6.Ο ΧΡΟΝΟΣ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

6.Ο ΧΡΟΝΟΣ

Νόμισα πως ο χρόνος είχε σβήσει τ΄ όνομα σου

Σαν της θάλασσας το κύμα, που χαϊδεύει το γιαλό.

Ήταν λάθος να πιστέψω, στη φυγή του δειλινού σου

Στα οράματα μιας σχέσης, που κρατούσα φυλαχτό.

Νόμισα πως ο χρόνος ματαίωσε το ταξίδι

Του φεγγαριού της αγάπης και παρέσυρε ένα αστέρι

Μες του πέλαγου τα βάθη, τα σκοτάδια να φωτίζει

Τα ναυάγια να ορίζει, ,αναμνήσεις να θυμίζει.

Νόμισα πως ο χρόνος είχε σβήσει τ΄ όνομα σου

Και είχε πει αντίο τώρα, μες της μνήμης το κενό 

Ήταν κρίμα να πιστέψω, τι παιχνίδια παίζει ο χρόνος

Στην ευαίσθητη καρδιά μου, που τα νιώθω μα σιωπώ.

Φεύγει η μέρα με τον ήλιο και ο χρόνος αγκαλιά

Κάνει λάθος που νομίζει πως αντάμωσα την λήθη

Τ΄ όνομα σου κυνηγάω, με  βαρκούλα στα ανοιχτά

Αδιέξοδα αρμενίζω, τώρα μ΄ έπιασε η λύπη.

Λαζ. –Κίμων Μπερβερίδης