Η ΛΥΠΗΤΕΡΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ 

Η ΛΥΠΗΤΕΡΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ν.  Ι.  Μέρτζος

    Όλοι μάθαμε πια ότι υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται. Ωστόσο, πολλοί ακόμη θέλουμε να αγνοούμε ότι υπάρχουν και πράγματα δίχως τα οποία τίποτε δεν γίνεται. Είναι όροι sine qua non. Δεν γίνεται π.χ. οικονομική ανάπτυξη σε συνθήκες πτώχευσης ούτε αύξηση αποδοχών από άδεια ταμεία ούτε υπουργός αντίθετος ή αδιάφορος στην κυβερνητική πολιτική. Ούτε δανεικά κι αγύριστα.   Ούτε ληστρικό πολιτικό Σύστημα.  

    Παράδειγμα: το ΠΑΣΟΚ  και η Ν.Δ., ενόσω κυβερνούσαν χωριστά, διέταξαν την  κρατική  ΑΤΕ  να  τα  αιμοδοτήσει  με  δάνεια  220  εκατομμυρίων  ευρώ παραβιάζοντας  όλους  τους  νομοθετημένους  κανόνες.   Ουδέποτε  τα  επέστρεψαν, βέβαια. Όταν, όμως,  συγκυβέρνησαν το 2013, ψήφισαν τον Νόμο 4146 ο  οποίος παραγράφει  τις βαριές ποινικές ευθύνες  εκείνων που έδωσαν και που έλαβαν τα θαλασσοδάνεια. Το χρήμα ήταν δημόσιο, δηλαδή το πλήρωσε ο Λαός. Με κάτι τέτοια, η ΑΤΕ χρεωκόπησε.

    Το Σύστημα και οι Ολιγάρχες του χειραγωγοί της Κοινής Γνώμης «λησμονούν» επί πέντε χρόνια   ότι αυτοί προκάλεσαν και καρπώθηκαν όλα τα   αίτια της τωρινής κρίσης  επί δεκαετίες. Ακλόνητα γεγονότα, όμως, είναι  ότι:

    *  Πολλές  μεγαλύτερες  ελληνικές  βιομηχανίες,  επιχειρήσεις  και  τεχνικές εταιρείες στήθηκαν και λειτούργησαν με δανεικά  κι αγύριστα. Γι’ αυτό  χάθηκαν. 

    *  Τα  αστρονομικά  κέρδη,  που  επέτυχαν  οι  όμιλοι  επιχειρηματιών  και  οι τράπεζες   το 2000, δεν προέρχονται από την επιχειρηματικότητά τους ούτε από την Αγορά αλλά από το Χρηματιστήριο Αθηνών όπου οι   κοινοί θνητοί έχασαν  τις περιουσίες τους

    * Η κοινωνική πολιτική χρηματοδοτήθηκε εικονικά από τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού που καλύπτονταν συστηματικά με ολοένα μεγαλύτερο δανεισμό από το εξωτερικό. Γι’ αυτό κατέρρευσε. Αλλά το χρέος μένει και της τρώει της σάρκες.

    * Η ακριτική Ελλάδα «θωρακίσθηκε» μόνον στα χαρτιά με θηριώδη κρατική δανειοδότηση υπερτιμημένων επενδύσεων. Οι επενδυτές, αφού πήραν τα δάνεια, μετέφεραν της επιχειρήσεις της στο εξωτερικό ή τις έκλεισαν. 

    * Εξίσου θηριώδεις επιδοτήσεις εισέπρατταν επί τριάντα χρόνια οι αγρότες  για να αναδιαρθρώσουν την παραγωγή τους και να την κάνουν ανταγωνιστική. ΄Εκαναν  το αντίθετο ως πελάτες του Συστήματος:   μπλόκα για  «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» και προϊόντα  ασυναγώνιστα  μόνον  σε  υψηλές  τιμές .  Γι’  αυτό  τρώμε  παραδοσιακά προϊόντα της Ελλάδος από Χιλή, Αργεντινή, Αίγυπτο, Ισραήλ κ.λ.π.

    Το «μάρμαρο» όλων αυτών -και όχι μόνον, βέβαια -  πληρώνουμε τώρα. ΄Ηλθε ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε   τι διέπραξε διαχρονικά το αδίστακτο πελατειακό Σύστημα και να το εκσυγχρονίσουμε άρδην για να σωθεί η χώρα. 

    Ο  Γεώργιος Μίρκος, Επίτιμος Διοικητής της Εθνικής Τραπέζης και έμπιστος του  Ανδρέα  Γ.  Παπανδρέου,  παραθέτει  αποκαλυπτικά  στοιχεία  της   ελληνικής διαδρομής:1

        1ον  Προκειμένου να ξαναστηθεί από τα ερείπια η ελληνική οικονομία, αμέσως μετά την Κατοχή, το Σχέδιο Μάρσαλ χορήγησε χαμηλότοκες πιστώσεις 1,6 δις δραχμών σε μεγάλες βιομηχανικές, εμπορικές, μεταλλευτικές, συνεταιριστικές κ.α. μονάδες. Αλλά σύντομα οι δανειολήπτες δήλωσαν αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους.   ΄Ετσι  τον Νοέμβριο   1955  οι περίφημες «παγωμένες πιστώσεις», δηλαδή ανεξόφλητες αλλά μη απαιτητές οφειλές τους,  ανέρχονταν σε 695,5 εκατομμύρια δραχμές  και  αποτελούσαν το 15,3% του συνολικού χρήματος που κυκλοφορούσε στην  Ελλάδα.  Μόνον  τότε  το  ΙΚΑ  έχασε  εισφορές  83,2  εκατ.,  το  ταμείο κλωστοϋφαντουργών 6,6 εκ. και το Δημόσιο 124, 16 εκ. φόρους.

        2ον  Το 1981 «κοινωνικοποιήθηκαν », δηλαδή δόθηκαν τάχα στην κοινωνία, οι περιβόητες  ΔΕΚΟ .  Τότε   οι 20 μεγαλύτερες  είχαν συνολικά κέρδη 48,6 δις δρχ.   Το 1982 πέτυχαν συνολικό έλλειμμα 76,5 δις!

        3ον  Εντωμεταξύ   προέκυψαν οι περιβόητες προβληματικές επιχειρήσεις   των ιδιωτών.  ΄Ησαν 44 και  χρέη   201,88 δισεκατομμύρια δραχμές. Χρωστούσαν 5,6 δις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και 14,6 δις φόρους στο Δημόσιο. Το 1983 την εξυγίανσή τους ανέλαβε  ο  Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων με στρατιές «ειδικών»  και νέα κρατική χρηματοδότηση . Το 2000 παρουσίασε  ζημιά 101,6 δις δρχ. 

       4ον  Μεταξύ  1995-2001  έλαμψε  η  χρυσή,  κυριολεκτικά,  επταετία  του «εκσυγχρονισμού» και  το μεγάλο πάρτι του Χρηματιστηρίου. Ο γενικός δείκτης από 993 μονάδες το 1996 τινάχθηκε στις   6.355 μέσα σε τρία χρόνια. Με σκέτο αέρα στο Χρηματιστήριο οι πέντε μεγαλύτερες τράπεζες κέρδισαν 1.412,3 δισεκατομμύρια σε επτά χρόνια: ανά έτος 29,2 δις, 62,6 δις, 118,5 δις, 138 δις, 379 δις, 433 δις και 252 δις. Οι όμιλοι επιχειρήσεων κέρδισαν 1.867,3 δισεκατομμύρια: ανά έτος 46,2 δις, 80,6 δις, 161,1 δις, 216,4 δις, 655,7 δις, 474,2 δις και 235,7 δις.

      5ον  Σε έκθεσή του το Γενικό Λογιστήριο  του Κράτους  αν έφερε στη Βουλή  ότι από τον  Ιανουάριο 2000 μέχρι και  τον Οκτώβριο 2009 οι αποκρατικοποιήσεις απέφεραν 17,4 δισεκατομμύρια,  αλλά δεν πήγε ούτε ένα ευρώ στο δημόσιο χρέος.  16,9 δις  κατασπαταλήθηκαν  σε νέες   δημόσιες δαπάνες.  Τότε   οι   δημόσιοι υπάλληλοι και οι  αμοιβές τους  αυξήθηκαν   θεαματικά. Δεν καταργήθηκε ούτε ένας από τους εκατοντάδες    άχρηστους  αλλά  ευρωβόρους  δημοσίους  οργανισμούς.  Αντίθετα προσετέθησαν διακόσιοι   νέοι άχρηστοι οργανισμοί. Όλοι στον γάμο του Καραγκιόζη!  

      6ον  Το 2009 η Ελλάδα χρεωκόπησε. Ωστόσο,  η κυβέρνησή  της δαπάνησε δεκάδες εκατομμύρια σε νέες προσλήψεις και επιδοτήσεις. Επί πλέον πλήρωσε άλλα  69  εκατομμύρια  ευρώ  για  πρόωρη  συνταξιοδότηση  μερικών  εκατοντάδων  λιμενεργατών  του Πειραιά  ώστε αυτοί   να επιτρέψουν στην κινέζικη   COSCO  να χρησιμοποιήσει το λιμάνι.  ΄Ετσι κάθε  λιμενεργάτης με ετήσιες απολαβές άνω των 120.000 ευρώ εισέπραξε  πανωσάμαρα λύτρα ώστε η καταχρεωμένη  Ελλάδα να τηρήσει την διεθνή   σύμβασή της με την Κίνα  - τον παγκόσμιο Γίγαντα! Ενωρίτερα ο Πρωθυπουργός  της  είχε   διαβεβαιώσει   το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. ότι  «έχει αποτελεσματικό πρόγραμμα να μειώσει δραστικά το δημόσιο χρέος και τις δημόσιες δαπάνες»!...  

    Ποιον κοροϊδεύουν   οι κυβερνήσεις; Οι κουτόφραγκοι πάντως ούτε κουτοί ούτε τυφλοί είναι. Είναι έξω φρενών. Έχουν , λοιπόν , στοιχειώδες και επιτακτικό καθήκον  όλοι  οι  ηγέτες  της  Ελλάδας  - όχι  μόνον  οι  πολιτικοί -  να  συστρατευθούν  υπέρ Πατρίδος . Πόλεμο έχουμε. Δεν έχουμε πάρτι! Πρέπει να πάμε στο Μέτωπο. Δεν πάμε Μύκονο! Τέρμα τα δίφραγκα!  Καιρός για πολιτική και  δημιουργική συνδιαλλαγή. 

Γεώργιος Μίρκος, Κράτος, Τράπεζα, Βιομηχανία, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2009