Η αυθαίρετη χρήση βίας της Αστυνομίας, οι σκοπιμότητες και ο …Πόντιος Πιλάτος!!!

ΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΘΡΑ  

Η αυθαίρετη χρήση βίας της Αστυνομίας, οι σκοπιμότητες και ο …Πόντιος Πιλάτος!!!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.efenpress.gr/

Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α.    

       1. Διαβάζουμε στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε… «Εισαγγελική παρέμβαση προκάλεσε η μήνυση  δημοσιογράφου, o οποίος κατήγγειλε επίθεση σε βάρους του από διμοιρίτες, αλλά και υβριστικές εκφράσεις κατά διαδηλωτών με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης  στο περιθώριο της ΔΕΘ.   Η Αστυνομία «έπνιξε» τη Θεσ/κη στα χημικά. Θύματα μικρά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι». Στη μήνυση των Παμμακεδονικών Ενώσεων  αναφέρεται μεταξύ άλλων… «Η αστυνομία δεν μας προφύλαξε έναντι των υποτιθέμενων αναρχικών, αλλά αντίθετα μας καταδίωξε, προπηλάκισε, κατέκλυσε με χημικά σε μία πρωτοφανή επίθεση εναντίον απλών καθημερινών ανθρώπων, και μάλιστα πολλών εξ ημών σε ευπαθείς ομάδες, ηλικιωμένων και παιδιών». Τα εν λόγω δημοσιεύματα συνοδεύονται και από αντίστοιχο υλικό ήχου και εικόνας. Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται.       

    2. Οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης πέρασαν από την πλευρά των διαδηλωτών και «αγανακτισμένων» πολιτών στην πλευρά των δυνάμεων καταστολής. Θεωρούν τους διαδηλωτές ενοχλητικούς και «ακραίους». Και δεν εξασφαλίζουν το «δικαίωμα του συνέρχεσθαι».  Έτσι βλέπουμε από τη μια μεριά ανοχή σε αναρχικές ομάδες και από την άλλη χρήση αδικαιολόγητης βίας σε απλούς πολίτες. Η δήλωση της Υπουργού Κ. Παπακώστα ότι  «η πολιτική ηγεσία δεν εμπλέκεται στα εσωτερικά της φυσικής (σ.σ.Αρχηγού)», κινείται στη λογική του…Πόντιου Πιλάτου και προκαλεί μειδίαμα. Πάντως, αν χρειαστεί «πολιτική εκτόνωση», του «παίρνουμε το κεφάλι». Αποτελεί κοινό μυστικό, ότι, ιδίως σε τέτοιες περιπτώσεις, η επιχειρησιακή τακτική και δράση της Αστυνομίας επηρεάζεται ή υπακούει στις πολιτικές σκοπιμότητες και τα «θέλω» της πολιτικής ηγεσίας. Τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αρνητικό για την αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας.         

    3. Αφού έκατσε ο κουρνιαχτός, ας κάνουμε μια ψύχραιμη αξιολόγηση και ανάλυση. Η εικόνα αυτή καταστρέφει όλη την προσπάθεια που καταβάλουν οι αστυνομικές δυνάμεις για να εξασφαλίσουν «το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια». Όλες οι επιτυχίες τους καλύπτονται και «ξεχνιούνται» από τέτοιες μεμονωμένες συμπεριφορές. Και τούτο γιατί «η καλή εικόνα σχηματίζεται δύσκολα και καταστρέφεται εύκολα».       

4. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας (άρθρο 2 παρ. ε΄ του π.δ.254/2004) ο αστυνομικός… «για την τήρηση και εφαρμογή του νόμου χρησιμοποιεί κατ΄ αρχήν μη βίαια μέσα. Η προσφυγή στη βία επιτρέπεται μόνον όταν είναι απολύτως αναγκαία και στο μέτρο που προβλέπεται και απαιτείται για την εφαρμογή του νόμου. Τηρεί πάντοτε με απόλυτο σεβασμό τις αρχές της αναγκαιότητας, της προσφορότητας (καταλληλότητας) και της αναλογικότητας. Χρησιμοποιεί τα κατά το δυνατόν, ηπιότερα μέσα, αποφεύγοντας κάθε περιττή ενόχληση, σκληρότητα ή αδικαιολόγητη φθορά ιδιοκτησίας. Δεν προβαίνει σε καταχρηστική χρήση των χημικών και των άλλων διαθέσιμων μέσων και ιδιαίτερα εκείνων που ενδέχεται να προκαλέσουν βλάβη στην υγεία των πολιτών». Για την κατανόηση (και εφαρμογή) της αρχής της αναλογικότητας ο καθηγητής Α. Μάνεσης έγραψε: «δεν μπορεί η αστυνομία να κυνηγάει τα σπουργίτια με κανόνια».         

    5. Η παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της αναγκαιότητας, η οποία καταλήγει σε αυθαίρετη αστυνομική βία, τορπιλίζει τις σχέσεις Αστυνομίας – πολιτών, αφού ακυρώνει το ρόλο τους ως φρουρών των εννόμων αγαθών. Προπάντων, η αλόγιστη χρήση βίας καταγράφεται – ορισμένες φορές βέβαια καθ΄ υπερβολή – ως προδήλως μη προσήκουσα αστυνομική συμπεριφορά και στα Μ.Μ.Ε. με άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Το γεγονός ότι τα επακολουθούντα δυσμενή σχόλια και η έντονα αρνητική προδιάθεση λειτουργούν στη συλλογική συνείδηση βάσει του γένους του δράστη, δηλαδή της ιδιότητάς του ως αστυνομικού και όχι βάσει του προσώπου του, έχει ως αποτέλεσμα να πλήττεται καίρια το κύρος του αστυνομικού θεσμού, καθώς και το αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης που εξ ορισμού αυτός οφείλει να αποπνέει.       

    6.  Εξάλλου η δικαιολογία, ότι με  τη χρήση χημικών αποφεύγεται η βία «σώμα με σώμα», δεν είναι ικανοποιητική. Δεν ισχύει σε κάθε περίπτωση. Προφανώς δεν ισχύει στις «ευπαθείς ομάδες» και μόνο ως «άλλοθι» μπορεί να εκληφθεί. Σχετικές συστάσεις για περιορισμό της χρήσης χημικών έχει κάνει κατά καιρούς και ο Συνήγορος του Πολίτη.       

    7. Κατά συνέπεια  η Πολιτική και Αστυνομική Ηγεσία της Αστυνομίας οφείλει, πέραν των διοικητικών μέτρων σε βάρος των υπαιτίων, να απευθύνει τις αναγκαίες οδηγίες και εντολές για την αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον και την πιστή εφαρμογή της αστυνομικής δεοντολογίας. Σε κάθε περίπτωση  οι εντολές της Πολιτικής Ηγεσίας δεν πρέπει να καθοδηγούνται από  σκοπιμότητες, ούτε να «δυσχεραίνουν» την επιχειρησιακή τακτική της Αστυνομίας.