ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ  

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Παναγάκος

Πόσο μου λείπει το γαλάζιο τ’ ουρανού

και τα πουλιά να τιτιβίζουν στον αέρα

το φως να βλέπω του γλυκού του δειλινού

και τα λουλούδια που ομορφαίνουν την ημέρα.

Είμαι κλεισμένος μες στο σπίτι μοναχός

κι έξω πολύχρωμη η φύση οργιάζει

χωρίς τους ήχους του γιαλού νιώθω φτωχός

δίχως τον έρωτα με πιάνει το μαράζι.

Στο σπίτι μένουμε όλοι μας, μα χωριστά ο καθένας

Αλλιώς, γιατ’ απ’ την πόλη μας, δε θα σωθεί κανένας.

Αλλιώς, γιατ’ απ’ την πόλη μας, δε θα σωθεί κανένας

στο σπίτι μένουμε όλοι μας, μα χωριστά ο καθένας

Θέλω να τρέξω ν’ ανοιχτώ σε μια πλαγιά

με πικροδάφνες ν’ ανταμώσω, να μιλήσω

σ’ ένα περβόλι να σταθώ, σε μια βραγιά

μ’ ωραία χρώματα τη μέρα μου να ντύσω.

Κι όταν το σούρουπο θα χάνεται το φως

νά ’μουνα θά ’θελα σε ένα ακρογιάλι

του φεγγαριού να ασημίζει τ’ άγιο φως

μες στα νερά και ν’ αρμενίζει αγάλι-αγάλι.

Στο σπίτι μένουμε όλοι μας μα χωριστά ο καθένας

αλλιώς γιατ’ απ’ την πόλη μας δε θα σωθεί κανένας.

Αλλιώς γιατ’ απ’ την πόλη μας δε θα σωθεί κανένας

στο σπίτι μένουμε όλοι μας μα χωριστά ο καθένας

Τη θεία γεύση να γευτώ ενός φιλιού

φρέσκο οξυγόνο ν’ αναπνεύσω, να μυρίσω

τις ευωδιές να νιώσω λίγο τ’ Απριλιού

θέλω την άνοιξη στο αίμα μου να κλείσω.

Όμως το ξέρω πως σ’ ετούτο τον κλοιό

πρέπει τα θέλω μου, για λίγο να κρατήσω

είναι επικίνδυνο ετούτο το θεριό

πρέπει προ πάντων να προσέξω για να ζήσω.

Γι’ αυτό, ας μείνουμε στο σπίτι μοναχοί

για λίγο διάστημα, για να μπορούμε πάλι

όταν θα πάψει να υπάρχει ταραχή

να ξαναπιάσουμε του ήλιου το πηδάλι!