ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ  

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης

Μια αγνή αγάπη που έγινε άστρο

Δραπέτευσε από της ζωής το κάστρο

Αιχμάλωτο στης νύχτας τον ουρανό

Άφησε πίσω του ένα κακό οιωνό.

Με το φεγγάρι στη ίδια γειτονιά

Τον καημό του ζήτησε ν ΄απαλύνει

Με θλιμμένη σκέψη όπως παλιά

Μιλούσε για απονιά και καλοσύνη.

Και όλο δραπετεύω και όλο ονειρεύομαι

Απόψε στην ήσυχη νύχτα που έχει απλωθεί

Μηνύματα στέλνω, στις λέξεις παγιδεύομαι

Με βάλσαμο παρηγοριάς να γιάνω την πληγή.

Και όλο δυσκολεύομαι να βάλω στα όνειρα φτερά

Δραπέτης να γίνω να αλλάξω την  τροχιά

Κοντά στο άστρο μου η αγάπη να ξυπνήσει

Την Άνοιξη που καρτερώ η καρδιά μου ν΄ ανθίσει.

Μια αγνή αγάπη που έγινε άστρο

Το φεγγάρι το γέμισε  με χάδια και φιλιά

Τώρα έμεινε άδειο της ζωής το κάστρο

Ψυχή είναι βέβαια και κάποτε θα ανοίξει τα φτερά.