ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΗ ΕΝΤΕΜΠΕ: Ποιούς επιλέγουν για κυβερνήτες στο Ισραήλ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΗ ΕΝΤΕΜΠΕ: Ποιούς επιλέγουν για κυβερνήτες στο Ισραήλ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Λέγεται ότι στο Ισραήλ οι πολίτες εκλέγουν τους κυβερνήτες τους από τα λιοντάρια τους.

    Για να το πιστέψουμε, ας ανατρέξουμε στην θρυλική επιχείρηση «entebbe» στο αεροδρόμιο της Ουγκάντα. Αντικειμενικός σκοπός της ήταν η απελευθέρωση 246 ομήρων του airbus  της  AIR FRANCE, που εκτελούσε την πήση Τελ Αβίβ - Παρίσι, με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, με κυβερνήτη τον Ελληνικής καταγωγής Μισέλ Μπάκος.

    Ήταν καλοκαίρι του 1976.  Το αεροπλάνο της Air France απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Τελ-Αβίβ  ξημερώματα Κυριακής 27 Ιουνίου,  με προορισμό το Παρίσι.  Στους επιβάτες συμπεριλαμβάνονταν τρείς τρομοκράτες και 103 επιβάτες εβραϊκής καταγωγής.  Στάση στην Αθήνα.  Από το σημείο αυτό η πτήση μετατρέπεται σε συναρπαστική ιστορία και σήμερα μοιάζει με σενάριο χολυγουντιανής  ταινίας. Ήταν όμως  και η αιτία για την εντυπωσιακότερη και την πιο πετυχημένη ίσως,  σε περίοδο ειρήνης, επιχείρηση κομάντος  στην Ιστορία.

    Στην Αθήνα επιβιβάζονται 58 ακόμη επιβάτες. Ανάμεσά τους ένας Περουβιανός, ένας Κολομβιανός, ένας από το Μπαχρέϊν και μια νεαρή γυναίκα  από το Εκουαδόρ. Την εκτέλεση αεροπειρατείας είχαν σχεδιάσει μέλη των Eρυθρών Tαξιαρχιών της Γερμανίας (πιο γνωστές ως Oμάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ) μαζί με μέλη της PFLP (οργάνωση απελευθερωσης Παλαιστίνης), με το γενικό πρόσταγμα να ανήκει στον "Περουβιανό" Α. Γκαρσία, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ο Γερμανός Γουίλφριντ Μπόσε. Οι επιβιβασθέντες από την Αθήνα βάζουν στο αεροπλάνο όπλα και χειροβομβίδες. Όλοι κάθονται σε τυχαίες θέσεις σε διάφορα σημεία του αεροπλάνου. Γίνεται η απογείωση, το αεροπλάνο παίρνει ύψος, οριζοντιώνεται και  οι αεροσυνοδοί ετοιμάζονται να σερβίρουν το γεύμα στους 246 επιβάτες.  Μόλις το αεροπλάνο φθάνει  πάνω από τον Κορινθιακό κόλπο, η νεαρή από το Εκουαδόρ  κατευθύνεται προς στο πιλοτήριο. Από πίσω της ακολουθεί ο Περουβιανός και  ο Κολομβιανός. Είναι όλοι οπλισμένοι.  Ο τρίτος από το  Μπαχρέϊν με τους άλλους τρείς, οπλισμένοι και αυτοί, μένουν  και επιβλέπουν τον χώρο των επιβατών.  Ο πύργος ελέγχου Αθηνών χάνει την επαφή ασυρμάτου με το airbus, που  πετώντας σε χαμηλό ύψος αλλάζει πορεία κατευθύνεται  νότια και  προσγειώνεται στην στη Βεγκάζη της Λιβύης, όπου παραμένει για επτά ώρες και, αφού ανεφοδιάζεται, κατευθύνεται προς την Ουγκάντα, όπου και προσγειώνεται στο αεροδρόμιο Εντέμπε, στις 28 Ιουνίου. Η Ουγκάντα επιλέχθηκε ως  χώρα εχθρική  του Ισραήλ, επί δικτατορίας του παρανοϊκού  Ίντυ Αμίν Ντάντα, αφού ένα χρόνο πριν ο παλαβός δικτάτορας έδωσε διορία 4 ημερών στους  500 Ισραηλινούς της χώρας του να εγκαταλείψουν την Ουγκάντα. 

    Tο αίτημα των αεροπειρατών ήταν η απελευθέρωση 40 Παλαιστινίων, οι οποίοι κρατούνταν στο Iσραήλ, καθώς και άλλων 13 οι οποίοι βρίσκονταν φυλακισμένοι στην Kένυα, στη Γαλλία, στην Eλβετία και στη Γερμανία.  Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ο Γιτζάκ Ράμπιν συγκαλεί πολεμικό συμβούλιο με τον υπουργό Αμυνας Σιμόν Πέρες, τους διοικητές των όπλων, τον επιτελάρχη Στρατού και τον διοικητή μονάδος αλεξιπτωτιστών  Yonatan “Yoni” Netanyahu. Ο τελευταίος κατάφερε να τους πείσει  ότι η στρατιωτική επέμβαση μπορούσε να ήταν επιτυχημένη.

    Αποφασίζεται να εκπονηθεί σχέδιο άμεσης επίθεσης κομάντο, ενώ η ισραηλινή διπλωματία θα  “απασχολούσε”   τους αεροπειρατές και την κοινή γνώμη με χλιαρές διαπραγματεύσεις.

    Αξιοσημείωτο είναι πάντως ότι στην αρχή οι αεροπειρατές απελευθέρωσαν 47 επιβάτες (όχι εβραίους), επέτρεψαν και στο πλήρωμα της Air France να αποχωρήσει, όμως το πλήρωμα αρνήθηκε να “ελευθερωθεί” διότι ….ο κυβερνήτης δεν φεύγει από το αεροπλάνο, δεν εγκαταλείπει τους αιχμάλωτους επιβάτες!!! 

    H Mossad [Ινστιτούτο Πληροφοριών και Ειδικών Επιχειρήσεων του Ισραήλ]  σχεδιάζει μια παράτολμη επιχείρηση επέμβασης στο αεροδρόμιο Entebbe, το οποίο σημειωτέον απέχει 2.500 χιλιόμετρα από το Τελ Αβίβ. Ονομάζεται επιχείρηση Thunderball (αστροπελέκι). Το αεροδρόμιο Entebbe είναι κτισμένο σε ένα ακρωτήριο της λίμνης Βικτώρια, και μία κρίσιμη παράμετρος για την επιτυχία της «Επιχείρησης Αστροπελέκι», ήταν το ότι το αεροδρόμιο κατασκευάσθηκε από Ισραηλινή εταιρία. Αυτό έπαιξε σπουδαίο ρόλο στον σχεδιασμό της επιχείρησης, αφού η Mossad εξασφάλισε αμέσως τα σχέδια του αεροδρομίου και στη συνέχεια,  μέσα σε ελάχιστο χρόνο,  κατασκευάσθηκε σκηνικό-ομοίωμα του αεροδρομίου  πάνω στο οποίο έγινε η εκπαίδευση των κομάντος. Επίσης το ότι οι αεροπειρατές αισθάνονταν απόλυτα ασφαλείς σε μία φιλικά προσκείμενη χώρα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το Iσραήλ και έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του τοπικού δικτάτορα, προκάλεσε έναν ευησυχασμό.  Στο  διάστημα των επόμενων 4 ημερών (28/6 έως 2/7) η Ισραηλινή διπλωματία προσποιείται ότι αναζητά διπλωματική λύση και η ομάδα επέμβασης εκπαιδεύεται σε εξοντωτικούς ρυθμούς και κάτω από απερίγραπτες συνθήκες, ενώ ένα c130  της Ισραηλινής αεροπορίας,  καμουφλαρισμένο, πραγματοποιεί δοκιμαστικές πτήσεις προς την Κένυα (σύνορα με την Ουγκάντα) συλλέγοντας πληροφορίες πτήσης. Τον στρατηγικό σχεδιασμό ανέλαβε ο υποστράτηγος Νταν Σόμρον, την διοίκηση της ομάδος ανέλαβαν, ο συνταγματάρχης τότε των ισραηλινών Ειδικών Δυνάμεων Ματάϊ Βιλνάϊ (αργότερα υφυπουργός εθνικής άμυνας), ο οποίος μετέβη στην Κένυα για να συντονίσει τον ανεφοδιασμό του αεροσκάφους και την επιστροφή των ομήρων, και ο συνταγματάρχης τότε Εχούντ Μπάρακ-ο πλέον παρασημοφορημένος Ισραηλινός αξιωματικός με σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ– αργότερα υπουργός πολέμου και πρωθυπουργός. Διοικητής της ομάδος των 100 αλεξιπτωτιστών είναι ένας νεαρός αντισυνταγματάρχης με σπουδές στο Χάρβαρντ. Ονομάζεται Yonatan “Yoni” Netanyahu, είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του μετέπειτα πρωθυπουργού του Ισραήλ. (Στο Ισραήλ όπως φαίνεται δεν έχουν συζητήσεις για το αν και που έχουν υπηρετήσει οι πολιτικοί τους).

    Το σχέδιο προέβλεπε να κινηθούν πέντε ελικοφόρα μεταγωγικά C-130 Hercules, τέσσερα από τα οποία θα μετέφεραν τη δύναμη κρούσης με τον εξοπλισμό και όλα τα συνοδευτικά οχήματα. Αυτά θα ήταν τέσσερα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, μία μαύρη Mercedes “σαν αυτή που χρησιμοποιούσε ο δικτάτορας Ιντυ Αμιν” και τα δύο Land Rover “σαν αυτά που μεταφέρουν την φρουρά του δικτάτορα”.    Σκοπός ήταν να τα εκλάβουν ως αυτοκίνητα του ίδιου του δικτάτορα και της φρουράς του προκειμένου να πλησιάσουν στο τέρμιναλ. Το πέμπτο C130 θα αποτελούσε εφεδρεία. Tα μεταγωγικά αεροσκάφη θα συνεπικουρούνταν από δύο Boeing, ένα εκ των οποίων το ένα θα λειτουργούσε ως ιπτάμενο κέντρο συντονισμού της επιχείρησης, στο οποίο επέβαινε ο αντιστράτηγος Κούτι Ανταμ, ένας ανώτατος αξιωματικός της Iσραηλινής Aεροπορίας και ένα πλήθος χειριστών του εξοπλισμού τηλεπικοινωνιών, ενώ το δεύτερο αποτελούσε στην ουσία εναέριο νοσοκομείο εκστρατείας και θα προσγειωνόταν στο Nαϊρόμπι της Kένυα. Ήταν φανερό πως στο Entebbe θα γινόταν κόλαση, όσο κι αν εξελισσόταν με ακρίβεια η επιχείρηση ήταν αδύνατον να μη χυθεί αίμα εβραϊκό… Όλα συγκεντρώθηκαν στο αεροδρόμιο του Οφίρ, στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου του Σινά, και περίμεναν διαταγές.

     Tο μεσημέρι της 3ης Iουλίου στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου ο πρωθυπουργός Ράμπιν έδωσε ένα σημείωμα στον υπουργό Aμυνας Πέρεζ, δίνοντάς του την άδεια να ξεκινήσει η επιχείρηση, με την επιφύλαξη να είναι δυνατή η δυνατότητα ανάκλησής της ανά πάσα στιγμή …αλλά τα αεροσκάφη, με απόφαση του Πέρεζ, βρίσκονταν ήδη στον αέρα και κατευθύνονταν προς το Εντεμπε. Ο πρωθυπουργός φοβούμενος ολοκαύτωμα, ζήτησε ψηφοφορία υπέρ ή κατά της επιχείρησης. H απόφαση ήταν ομόφωνη υπέρ. Η θρυλική επιχείρηση «Thunderball» αρχίζει.  Φοβερά πράγματα θα ακολουθήσουν...

Βράδυ 3ης προς 4 ΙΟΥΛΙΟΥ ώρα 22.30.

    Πλησιάζοντας τη λίμνη Bικτώρια και υπό σιγή ασυρμάτου, τα τέσσερα μεταγωγικά συνάντησαν μία σφοδρή καταιγίδα, όμως το εξαιρετικά "σφικτό" χρονοδιάγραμμα δεν επέτρεπε στο πρώτο C-130  το οποίο μετέφερε τη κύρια δύναμη κρούσης να την παρακάμψει, ενώ ήταν αδύνατη η άνοδός του σε μεγάλο υψόμετρο εξαιτίας του κινδύνου εντοπισμού του από τα επίγεια ραντάρ. Eτσι, ο πιλότος του αεροσκάφους αποφάσισε να τη διασχίσει. Oι 86 επιβαίνοντες πέρασαν μερικά εξαιρετικά αγωνιώδη λεπτά, καθώς το C-130 πετούσε εν μέσω κεραυνών. Tα άλλα τρία μεταγωγικά παρέκαμψαν την καταιγίδα.  Στις 23:01, μόλις 30 δευτερόλεπτα πίσω από το χρονοδιάγραμμα, το βράδυ της 3ης Iουλίου το πρώτο C-130  χρησιμοποιώντας τα διακριτικά αεροσκάφους airbus της Air France παίρνει άδεια προσγείωσης, δηλώνοντας δήθεν ότι μεταφέρει αποφυλακισθέντες Παλαιστίνιους. Πριν ακόμη σταματήσει την τροχοδρόμησή του το αεροσκάφος, η Mercedes και τα δύο Land Rover με διακριτικά του δικτάτορα, αφέθηκαν να κυλήσουν στον αεροδιάδρομο, ήδη επανδρωμένα με τους άντρες της ομάδας κρούσης. Πράγματι η ''προεδρική επίσκεψη''  αιφνιδιάζει και ξεγελάει τη φρουρά του αεροδρομίου. Οι αεροπειρατές πιστεύουν ότι πρόκειται για τον πρόεδρο της Ουγκάντα. Όταν τα αυτοκίνητα πλησιάζουν, οι ισραηλινοί κομάντος βγαίνουν αστραπιαία και κατευθύνονται στους χώρο του αεροδρομίου όπου κρατούνται οι όμηροι. Γνωρίζουν λεπτομερώς την διαρρύθμιση  του αεροδρομίου και τα επίπεδα που βρίσκονται τόσο οι όμηροι όσο και οι τρομοκράτες και η στρατιωτική φρουρά.  Όλα εξελίσσονται αστραπιαία με ακρίβεια και πολύ βία.  Φωνάζουν με τηλεβόα στα εβραϊκά και στα αγγλικά στους ομήρους να πέσουν στο πάτωμα και η μάχη αρχίζει. Η ομάδα κρούσης χωρισμένη σε τμήματα χτυπά συγχρόνως όλα τα επίπεδα του τέρμιναλ, την φρουρά, τις εισόδους του αεροδρομίου. Σκοτώνουν περισσότερους από 100 ανθρώπους και ανατινάζουν 11 Μινγκ που ήταν στο αεροδρόμιο (για να μην τους καταδιώξουν). Η κατάληψη του τέρμιναλ από τις τρεις ομάδες κρούσης διήρκεσε μόλις τρία λεπτά από τη στιγμή που οι τροχοί του πρώτου C-130 άγγιξαν τον αεροδιάδρομο του Εντεμπε. Tην στιγμή εκείνη το δεύτερο C-130 προσγειωνόταν, ακολουθούμενο από τα άλλα δύο. Mέχρι τις 23:08 (σε επτά λεπτά) και τα τέσσερα μεταγωγικά είχαν προσγειωθεί. Aπό τη ράμπα του δεύτερου αεροσκάφους εκφορτώθηκαν με μεγάλη ταχύτητα τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, τα οποία κινήθηκαν αστραπιαία προκειμένου να καλύψουν τα πλευρά του τέρμιναλ. Aλεξιπτωτιστές από τις ομάδες κρούσης και από το τρίτο C-130 κινήθηκαν άμεσα προκειμένου ν’ ασφαλίσουν όλες τις οδούς πρόσβασης στο κτήριο όπου φυλάσσονταν οι όμηροι, και να πραγματοποιήσουν έφοδο στον πύργο ελέγχου, ο οποίος ήταν απαραίτητος για την ασφαλή μεταφορά και έξοδο των ομήρων. Tο τέταρτο C-130 τροχοδρόμησε και σταμάτησε ακριβώς δίπλα στο τέρμιναλ, με τη ράμπα φόρτωσης ανοιχτή, έτοιμο να παραλάβει τους ομήρους. Απίστευτη ακρίβεια… Tαυτόχρονα τεχνικοί της Iσραηλινής Aεροπορίας εκφόρτωσαν και συναρμολόγησαν γρήγορα τις αντλίες καυσίμων που είχαν μεταφερθεί, προκειμένου τα C-130 ν’ ανεφοδιαστούν από τις δεξαμενές του αεροδρομίου. Οι Ισραηλινοί κομάντος κατάφεραν στη μυθιστορηματική αυτή επιχείρηση να απελευθερώσουν 103 ομήρους που κρατούσαν οι τρομοκράτες μέσα. Τρεις Ισραηλινοί κομάντος και ένας όμηρος σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.  Kαθώς οι Iσραηλινοί ασφάλιζαν όλους τους χώρους του κτηρίου και καθησύχαζαν τους τρομοκρατημένους ομήρους, ο ταγματάρχης επικεφαλής της πρώτης ομάδας κρούσης, κλήθηκε εσπευσμένα στον αεροδιάδρομο. Eκεί, ακριβώς έξω από την κύρια είσοδο του τέρμιναλ, βρήκε έναν γιατρό σκυμμένο επάνω από τον αντισυνταγματάρχη Τζόναθαν Νετανυάχου. O Γιόνι, όπως τον αποκαλούσαν οι συνάδελφοί του, είχε παραμείνει στην είσοδο του κτηρίου προκειμένου να επιβλέψει και να συντονίσει τις ενέργειες και των τριών ομάδων κρούσης. Oμως, δέχτηκε μία ριπή στην πλάτη από την ταράτσα του πύργου ελέγχου και έπεσε κάτω, θανάσιμα τραυματισμένος. H επιχείρηση βρισκόταν μπροστά από το χρονοδιάγραμμα αλλά δεν υπήρχε λόγος αναμονής, καθώς πλέον είχε εξασφαλιστεί η δυνατότητα ανεφοδιασμού των αεροσκαφών στο Ναϊρόμπι. Oι κινητήρες και στα τέσσερα μεταγωγικά δεν είχαν σβήσει ούτε δευτερόλεπτο καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης. Οι αλεξιπτωτιστές οδηγούσαν τους, ελεύθερους πλέον, ομήρους έξω από το κτήριο του τέρμιναλ, μέσα στο C130. Όλα είχαν τελειώσει. Λίγο αργότερα το πρώτο από τα C-130 και το δεύτερο Boeing προσγειώθηκαν στο Ναϊρόμπι και τροχοδρόμησαν σε ένα απόμερο σημείο του, δίπλα στις δεξαμενές καυσίμων, προκειμένου ν’ ανεφοδιαστούν για το ταξίδι της επιστροφής στο Iσραήλ.

    Kανένας από τους πιλότους όμως δε γνώριζε πως η κυβέρνηση της Κενυα δεν γνώριζε τίποτα για την επιχείρηση. Η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν τους είχε ενημερώσει, αφενός λόγω της άκρας μυστικότητας της υπόθεσης, αφετέρου λόγω των προβλημάτων που είχε η Κένυα με τον Ιντυ Αμιν. 

    Τουλάχιστον τρείς από τους συμμετέχοντες στην συνέχεια διατέλεσαν υπουργοί και πρωθυπουργοί του Ισραήλ. Αξίζει να δούμε όμως ιδιαιτέρως την περίπτωση Νετανυάχου.  Ήταν τρία αδέρφια, ο Γιόναταν (Γιόνι), ο Μπέντζαμιν (Μπίμπι) και ο Ίντο, όλοι με σπουδές στα καλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια (Χάρβαρντ, ΜΙΤ κλπ), από τα οποία γύριζαν για να πολεμήσουν. Ο πατέρας τους ήταν καθηγητής Ιστορίας στο Κορνέλ. Ο Γιόνι ξεκίνησε να σπουδάζει Ιστορία και Φιλοσοφία στο Χάρβαρντ αλλά γύρισε στο Ισραήλ, συνέχισε τις σπουδές του στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και υπηρέτησε στην Sayeret Matkal. Sayeret Matkal σημαίνει «Μονάδα Αναγνώρισης» είναι επίλεκτη μονάδα και έγινε Διοικητής της Μονάδας αυτής. 

    Ο άλλος αδερφός, ο Μπίμπι, όπως τον φωνάζουν, σπούδασε κι αυτός στην Αμερική. Το 1967 και κατατάχθηκε στους Αλεξιπτωτιστές. Διακρίθηκε στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, υπηρέτησε στην Sayeret Matkal υπό τις διαταγές του Εχούντ Μπάρακ και αμέσως μετά, όντας ήδη Λοχαγός, ανέλαβε Διοικητής της μονάδας.  Στην επιχείρηση στο ΕΝΤΕΠΕ επρόκειτο να λάβει μέρος και ό ίδιος, αλλά τη τελευταία στιγμή δεν του επετράπη επειδή δεν έπρεπε να συμμετέχουν δύο αδέλφια σε αποστολή αυτοκτονίας, και ο  Γιονυ ως διοικητής θα πήγαινε οπωσδήποτε. ΄Ετσι αυτός βοήθησε στην οργάνωση της επιχείρησης. Αργότερα συμμετείχε στην επιχείρηση στο αεροσκάφος της πτήσης SABENA 572, που τέσσερις παλαιστίνιοι αεροπειρατές,  είχαν κάνει αεροπειρατεία. Σκότωσαν τους δυο άνδρες αεροπειρατές και συνέλαβαν τις δυο γυναίκες απελευθερώνοντας τους 90 επιβάτες και το πλήρωμα.

    Ο Ίντο, ο μικρότερος, είναι ακτινολόγος και θεατρικός συγγραφέας, υπηρέτησε κι αυτός στην ίδια μονάδα και είδε πολεμική δράση.

    Συγκρίνετε με το τι γίνεται στην Ελλάδα και βγάλετε τα ανάλογα συμπεράσματα.

    Είναι φανερό πως εμείς εκλέγουμε ηγέτες από τα βόδια μας……