Μία ταπεινή Ωδή στις άπειρες μνήμες που οφείλονται από το Έθνος στο Πόντο, υποκλινόμενος στο μεγαλείο του: ΠΟΝΤΟΣ (ΩΔΗ)
Πόσα τραγούδια να σου ‘πουν και πόσα μοιρολόγια… Πόσο βαθιά να ψάξουνε και ποια να βρούνε λόγια οι ιστορικοί, οι ποιητές και των τεχνών οι μύστες μες στις πυκνές και λαμπερές των έργων σου τις λίστες!!!
Διό τραγωδίες μυθικές, αίματος και θυσίας διαμάντια της διανόησης, αύρα της ιστορίας, μπροστά σου μπήκαν ξεναγοί κι ανοίξανε τις θύρες για να φανούν, στη πρωταυγή, του γένους σου οι μοίρες…
Τον πρωτοκλέφτη της φωτιάς, τιτάνα Προμηθέα, εδιάλεξε ο Τραγικός ν’ ανοίξει την αυλαία στης ιστορίας την αρχή. Στου Πόντου εκεί την άκρη να πέσει του Ιαπετού, καυτό το πρώτο δάκρυ!!!
Κι απέναντι απ’ τον Καύκασο, στη θαλερή Ταυρία ο Ευριπίδης έγραψε την άλλη τραγωδία της κόρης του Αγαμέμνονα, στης Άρτεμης το δώμα, με της Ολύμπιας πνοής το πνεύμα και το χρώμα…
Κι ύστερα στα παράλια, βόρεια της Μικρασίας Ελληνικοί παράδεισοι, τέχνης, φιλοσοφίας εφύτρωσαν και ρίζωσαν, σαν ριζιμιά λιθάρια, μάρτυρες απαράγραπτοι, με άρθρωση καθάρια, να διηγούνται στους καιρούς τα μυστικά στο θαύμα: της τέχνης, του πολιτισμού, μα και το μέγα τραύμα του ανήλεου βαρβαρισμού. Το τραγικό τους κλάμα ποτίζει ασταμάτητα τα όνειρα, το τάμα να ξαναλάμψει εκεί το φως, να ξεθαφτούν πατρίδες πνευμάτων ακατάλυτων αιώνιες καταιγίδες!!!
Βλαστοί του Πόντου αέναοι, θρέμματα των ριζών του, κρατείστε πάντα τους χυμούς, τους ήχους των καημών του στα ήθη, στην παράδοση, στους ύμνους στα τραγούδια, αμάραντα στους τάφους τους μπουκέτα με λουλούδια!!!
.jpg)
Μία ταπεινή Ωδή στις άπειρες μνήμες που οφείλονται από το Έθνος στο Πόντο, υποκλινόμενος στο μεγαλείο του: ΠΟΝΤΟΣ (ΩΔΗ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσα τραγούδια να σου ‘πουν και πόσα μοιρολόγια…
Πόσο βαθιά να ψάξουνε και ποια να βρούνε λόγια
οι ιστορικοί, οι ποιητές και των τεχνών οι μύστες
μες στις πυκνές και λαμπερές των έργων σου τις λίστες!!!
Διό τραγωδίες μυθικές, αίματος και θυσίας
διαμάντια της διανόησης, αύρα της ιστορίας,
μπροστά σου μπήκαν ξεναγοί κι ανοίξανε τις θύρες
για να φανούν, στη πρωταυγή, του γένους σου οι μοίρες…
Τον πρωτοκλέφτη της φωτιάς, τιτάνα Προμηθέα,
εδιάλεξε ο Τραγικός ν’ ανοίξει την αυλαία
στης ιστορίας την αρχή. Στου Πόντου εκεί την άκρη
να πέσει του Ιαπετού, καυτό το πρώτο δάκρυ!!!
Κι απέναντι απ’ τον Καύκασο, στη θαλερή Ταυρία
ο Ευριπίδης έγραψε την άλλη τραγωδία
της κόρης του Αγαμέμνονα, στης Άρτεμης το δώμα,
με της Ολύμπιας πνοής το πνεύμα και το χρώμα…
Κι ύστερα στα παράλια, βόρεια της Μικρασίας
Ελληνικοί παράδεισοι, τέχνης, φιλοσοφίας
εφύτρωσαν και ρίζωσαν, σαν ριζιμιά λιθάρια,
μάρτυρες απαράγραπτοι, με άρθρωση καθάρια,
να διηγούνται στους καιρούς τα μυστικά στο θαύμα:
της τέχνης, του πολιτισμού, μα και το μέγα τραύμα
του ανήλεου βαρβαρισμού. Το τραγικό τους κλάμα
ποτίζει ασταμάτητα τα όνειρα, το τάμα
να ξαναλάμψει εκεί το φως, να ξεθαφτούν πατρίδες
πνευμάτων ακατάλυτων αιώνιες καταιγίδες!!!
Βλαστοί του Πόντου αέναοι, θρέμματα των ριζών του,
κρατείστε πάντα τους χυμούς, τους ήχους των καημών του
στα ήθη, στην παράδοση, στους ύμνους στα τραγούδια,
αμάραντα στους τάφους τους μπουκέτα με λουλούδια!!!
Αθήνα, Μάρτιος 2023
Δημήτριος Παν. Τόρβας
Αντιστράτηγος ε.α/Επίτιμος Διοικητής ΙΧης Μεραρχίας Πεζικού
Electronic Engineer – Msci in Op.Re. from Cranfield Univ. (England)
©2023 Δημήτριος Τόρβας