Πολιτική αλά Eurovision

ΣΧΟΛΙΑ

Πολιτική αλά Eurovision

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.makthes.gr

του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
skab@newspaper.gr

    Η Eurovision, το ξέρουμε, είναι ένα αφρόλουτρο. Μία ποπ ιστορία, μία συνάντηση του υπερ-ελαφρού ευρωπαϊκού τραγουδιού, που μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με ανεκτική συγκατάβαση ως μία συνάντηση-πανηγύρι, όπου όμως και κατά βάθος δεν λείπει και η πολιτική. Το πώς αντιμετώπισε όμως η κρατική τηλεόραση όλο αυτό το παίγνιο δείχνει το βαθύτερο και ζοφερό τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και μερικοί στην κυβέρνηση -εκ του ελαχίστου δηλαδή διαφαίνεται και το μέγιστο.

    Καταρχήν, αφού δεν τους άρεσε (ούτε σε μένα αρέσει) η Eurovision, έπρεπε είτε να αρνηθούν να λάβουν μέρος είτε να συμμετάσχουν με τους όρους με τους οποίους λειτουργεί ο θεσμός, αισθητικούς και κανονιστικούς -αλλά όχι: εδώ τους βγήκε το βαθύ κομμουνιστιλίκι. Το ότι την απεχθάνονται βέβαια είναι αυτονόητο, αλλά, από τη στιγμή που πήραν απόφαση να εμπλακούν, σκέφτηκαν πως όντας οι ίδιοι ανώτεροι, πιο σοφοί και πιο πονηροί από τους “αστούς” θα μπορούσαν να “ανατρέψουν τη Eurovision από τα μέσα”, όπως κατόρθωσε να ανατρέψει και ο Βαρουφάκης την Ευρώπη και κατόπιν όλο τον πλανήτη.
    Τουλάχιστον, σου λέει, να τη χρησιμοποιήσουμε ως πασαρέλα της δικής μας προπαγάνδας, να περάσουμε τα μεγάλα μηνύματα για τους πρόσφυγες και το διεθνισμό και να αποκαταστήσουμε παράλληλα την πληγωμένη σχέση μας με τους Πόντιους μετά τις φιλοτουρκικές ρουκέτες του Φίλη. Εξάλλου, θα σκέφτηκαν, Πόντιοι είναι αυτοί και θα το φάνε το σκουμπρί. Αν μάλιστα δούνε και λίγο πυρρίχιο, ακούσουνε λίγη λύρα και φορέσουν τα παιδιά μεταποιημένες ποντιακές βράκες, τότε το κέρδος θα είναι διπλό, κυρίως αν πάρουμε και κάποια λογική θέση στη βαθμολογία. Άσε που θα κερδίσουμε και τους νέους, συνδυάζοντας κότσαρι με χιπ χοπ. Ιδανική σύλληψη.

    Βέβαια το όλο κόλπο στήθηκε με αποφάσεις της κεντρικής διεύθυνσης, όπως θα ταίριαζε σε μία νεο-Σοβιετία, σε αναλογία με την ιδέα της κρατικής οικονομίας και του κεντρικού σχεδιασμού των πάντων -διότι δεν πρέπει να ξεφεύγουμε και από τα λενινιστικά διδάγματα και την έννοια της πρωτοπορίας του κόμματος.  Λαμπρά ταιριάζουν όλα. Κι έτσι αποφεύγοντας τη συνήθη επιλογή, κι εφόσον αυτοί είναι σοφότεροι από τους ειδικούς του θέματος ελέω ιδεολογίας, έκαναν απευθείας ανάθεση, χωρίς προηγούμενο ένδον διαγωνισμό -πού ξέρουν, σου λέει, όλοι αυτοί οι άσχετοι από τέτοια, άσε που είναι αστοί και μπορεί να εκτρέψουν το κεντρικό ουμανιστικό-προοδευτικό μήνυμα του άσματος σε τίποτε λανθασμένες πολιτικές ατραπούς χωρίς φιλολαϊκή ιδεολογική στόχευση.

    Το κιτς που προέκυπτε δεν το έβλεπαν -διότι όλο αυτό που πήγανε να κάνουν θα μπορούσε κάπως να σταθεί, μόνο εάν είχε σατιρικό και όχι σοβαροφανή τόνο. Όμως και το όλο πακέτο ήταν φτωχό (θέμα ιδεολογίας κι αυτό) και οι στίχοι απλοϊκοί και κλισέ ως συνθήματα -ουμανισμός της σακούλας. Και για όσους το είχαν δει από πριν, καταδικασμένο εξ υπαρχής, ως εγχείρημα πιο κακόγουστο και από τη θεληματική μερικές φορές, ανάλαφρα επιδεικτική κακογουστιά της Eurovision.

    Παρά την ηρωική προσπάθεια του συγκροτήματος το άσμα πάτωσε. Και ήταν φυσικό. Οι “αστοί” δεν μάσησαν. Δεν είχαν ίσως τη μόρφωση και το βάθος της ιδεολογικής σοφίας εκείνων που επέλεξαν αυτό το τραγούδι. Μπορεί να ήταν και ευρύτερη συνωμοσία κατά της Αριστεράς, να πλήξουν οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης την προοδευτική μας κυβέρνηση. Ίσως να ήταν ένα πισώπλατο χτύπημα, σαν εκείνο του Τίτο. Μία οργανωμένη προβοκάτσια. Ναι, ήταν μία προβοκάτσια κατά όλων των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης.

    Ήταν επίσης μία συνωμοτική προσπάθεια των παγκόσμιων αντιδραστικών κέντρων να πλήξουν τη σχέση της κυβέρνησης με τους πολυπληθείς πόντιους ψηφοφόρους και μάλιστα ενόψει πιθανών εκλογών.

    Με αυτή τη λογική αλά Eurovision πολιτεύονται και ευρύτερα. Και παλιότερα βέβαια ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος έκανε τραγικά λάθη και με το ρεμπέτικο τραγούδι, το οποίο πολέμησε ανηλεώς από τη δεκαετία του ’30 μέχρι και την πτώση της χούντας. Μετά πάσκισε να το καπηλευτεί ως άσμα “του λαού”.  Πάντως στα λάθη εν γένει φαίνεται να έχουν κάποια εκλεπτυσμένη ειδικότητα.