσε να λύσει το στηθόδεσμο, ο Σήφης την απέπαιρνε.

«Θα σε δουν! Ντύσου!»

«Μα δεν υπάρχει ψυχή τριγύρω.»

«Ντύσου!»

    Ο έρωτας –και ο δεσμός- άντεξε έναν χρόνο. Χώρισαν επεισοδιακά. Μετά η Πετρούλα βρήκε κάποιον που του άρεσε να βλέπει κόσμο, ενώ ο Σήφης παντρεύτηκε μια κοπέλα από το χωριό. Και είναι αμφότεροι ευτυχισμένοι –αν και κάτι μου λέει ότι κάποιες φορές θα θυμούνται τις βραδιές στο μητάτο και θα αναστενάζουν.

    Γιατί απέτυχε ο «γάμος» τους, ενώ ταιριάζανε τόσο πολύ ερωτικά; Για τον ίδιο λόγο που η Άριελ δεν μπορούσε να παντρευτεί τον πρίγκιπα. Ο ένας είχε πόδια και ο άλλος ουρά.

    Ψυχολόγοι εξέτασαν εκατοντάδες παντρεμένα ζευγάρια κατατάσσοντας τα αποτελέσματα μέσω ενός στατιστικού δείκτη που λέγεται συντελεστής συσχέτισης.

    Συντελεστής συσχέτισης +1 σημαίνει απόλυτη αντιστοίχηση χαρακτηριστικών (ο πιο ψηλός παντρεύεται την πιο ψηλή, ο λιγότερο ψηλός τη λιγότερο ψηλή).

    Συντελεστής συσχέτισης –1 σημαίνει τέλειο ταίριασμα των αντίθετων (ο πιο ψηλός την πιο κοντή).

    Συντελεστής συσχέτισης 0 σημαίνει απολύτως τυχαία αντιστοίχηση.

Τα ευρήματα τους ήταν τα εξής:

    Οι υψηλότεροι συντελεστές συσχέτισης (+0,9) αντιστοιχούν στη θρησκεία, στις εθνοτικές καταβολές, στη φυλή, την κοινωνικό-οικονομική θέση, την ηλικία, τις πολιτικές απόψεις κλπ.

    Οι χριστιανοί θα προτιμήσουν να παντρευτούν χριστιανό, οι Έλληνες Έλληνα, οι πλούσιοι πλούσιο, οι δάσκαλοι δάσκαλο, οι δεξιοί δεξιό.

    Φανταστείτε, για παράδειγμα, έναν γάμο ανάμεσα σε έναν χρυσαυγίτη και μια αναρχοαυτόνομη! Πέρα από το γλέντι του γάμου (όπου σίγουρα θα χρειαζόταν να παρέμβουν τα ΜΑΤ), πόσο καιρό πιστεύετε ότι θα μπορούσε να ζει ευτυχισμένο το ζευγάρι;

«Αγάπη μου, πάω να κυνηγήσω μετανάστες.»

«Να προσέχεις. Εγώ θα πάω στην αντιφασιστική πορεία.»

«Α, καλά. Τα λέμε εκεί.»

    Υπάρχουν βεβαίως εξαιρέσεις (όπως ο Γκλέτσος που παντρεύτηκε την τσιγγανοπούλα), αλλά περισσότερο ευτυχισμένα είναι τα ζευγάρια με κοινές πολιτιστικές καταβολές.

    Οι αμέσως υψηλότεροι συντελεστές συσχέτισης (γύρω στο +0,4 μόνο) αντιστοιχούν σε μετρήσεις προσωπικότητας και ευφυΐας, όπως η εξωστρέφεια, ο δείκτης νοημοσύνης και… η τάση για καθαριότητα.

    Όπως λέει ο Diamond: «Οι άξεστοι τείνουν να παντρεύονται άξεστους, αν και οι πιθανότητες ένας άξεστος να παντρευτεί ένα αβρό άτομο δεν είναι τόσο χαμηλές όσο οι πιθανότητες ένας ακροδεξιός να παντρευτεί έναν αριστερό.»

    Όσον αφορά τα σωματικά χαρακτηριστικά εκεί οι συντελεστές είναι πιο χαμηλοί απ’ ό,τι θα περιμέναμε, μόλις στο +0,2.

    Με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι οι άνθρωποι επιλέγουν άτομα που τους μοιάζουν. Στο σωματότυπο, στο χρώμα του δέρματος, στο χρώμα των μαλλιών, αλλά και σε κάποια χαρακτηριστικά που ποτέ δεν θα περνούσαν από το μυαλό σας όταν σκέφτεστε το ιδανικό ταίρι, όπως το φάρδος της μύτης, το μήκος του λοβού των αυτιών, το μήκος του μεσαίου δακτύλου του χεριού, η απόσταση ανάμεσα στα μάτια, η περιφέρεια του καρπού και άλλα εξίσου παράξενα.

    Μάλιστα για κάποια από αυτά, τα οποία σίγουρα επιλέγουμε ασυνείδητα, η συσχέτιση είναι πολύ μεγαλύτερη από τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας. «Λόγου χάρη, για το μήκος του μεσαίου δακτύλου του χεριού έχουμε το εντυπωσιακό +0,61. Ασυνείδητα τουλάχιστον, οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για μεσαίο δάκτυλο του συζύγου τους παρά για το χρώμα των μαλλιών του ή την ευφυΐα του». !!!

    Όμως, με μελέτες που έγιναν σε υιοθετημένα παιδιά -Κινέζους που τους ανέθρεψαν λευκοί Αμερικάνοι- φάνηκε ότι οι σωματικές επιλογές δεν γίνονται με βάση τον εαυτό μας, αλλά έχοντας ως πρότυπο τους ανθρώπους που συναναστρεφόμασταν στην παιδική μας ηλικία (οι υιοθετημένοι Κινέζοι προτιμούσαν να παντρεύονται λευκούς).

    Μεγαλώνοντας δημιουργούμε μια «εικόνα ανίχνευσης» (ένα πρότυπο), η οποία μετέπειτα θα μας οδηγήσει σε μια «ελεύθερη επιλογή» συντρόφου, και η οποία διαμορφώνεται από τους ανθρώπους που βλέπουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε.

    Και ποιοι είναι οι άνθρωποι τους οποίους βλέπουμε περισσότερο ως παιδιά; Οι γονείς μας, τα αδέλφια-ξαδέλφια μας και –μετά- οι φίλοι μας.

    Ίσως, τελικά, να μην είχε άδικο ο τραγουδοποιός που έλεγε: «Μου θυμίζεις τη μάνα μου, γι’ αυτό, σε αγαπάω.»

    Όσον αφορά την απιστία (ή μοιχεία) εκεί οι συντελεστές ανατρέπονται. Οι άνθρωποι επιλέγουν με ποιον θα μοιχεύσουν κυρίως με βάση τα σωματικά χαρακτηριστικά.

    Στη μοιχεία οι γυναίκες αποδεικνύονται πολύ πιο επιλεκτικές από τους άντρες  (πέρα από τις σπάνιες περιπτώσεις εκδίκησης, όπου η γυναίκα μοιχεύει με τον πρώτο διαθέσιμο –και το μετανιώνει μετά).

    Οι άντρες μπορεί να απατήσουν τη γυναίκα τους με κάποια που είναι πολύ «κατώτερη» εμφανισιακά (κι εκεί οι σύζυγοι εξανίστανται διπλά: «Μα καλά, με αυτό το μπάζο βρήκε να με απατήσει;»)

    Στην Νάξο είχα γνωρίσει έναν μάγειρα, ο οποίος κόρταρε μια Σερβίδα καλλιτέχνη του δρόμου. Όποτε την έβλεπε, και ήμουν παρών, ξεκινούσε να μου λέει πόσο ήθελε να την ξαπλώσει στο κρεβάτι –ή στον πάγκο της κουζίνας. Επειδή είχα δει τη γυναίκα του, και τύχαινε να είναι πολύ πιο όμορφη και νέα από την Σερβίδα, τον ρώτησα γιατί ήθελε να το κάνει, εφόσον είχε μια τόσο όμορφη γυναίκα.

    «Ε», είπε αυτός, «και το καλύτερο φαγητό αν το τρως κάθε μέρα… Όλο φιλέτο και φιλέτο, θέλεις καμιά μέρα να φας και κάνα ξύγκι».

    Οι γυναίκες, όταν είναι καλυμμένες συναισθηματικά και σεξουαλικά, συνήθως δεν αναζητούν εραστή προς χάρη της ποικιλίας, όπως μπορεί να κάνει ένας άντρας (γουρούνι).

(Αυτό αποδεικνύεται και από τη συμπεριφορά των λεσβιών, οι οποίες είναι πολύ πιο φανατικά μονογαμικές από τους ετεροφυλόφιλους και τους άντρες-ομοφυλόφιλους.)

    Όμως, όσο καλός σύζυγος και πατέρας να είναι ο άντρας τους, αν δεν υπάρχει πάθος και έρωτας (πράγμα καθόλου ασυνήθιστο μετά από δέκα-είκοσι χρόνια γάμου), τότε θα στραφούν σε κάποιον που θα γεμίσει τα κενά τους.

    Πριν δέκα χρόνια είχε γίνει μια έρευνα ανάμεσα στις Αμερικάνες. Είχαν ερωτηθεί ποιον διάσημο του κινηματογράφου θα παντρευόντουσαν και με ποιον θα ήθελαν να περάσουν μια νύχτα σεξ.

    Καταλληλότερος για γάμο είχε βγει ο Τομ Χανκς, που ήταν ευφυής, καλός οικογενειάρχης και (έτσι φαινόταν) πιστός.

    Καταλληλότερος για σεξ είχε βγει ο Μπραντ Πιτ (όταν ακόμα δεν είχε παντρευτεί την Αντζελίνα. Τώρα είναι καλός για γάμο ο Μπραντ, αλλά μπορεί να τον απατούσαν με τον Πίτερσον ή τον Γκόσλινγκ.)

    Αυτή η προτίμηση τους για νέους εραστές και ασφαλείς συζύγους μπορεί να ερμηνευτεί και βιολογικά.     Διαλέγουνε το σύζυγο που θα τους προσφέρει ασφάλεια, αλλά μπορεί να προτιμήσουν τα γονίδια ενός νεαρότερου και υγιέστερου για να αναπαραχθούν.

    Σπάνιο, νομίζετε; Σε έρευνες που έγιναν σε μαιευτήρια αποκαλύφτηκε ότι το 20% (έως και 40%) των βρεφών, είχαν άλλον πατέρα από εκείνον που νόμιζε ότι είναι ο πατέρας τους.

    Αυτό που δεν αναφέρει ο Jared Diamond (στο βιβλίο του «Ο τρίτος χιμπαντζής», εκδόσεις Κάτοπτρο) είναι ότι η εικόνα ανίχνευσης, το νοητικό πρότυπο, μπορεί να σχηματίζεται και από τις μιντιακές εικόνες, τις οποίες προσλαμβάνουμε αφειδώς από την νηπιακή μας ηλικία.

    Ας τελειώσουμε αυτή τη «στήλη» με μια συμβουλή:

    Αν θέλετε ευτυχισμένο γάμο βρείτε κάποιον/α που να σας μοιάζει. Κυρίως «πολιτισμικά» καθώς και στην προσωπικότητα, ώστε να έχετε κάτι να συζητήσετε όταν θα σας πονάνε οι αρθρώσεις σας.

    Αν χρειαστεί να μοιχεύσετε βρείτε κάποιον/α  που να σας εξιτάρει αληθινά και μην κάνετε τόσο κόπο απλά για να αλλάξετε «διαιτολόγιο» ή για να εκδικηθείτε.