<< Πικρές πού 'ναι οι θύμισες! Τότες, το μέτωπό μου, πλατύς - καθάριος ουρανός, δεν τό 'χαν αυλακώσει του χρόνου τα ξεσκίσματα, οι πόνοι, τα φαρμάκια... Σαν Πύργος έστεκε ψηλά, κι επάνω του εφωλιάζαν χιλιάδες όνειρα γλυκά, λες κ' ήταν χελιδόνια που φύγαν με την... Άνοιξη - Τα σκόρπισε ο Χειμώνας....
Πλάστη Μεγαλοδύναμε, λυπήσου με την ώρα που θά 'ρθη ο χάρος να με βρεί και πριν το φως μου σβήσει στείλε μου πάλι να τα ' δω, μ' όλη την ομορφιά τους τις νιότης μου τα ονείρατα, τους πόθους τα... φαρμάκια ...............Σαν ροδοκάλλια της αυγής, .................Σαν πάχνη από τον Κίσσαβο!!!>>
Ανδρέα να τα εκατοστίσετε και να θυμάστε με νοσταλγία εκείνα τα μοναδικά - ιδιαίτερα - ξεχωριστά χρόνια. Χρόνια πολλά σε εσένα και στους συμμαθητές σου. Φιλικά Γιώργος Τσακίρης
Τι μας θυμίζεις τώρα!!! Μετά 3 χρόνια μας κάνατε τα ίδια και μετά 3 χρόνια, εμείς, στους δικούς μας "μικρούς". Η παράδοση να τηρείται. Νάμαστε καλά να τα αναπολούμε.... Γιάννης Γερμανός
Αγαπητέ Ανδρέα πολύ συναρπαστική η περιγραφή σου και ακόμη περισσότερη η συγκίνηση που μας προκάλεσε σε όλους. Οι αναμνήσεις είναι το οξυγόνο της ζωής μας. Μία γενική παρατήρηση. Η παράδοση ,ως έθιμο,, έπρεπε να βελτιωθεί σημαντικά σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα γιατί η διατήρηση ως εθίμου είναι αρνητικό στοιχείο στην προσέλευση υποψηφίων και αιτία αποχώρησης προ της ορκωμοσίας.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Ημέρα αξέχαστη σε όλους μας! Και του χρόνου συμμαθητές να είμαστε παρόντες!
ΑπάντησηΔιαγραφή<< Πικρές πού 'ναι οι θύμισες! Τότες, το μέτωπό μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπλατύς - καθάριος ουρανός, δεν τό 'χαν αυλακώσει
του χρόνου τα ξεσκίσματα, οι πόνοι, τα φαρμάκια...
Σαν Πύργος έστεκε ψηλά, κι επάνω του εφωλιάζαν
χιλιάδες όνειρα γλυκά, λες κ' ήταν χελιδόνια
που φύγαν με την... Άνοιξη - Τα σκόρπισε ο Χειμώνας....
Πλάστη Μεγαλοδύναμε, λυπήσου με την ώρα
που θά 'ρθη ο χάρος να με βρεί και πριν το φως μου σβήσει
στείλε μου πάλι να τα ' δω, μ' όλη την ομορφιά τους
τις νιότης μου τα ονείρατα, τους πόθους τα... φαρμάκια
...............Σαν ροδοκάλλια της αυγής,
.................Σαν πάχνη από τον Κίσσαβο!!!>>
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης
Ανδρέα να τα εκατοστίσετε και να θυμάστε με νοσταλγία εκείνα τα μοναδικά - ιδιαίτερα - ξεχωριστά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά σε εσένα και στους συμμαθητές σου.
Φιλικά
Γιώργος Τσακίρης
Τι μας θυμίζεις τώρα!!! Μετά 3 χρόνια μας κάνατε τα ίδια και μετά 3 χρόνια, εμείς, στους δικούς μας "μικρούς". Η παράδοση να τηρείται. Νάμαστε καλά να τα αναπολούμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Γερμανός
Ωραία περιγραφή . Αναμνήσεις πολλές , συναναστροφή με καλούς και κακούς ανθρώπους .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Ανδρέα πολύ συναρπαστική η περιγραφή σου και ακόμη περισσότερη η συγκίνηση που μας προκάλεσε σε όλους. Οι αναμνήσεις είναι το οξυγόνο της ζωής μας. Μία γενική παρατήρηση. Η παράδοση ,ως έθιμο,, έπρεπε να βελτιωθεί σημαντικά σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα γιατί η διατήρηση ως εθίμου είναι αρνητικό στοιχείο στην προσέλευση υποψηφίων και αιτία αποχώρησης προ της ορκωμοσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή