5.ΤΟ ΦΕΓΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΜΥΔΡΟ
Στα ήρεμα του φεγγαριού νερά
Μια λάμψη απαλά κυλιέται
Στη τόση ήσυχη απανεμιά
Μια αγάπη κρυφή δεν μιλιέται
Εκεί θα βρεις να σταματά ο χρόνος
Παράξενη απόψε η νύχτα
Της βαρκούλας χαρούμενος ο δρόμος
Σκέψεις τυλιγμένες στα δίχτυα.
Στα υγρά μονοπάτια των βυθών
Βλέπω την λάμψη νερωμένη
Έρωτες αγάπες των χειλιών
Η λάμψη τρεμοπαίζει τρομαγμένη.
Του πόνου την διαδρομή χαράζει
Φέγγουν τα βότσαλα μες το νερό
Μια διάθεση τρομερή με ταράζει
Της αυγής το φέγγος είναι αμυδρό.
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου