Στο ΙΗΑ διδάσκουμε στον Απόδημο Ελληνισμό τα δύο μοντέλα του Πλάτωνα και Αριστοτέλη ο Καθηγητής κ.Χατζόπουλος Ιωάννης αναλύει τα μοντέλα αυτά:Η Ελληνική παιδεία στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: (α) Να είναι η θεραπεία του πνεύματος, (β) να είναι σε αρμονία με τη Φύση και (γ) να καλλιεργεί την αίσθηση του ωραίου. Δυστυχώς αυτά δεν διδάσκονται στα σχολεία. Αντίθετα παρατηρεί κανείς φαινόμενα που βεβηλώνουν το πνεύμα με τη γιγάντωση ακαλλιέργητων ενστίκτων, όπως είναι η επιθυμία και ο θυμός χωρίς να θέτουν σαφή όρια ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, ή το καλό και το κακό και απαξιώνουν τη λογική αφαιρώντας μαθήματα που την καλλιεργούν, όπως είναι η γεωμετρία. Διδάσκουν πράγματα αντίθετα με τη Φύση, όπως είναι οι σεξουαλικές διαστροφές, η αλλαγή φύλου και η θεσμοθέτηση συναφών δικαιωμάτων. Καταργούν την αίσθηση του ωραίου με ακαλαίσθητες κτηριακές υποδομές και βεβήλωση με γραφίτη ή και εμπρησμούς υπαρχόντων νεοκλασικών κτηρίων. Γενικά οι σύγχρονες τέχνες όπως είναι η μουσική, το θέατρο, η ζωγραφική, κλπ., δεν ανταποκρίνονται στην αίσθηση του ωραίου. Το μείζον ζήτημα είναι η θεραπεία του πνεύματος, που καθορίζει την αρμονία με τη Φύση και την αίσθηση του ωραίου. Για να το πετύχει αυτό ολόκληρη η αρχαία Ελληνική γραμματεία χρησιμοποιεί δύο βασικά μοντέλα τα οποία ο υποφαινόμενος ονομάζει εσωτερική και εξωτερική ισορροπία. Η εσωτερική ισορροπία απορρέει από την Πολιτεία του Πλάτωνα και συμβάλλει στη θεραπεία του πνεύματος καλλιεργώντας με συνεχή προσπάθεια την επάρκεια λογικής να ισορροπεί την επιθυμία και το θυμό. Υπόψη ότι η επιθυμία και ο θυμός είναι το ακαλλιέργητο μέρος του εαυτού μας και υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό και στα ζώα. Συνεπώς ο άνθρωπος με την επάρκεια λογικής όταν επιθυμεί κάτι παίρνει στροφές το μυαλό του και προσπαθεί να δικαιολογήσει αν αυτό το κάτι είναι απαραίτητο, θα κάνει καλό με αυτό στον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο, και αν αυτό θα έχει διάρκεια. Να σημειωθεί ότι η επιθυμία να δημιουργήσει κανείς οικογένεια είναι κάτι καλό, έχει διάρκεια, απαραίτητο μέσα στην αρμονία της Φύσης και δίνει την μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορεί να έχει ο άνθρωπος. Υπόψη ότι η αίσθηση της δημιουργίας, όπως είναι η οικογένεια, η επιστημονική και άλλου είδους εξερεύνηση, τέχνη, η εποικοδομητική χρήση της γνώσης, δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση στον άνθρωπο. Το ίδιο συμβαίνει και με το θυμό, ο άνθρωπος με την επάρκεια λογικής όταν θυμώσει για κάτι παίρνει στροφές το μυαλό του και προσπαθεί να δικαιολογήσει αν αυτό το κάτι είναι σημαντικό για να είναι θυμωμένος και αν όχι να σταματήσει αμέσως το θυμό του. Η εξωτερική ισορροπία απορρέει από τα ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη και συμβάλλει στη θεραπεία του πνεύματος καλλιεργώντας με συνεχή προσπάθεια τη μεσότητα της αρετής. Σε αυτή την περίπτωση, οι σκέψεις και οι πράξεις ενός ατόμου δεν πρέπει να είναι ελλιπείς ή υπερβολές, αλλά να βρίσκονται σε ένα μεσοδιάστημα που ο Αριστοτέλης ονομάζει μεσότητα της αρετής. Το μεσοδιάστημα αυτό, δηλαδή η μεσότητα της αρετής καθορίζει τα όρια του σωστού και του λάθους, του καλού και του κακού, του εποικοδομητικού και του καταστρεπτικού. Ο Αριστοτέλης δίνει ένα παράδειγμα ότι η ανδρεία σαν αρετή βρίσκεται ανάμεσα στη δειλία (έλλειψη) και τη θρασύτητα (υπερβολή). Αναλόγως η οικονομά σαν αρετή βρίσκεται στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην τσιγκουνιά (έλλειψη) και τη σπατάλη (υπερβολή). Επειδή όμως ο καθένας έχει διαφορετική άποψη για τα όρια της μεσότητας της αρετής, αυτά καθορίζονται με ευρύτερη συναίνεση που υπαγορεύουν οι δημοκρατικές διαδικασίες. Η εσωτερική και εξωτερική ισορροπία καθορίζουν τον ενάρετο άνθρωπο και είναι ο μοναδικός τρόπος να έχει κανείς ποιότητα ζωής, να μπορεί να δημιουργεί εποικοδομητικά και να κάνει εξερεύνηση. Επίσης, ο ενάρετος/η είναι εκείνος/η που αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της δικαιοσύνης σαν την τυφλή θεά Θέμιδα που για τον σκοπό αυτό κρατά τη ζυγαριά στο ένα χέρι και προσδιορίζει τον ένοχο σαν εκείνο που διαταράσσει την εσωτερική και εξωτερική ισορροπία και τον τιμωρεί με το ξίφος που κρατεί στο άλλο χέρι. Δημήτρης Βόγγολης Συντονιστής ΙΗΑ και Διδασκαλείου
.jpg)
Στο ΙΗΑ διδάσκουμε στον Απόδημο Ελληνισμό τα δύο μοντέλα του Πλάτωνα και Αριστοτέλη ο Καθηγητής κ.Χατζόπουλος Ιωάννης αναλύει τα μοντέλα αυτά:Η Ελληνική παιδεία στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: (α) Να είναι η θεραπεία του πνεύματος,
ΑπάντησηΔιαγραφή(β) να είναι σε αρμονία με τη Φύση και (γ) να καλλιεργεί την αίσθηση του ωραίου.
Δυστυχώς αυτά δεν διδάσκονται στα σχολεία. Αντίθετα παρατηρεί κανείς φαινόμενα που
βεβηλώνουν το πνεύμα με τη γιγάντωση ακαλλιέργητων ενστίκτων, όπως είναι η επιθυμία
και ο θυμός χωρίς να θέτουν σαφή όρια ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, ή το καλό και το
κακό και απαξιώνουν τη λογική αφαιρώντας μαθήματα που την καλλιεργούν, όπως είναι η
γεωμετρία. Διδάσκουν πράγματα αντίθετα με τη Φύση, όπως είναι οι σεξουαλικές
διαστροφές, η αλλαγή φύλου και η θεσμοθέτηση συναφών δικαιωμάτων. Καταργούν την
αίσθηση του ωραίου με ακαλαίσθητες κτηριακές υποδομές και βεβήλωση με γραφίτη ή και
εμπρησμούς υπαρχόντων νεοκλασικών κτηρίων. Γενικά οι σύγχρονες τέχνες όπως είναι η
μουσική, το θέατρο, η ζωγραφική, κλπ., δεν ανταποκρίνονται στην αίσθηση του ωραίου.
Το μείζον ζήτημα είναι η θεραπεία του πνεύματος, που καθορίζει την αρμονία με τη Φύση
και την αίσθηση του ωραίου. Για να το πετύχει αυτό ολόκληρη η αρχαία Ελληνική
γραμματεία χρησιμοποιεί δύο βασικά μοντέλα τα οποία ο υποφαινόμενος ονομάζει
εσωτερική και εξωτερική ισορροπία.
Η εσωτερική ισορροπία απορρέει από την Πολιτεία του Πλάτωνα και συμβάλλει στη
θεραπεία του πνεύματος καλλιεργώντας με συνεχή προσπάθεια την επάρκεια λογικής να
ισορροπεί την επιθυμία και το θυμό. Υπόψη ότι η επιθυμία και ο θυμός είναι το
ακαλλιέργητο μέρος του εαυτού μας και υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό και στα ζώα. Συνεπώς
ο άνθρωπος με την επάρκεια λογικής όταν επιθυμεί κάτι παίρνει στροφές το μυαλό του και
προσπαθεί να δικαιολογήσει αν αυτό το κάτι είναι απαραίτητο, θα κάνει καλό με αυτό στον
εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο, και αν αυτό θα έχει διάρκεια. Να σημειωθεί ότι η
επιθυμία να δημιουργήσει κανείς οικογένεια είναι κάτι καλό, έχει διάρκεια, απαραίτητο
μέσα στην αρμονία της Φύσης και δίνει την μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορεί να έχει ο
άνθρωπος. Υπόψη ότι η αίσθηση της δημιουργίας, όπως είναι η οικογένεια, η επιστημονική
και άλλου είδους εξερεύνηση, τέχνη, η εποικοδομητική χρήση της γνώσης, δίνει τη
μεγαλύτερη ικανοποίηση στον άνθρωπο. Το ίδιο συμβαίνει και με το θυμό, ο άνθρωπος με
την επάρκεια λογικής όταν θυμώσει για κάτι παίρνει στροφές το μυαλό του και προσπαθεί
να δικαιολογήσει αν αυτό το κάτι είναι σημαντικό για να είναι θυμωμένος και αν όχι να
σταματήσει αμέσως το θυμό του.
Η εξωτερική ισορροπία απορρέει από τα ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη και συμβάλλει
στη θεραπεία του πνεύματος καλλιεργώντας με συνεχή προσπάθεια τη μεσότητα της
αρετής. Σε αυτή την περίπτωση, οι σκέψεις και οι πράξεις ενός ατόμου δεν πρέπει να είναι
ελλιπείς ή υπερβολές, αλλά να βρίσκονται σε ένα μεσοδιάστημα που ο Αριστοτέλης
ονομάζει μεσότητα της αρετής. Το μεσοδιάστημα αυτό, δηλαδή η μεσότητα της αρετής
καθορίζει τα όρια του σωστού και του λάθους, του καλού και του κακού, του
εποικοδομητικού και του καταστρεπτικού. Ο Αριστοτέλης δίνει ένα παράδειγμα ότι η
ανδρεία σαν αρετή βρίσκεται ανάμεσα στη δειλία (έλλειψη) και τη θρασύτητα (υπερβολή).
Αναλόγως η οικονομά σαν αρετή βρίσκεται στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην τσιγκουνιά
(έλλειψη) και τη σπατάλη (υπερβολή). Επειδή όμως ο καθένας έχει διαφορετική άποψη για
τα όρια της μεσότητας της αρετής, αυτά καθορίζονται με ευρύτερη συναίνεση που
υπαγορεύουν οι δημοκρατικές διαδικασίες.
Η εσωτερική και εξωτερική ισορροπία καθορίζουν τον ενάρετο άνθρωπο και είναι ο
μοναδικός τρόπος να έχει κανείς ποιότητα ζωής, να μπορεί να δημιουργεί εποικοδομητικά
και να κάνει εξερεύνηση. Επίσης, ο ενάρετος/η είναι εκείνος/η που αντιλαμβάνεται τη
λειτουργία της δικαιοσύνης σαν την τυφλή θεά Θέμιδα που για τον σκοπό αυτό κρατά τη
ζυγαριά στο ένα χέρι και προσδιορίζει τον ένοχο σαν εκείνο που διαταράσσει την εσωτερική
και εξωτερική ισορροπία και τον τιμωρεί με το ξίφος που κρατεί στο άλλο χέρι.
Δημήτρης Βόγγολης
Συντονιστής ΙΗΑ και Διδασκαλείου