O πεζός ρομαντισμός (στον Θόδωρο…)

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ    

O πεζός ρομαντισμός (στον  Θόδωρο…)

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ Υποστράτηγος ε.α.

    Αλήθεια  πόσο  ρομαντικά  μπορεί  να  είναι  πέντε  βιβλία  μαθηματικών; Πόσο μπορούν να οδηγήσουν σε νοσταλγικές ατραπούς  3  βιβλία  με  Γενικές  Ασκήσεις  Τριγωνομετρίας,  1 Θεωρητικής  Γεωμετρίας  και  ένα  «Τυπολόγιο  Μαθηματικών, Φυσικής, Χημείας»;

    Πόσο  μπορούν  να  δονήσουν  ρομαντικές  και  νοσταλγικές χορδές,  όπως  οι  Γκαίτε,  Ζαν  Ζακ  Ρουσώ,  Μπάιρον,  Σέλλεϊ, Χάϊνε, Λαμαρτίν, κλασικοί εκπρόσωποι του ρομαντισμού, ονόματα  τελείως  πεζά,  όπως  Αριστείδης  Πάλλας  και  Πέτρος Τόγκας;

    Κι’ όμως!  Το  πολύ  καλό  μπλογκ  http://sindesmos71.blog  spot.com, δημιούργημα των αποφοίτων της ΣΣΕ, Τάξεως 1971, είχε την έμπνευση να μας προσφέρει σε ηλεκτρονική μορφή τα βιβλία «Γενικαί Ασκήσεις Τριγωνομετρίας» (3 τόμοι) και το «Τυπολόγιο Μαθηματικών,  Φυσικής  και  Χημείας»    όλα  του  Αριστείδη  Φ. Πάλλα  και  την  «Θεωρητική  Γεωμετρία»  του  Πέτρου  Γ.  Τόγκα (1  τόμος).  Και  από  εκεί  και  πέρα  αρχίζει  ο  ρομαντισμός  που λέγαμε. Ή μάλλον, καλύτερα, το νοσταλγικό ταξίδι μέσα στο χρόνο.

    Με  όχημα  τα  βιβλία  αυτά,  καθισμένος  αναπαυτικά  στις σελίδες τους, που σε τόσα ξενύχτια μου κράτησαν συντροφιά, γύρισα  πίσω,  στις  αρχές  της  δεκαετίας  του  1960,  τότε  που αγωνιζόμασταν για μια θέση στον ήλιο, κυνηγώντας την επιτυχία στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.

    Τότε,  που  λιώναμε  τις  σόλες  των,  ούτως  ή  άλλως  εξαθλιωμένων, παπουτσιών μας, εκεί στην πλατεία Κάνιγγος και στην ευρύτερη περιοχή. Ήταν η γειτονιά, που συνωστίζονταν όλα τα φροντιστήρια για όλες τις Σχολές. Εμάς όμως μας ενδιέφεραν τα «Φροντιστήρια Στρατιωτικών Σχολών».

    Για  την  Σχολή  Ναυτικών  Δοκίμων  και  το  περίεργο  μάθημα «Μαθηματικός Λογισμός» ή κάπως έτσι, ειδικό ήταν το «Φροντιστήριο  Λιακάκου»,  ενώ  του  Πάλλα  ήταν  για  όλα  και  κυρίως για Στρατιωτική Ιατρική και ΣΜΑ.

    Την πρωτοκαθεδρία για την Σχολή Ευελπίδων, είχε το Φροντιστήριο  «Αντζιού»,  το  οποίο  διατηρούσε  η  χήρα  του συνταγματάρχου Πυροβολικού συζύγου της. Βρισκόταν στην οδό  Μαυρομιχάλη,  λίγο  μετά  την  Διδότου,  εκεί  που  σήμερα είναι κάποιο κτίριο, που ανήκει στην Εκκλησία. Το φροντιστήριο αυτό, ήταν μία καθαρά… φιλανθρωπική επιχείρηση, αν σκεφτεί κανείς  ότι  όσοι  παρακολουθούσαν  μαθήματα  για  δεύτερη χρονιά, είχαν μία γενναία έκπτωση στα ήδη χαμηλά δίδακτρα, ενώ  οι  πιο  άποροι,  και  ήταν  πολλοί  τότε,  παρακολουθούσαν δωρεάν. Κέρδος της επιχειρήσεως ήταν ότι η οδός Μαυρομιχάλη  γέμιζε  από  πρωτοετείς  Ευέλπιδες,  πρώην  σπουδαστές του  φροντιστηρίου,    που  έρχονταν  να  χαιρετίσουν  την  κυρία Αντζιού,  με  την  πρώτη  τους  έξοδο.  Είναι  αυτό  που  λέμε «ζωντανή διαφήμιση».

    Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τότε νοοτροπίας, είναι και το εξής χαριτωμένο παραστατικό.

    Ήταν  Οκτώβριος  του  1961  και  για  τις  29  του  μηνός  είχαν προκηρυχθεί βουλευτικές εκλογές. «Βουλευτικές» τις έλεγαν τότε,  αλλά  ήταν  πολύ  πιο  «Εθνικές»  από  αυτές  που  γίνονται τώρα και τις λένε «Εθνικές». Τέλος πάντων. Στις 27 Οκτωβρίου ημέρα  Παρασκευή  μίλαγε  στην  Πλατεία  Κλαυθμώνος,  ο  πρωθυπουργός  Κωνσταντίνος  Καραμανλής,  που  ήταν  βέβαια  και  υποψήφιος  για  τις προσεχείς εκλογές. Σχεδόν το σύνολο των σπουδαστών  του  φροντιστηρίου,  ανήκαν  σ’  αυτό  που  λέγαμε τότε  «Εθνικόφρονα  Παράταξη».  Οι  σπουδαστές  λοιπόν,  αποφασίσαμε  να  πάμε  στην  ομιλία.  Έπρεπε  όμως  να  πάρουμε και την άδεια της κ.  Αντζιού.      Παρουσιάζεται λοιπόν μία επιτροπή και  υποβάλει  το  αίτημα.   Η  κ.  Αντζιού  ανένδοτη  το απορρίπτει ασυζητητί, με τα γνωστά αιτιολογικά: «Θα χάσετε μαθήματα  και  αν  τυχόν  πέσει  αυτό  στις  εξετάσεις  κ.λπ., οπότε  όχι».  Δεν  ήταν  τότε  οι  εποχές  που  «έχτιζαν»  τους  καθηγητές και γυρίσαμε ήσυχα στο μάθημά μας. Σε λίγο μπαίνει στην  αίθουσα  ο  επιστάτης  του  φροντιστηρίου,  ο  θρυλικός Βασίλης  και  μας  λέει  ότι  η  κ.  Αντζιού  θέλει  να  δει  τον  τάδε και  τον  τάδε.    Ο  ένας  «τάδε»  ήμουν  εγώ  και  ο  άλλος  ο  φίλος μου ο Θόδωρος, που δεν είναι σήμερα μαζί μας. Πάμε λοιπόν στο  γραφείο  και  η  κ.  Αντζιού  μας  λέει:  «Προηγουμένως  μου ζητήσατε  κάτι  και  εγώ  σας  το  αρνήθηκα.  Θέλω  όμως  να ξέρετε και για να είμαι εν τάξει απέναντί σας, ότι τα σημερινά μαθήματα  θα  τα  ξανακάνετε  πολλές  φορές  ακόμα.  Ευχαριστώ».

    Αυτό  ήταν.  Σε  λίγο  σύσσωμο  το  φροντιστήριο,  ως  εις  άνθρωπος  που  λέγαμε  παλιά,  πήρε  τον  δρόμο  για  την  Πλατεία Κλαυθμώνος.

    Άλλες εποχές. Άλλα ήθη.

    Ε λοιπόν μπορούν ή δεν μπορούν οι ασκήσεις τριγωνομετρίας να σε οδηγήσουν σε άκρατους ρομαντισμούς και νοσταλγικά ταξίδια;