Nαι, αυτός προσπάθησε...

ΣΧΟΛΙΑ

Nαι, αυτός προσπάθησε...

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.makthes.gr

του Κώστα Μπλιάτκα δημοσιογράφου

    Αν πάμε οκτώ χρόνια πίσω, στα 2008, θα βρούμε στα αρχεία ένα “διεισδυτικό” σλόγκαν που συνόδευε την προεκλογική εκστρατεία του Μπαράκ Ομπάμα: Yes We Can! Ναι, Μπορούμε!

    Το σλόγκαν άρεσε και έμεινε στην ιστορία των προεκλογικών αναμετρήσεων στις ΗΠΑ. Όσο κι αν δεν ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε (προηγήθηκαν βιβλία, τραγούδια αλλά και η προεκλογική καμπάνια του σκοτσέζικου κόμματος το 1997), η εικόνα, η φωνή, το ύφος ειλικρίνειας και καθαρότητας που εξέπεμπε ο Μπαράκ Ομπάμα “παντρεύτηκαν” μαζί του σε μια αξεπέραστη δυναμική. Όπως θυμάστε, είχε εκλεγεί μέσα στην κορύφωση ενός κύματος αισιοδοξίας και έπεισε ότι είναι ικανός να επουλώσει τις πληγές των ΗΠΑ.

    Τα χρόνια άλλαξαν και ο Ομπάμα, χωρίς να ενθουσιάσει, κράτησε αυτά τα εφτάμισι χρόνια που πέρασε στον Λευκό Οίκο, τουλάχιστον τη “μισή” αξία και το νόημα του σλόγκαν. Κανείς δεν μπόρεσε να πείσει -αν και πολλοί προσπάθησαν- πως ο απερχόμενος πρόεδρος ήταν συνειδητός ψεύτης και διεφθαρμένος. Οι όχι λίγοι υποστηρικτές που του έμειναν πιστοί χωρίς αιδώ, μπορούν να παραλλάξουν το σλόγκαν: Yes, He Tried! Ναι, Αυτός Προσπάθησε!
    Μια εξήγηση της όψιμης νέας δημοφιλίας του είναι το αιώνιο δίδαγμα που λατρεύουν να επικαλούνται οι αμερικανοί πολιτικοί αλλά και οι ψηφοφόροι. Το “It’s the economy, stupid” (Είναι η οικονομία, ηλίθιε).

    Ο αμερικανικός λαός μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος για την κατεύθυνση της χώρας ή το οικονομικό του μέλλον. Παρ’ όλα αυτά η οικονομία, αποτιμώμενη με πολλά αντικειμενικά μέτρα, έχει κάνει αρκετά βήματα. Το ποσοστό ανεργίας είναι 4,9%. Υπάρχουν 143.560.000 μισθωτοί στις ΗΠΑ, αριθμός ρεκόρ, ενώ πρόκειται να ανοίξουν 5,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν ασφάλιση υγείας έχει πέσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, κάτω από 10%.
    Το άλλο στοιχείο που απογειώνει τη δημοτικότητα του Ομπάμα θα μπορούσε να έχει τίτλο “Look who is running for president” (Κοίτα ποιος κατεβαίνει πρόεδρος). Τραμπ και Χίλαρι.

    Ο Μπαράκ Ομπάμα είδε τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη την άνθηση του λαϊκισμού, τη νέα πολιτική μόδα που είναι η αθυρόστομης ρητορικής αποδόμηση του αντιπάλου, η δαιμονοποίηση των “άλλων” και η κατασκευή “εχθρών”. Για να συμβεί όμως αυτό, έπρεπε να έλθει η απόλυτη απαξίωση των παραδοσιακών πολιτικών κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι υποτάχθηκαν στις συχνά ανάλγητες αν όχι ληστρικές χρηματαγορές.

    Παράλληλα οι πολιτικοί παντού δείχνουν με απροκάλυπτο τρόπο και εγκαταλείποντας κάθε πρόσχημα πως τους ενδιαφέρει μόνο η επανεκλογή τους και η παραμονή τους στα inner circles (στον στενό κύκλο της πολιτικής ελίτ). Ο λόγος τους έγινε κενός περιεχομένου, η τόλμη τους για μεταρρυθμίσεις και τομές είναι μηδενική, αφού σε κάθε χώρα υπάρχει το “πολιτικό κόστος”.

    Μέσα σ’ αυτή τη γενικευμένη σήψη και το “στρογγύλεμα” του λόγου, είναι επόμενο να κερδίζουν έδαφος μαχητικές παρουσίες όπως ο Τζέρεμι Κόρμπιν ή ο απρόβλεπτος και ακραίος Ντόναλντ Τραμπ, διότι στον κόσμο αρέσει απλά το ότι “δεν μασάνε τα λόγια τους”!

    Σε μια πρόσφατη ομιλία του σε αποφοίτους του πανεπιστημίου Rutgers, ο Ομπάμα μίλησε απλά, χωρίς κολακείες και μεγαλοστομίες, θέλοντας να εγκαρδιώσει τη νέα γενιά, χωρίς όμως να τάζει “φύκια για μεταξωτές κορδέλες”, ούτε να καταφεύγει στον βαρετό και ενοχλητικό στους νέους “διδακτισμό” των μεγάλων. Είπε στους πτυχιούχους να μη νοσταλγούν μια φερόμενη ως χρυσή εποχή των ΗΠΑ, λέγοντας ξεκάθαρα πως “ο παλιός καλός καιρός δεν ήταν και τόσο καλός”. Διότι τότε ήταν σε όξυνση οι φυλετικές διακρίσεις, η φτώχεια και οι διακρίσεις κατά των γυναικών και των μειονοτήτων. “Η δική σας γενιά έχει ό,τι χρειάζεται για να κάνει καλύτερες επιλογές” είπε. “Επιλογές που οδηγούν στη συνεργασία, στην καινοτομία, στην ελπίδα. Είστε πιο έξυπνοι και καλύτερα εκπαιδευμένοι από τη δική μου γενιά. Είστε περισσότερο ανοιχτοί και συνδεδεμένοι με τον κόσμο”.

    Όλα αυτά είναι ευχάριστα νέα για τον ίδιο, για το Δημοκρατικό κόμμα και τους βιογράφους του. Αξίζει όμως σήμερα να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις, καθώς δεν είναι μακριά η ώρα της αποχώρησης. Ουσιαστικά από τις 8 Νοεμβρίου ο ρόλος του δεν θα είναι ο ίδιος, αφού ο νεοεκλεγείς θα περιμένει να αναλάβει καθήκοντα. Η διοίκηση Ομπάμα ήταν μια καλή περίπτωση της γυναίκας του Καίσαρα! Ήταν αλλά και φαινόταν ποιοτική.   Πρότεινε και υποστήριξε μια διαφορετική ποιότητα ηγεμονίας, βάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη. Λάθη έκανε, αλλά ήδη χύνεται πολύ μελάνι σε διεθνούς εμβέλειας εφημερίδες και περιοδικά για τη μελλοντική του απουσία. Αν μάλιστα γίνει και η “στραβή” με κανέναν Τραμπ, τότε πολλοί θα μιλούν όχι απλώς για ένα κενό αλλά για μια επικίνδυνη νέα εποχή.