8.ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΣΤΗΘΗ
Πόσο γρήγορα περνάνε όλα
Όταν βρίσκομαι τόσο κοντά
Δίπλα καθόταν, ως μέχρι τώρα
Μέσα στης μνήμης μου τα λογικά.
Είναι αλήθεια νοιώθω μονάχος
Στο μονοπάτι χωρίς τελειωμό
Το νόημα χάνω, ψυχή σαν βράχος
Ζωή σταμάτα, γιατρειά ζητώ.
Τόσους σου έστειλα, στίχους παρμένους
Από μια καρδιά που αιμορραγεί
Ευαίσθητα στήθη, έχω κλεισμένους
Πόθους που ψάχνουν την προσμονή.
Τι και αν συλλογιέμαι, με λόγια αγάπης
Τραγουδώ στο χαμόγελο της ζωής
Η στερνή ηλιαχτίδα νάρθει κοντά της
Που ξεχνάει ο ήλιος πάνω στη γη.
Λαζ.- Κίμων Μπερβερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου