Οι πραγματικοί ήρωες

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

Οι πραγματικοί ήρωες

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Χρήστος Μπολώσης

    Στo προηγούμενο σημείωμά μας, ασχοληθήκαμε με έναν πραγματικό ήρωα της Κύπρου. Τον Νικόλαο Κατούντα.

    Και μιλάμε για πραγματικό ήρωα και όχι για γιαλατζί και κατασκευασμένο. Για ήρωα που τον ονόμασαν έτσι οι υφιστάμενοί του και όχι τα γραφεία ή η Κεντρική Επιτροπή κάποιου κόμματος.

    Σήμερα θα συνεχίσουμε και θα κλείσουμε, εκτός και αν μας τσιγκλήσουμε, στο ίδιο στιλ.

    Στις 9 Νοεμβρίου του 2017, έγινε στο Πολεμικό Μουσείο μία Ημερίδα με θέμα: «Οι καταδρομείς κατά του Αττίλα». Προσφάτως η Λέσχη Καταδρομέων Ιερολοχιτών, που είχε διοργανώσει την Ημερίδα, προχώρησε στην έκδοση των Πρακτικών της. Είναι ένα λίαν καλαίσθητο βιβλίο, που θα πρέπει να διαβάσουν όλοι οι Έλληνες και κυρίως αυτοί που θεωρούν ότι οι Έλληνες καταδρομείς που έλαβαν μέρος στις Επιχειρήσεις της Κύπρου το 1974, ήταν… προδότες και πραιτοριανοί.

    Δεν πρόκειται να αναφερθώ στην, κουραστική ούτως ή άλλως, στρατιωτική περιγραφή των επιχειρήσεων. Όμως θα δανεισθώ μερικά κομμάτια του βιβλίου, για να μάθει επιτέλους ο κόσμος, ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα παρουσιάζει η μεταπολιτευτική προπαγάνδα.

    Ο ιστορικός κ. Νικολούδης Νικόλαος στην ιστορική αναδρομή του Κυπριακού ζητήματος, αναφέρει:

«Την ίδια περίοδο (εννοεί το 1971) ο Μακάριος σχημάτισε το Εφεδρικό Σώμα, μία προσωπική φρουρά πιστή αποκλειστικά στον ίδιο, προκειμένου να αποτρέψει περαιτέρω ενέργειες εναντίον του».

    Ερωτώ, έχετε ακούσει ξανά, από της εποχής των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων και δώθε, Αρχηγό Κράτους να διαθέτει προσωπική Φρουρά οργανωμένη σε στρατιωτική βάση; Η Αστυνομία δεν του έφτανε; Και ξαναρωτώ: Έχει κάποιος ιθαγενής του Ελληνικού κράτους ακούσει γι’ αυτό το «Εφεδρικό Σώμα» ή μόνο το ότι ο Μακάριος ήταν… «Εθνάρχης»;

    Ο τότε υπολοχαγός και νυν Αντιστράτηγος ε.α. Ηλίας Γλεντζές, είπε στην εισήγησή του:

«Αυτά που θα πω σήμερα θα τα ακούσετε για τελευταία φορά, επειδή δεν θα ξαναμιλήσω».

    Και ο κ. Γλεντζές συνεχίζει:

    «Ο οπλισμός του λόχου (εννοεί τον 13ο Λόχο Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών, συνολικής δυνάμεως 28 στρατιωτών (13 κληρωτοί και 15 επίστρατοι, από τους οποίους ο ένας δεν είχε καν υπηρετήσει στρατιώτης!) ήταν πεπαλαιωμένος, όπως Μπρέν, πολυβόλα 0,30΄΄, Μ3, Τόμσον, Λη Ένφιλντ και πιστόλια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου…Την ημέρα της εισβολής, φύγαμε με κοντή περισκελίδα (παντελόνι), με τα άρβυλα και με χιτώνιο χωρίς περιχειρίδες (μανίκια), χωρίς ασυρμάτους, μόνο με τον οπλισμό». Συνεχίζοντας προς τον Πενταδάκτυλο, ο Λόχος προσβάλλεται από αεροπλάνα. Ο Γλεντζές, διατάσσει τους στρατιώτες να αποβιβασθούν και να πάρουν θέσεις μάχης «όχι τόσο για να ρίξουμε τ’ αεροπλάνα, διευκρινίζει, όσο γιατί σκέφτηκα να δοκιμάσουμε τα όπλα. Πιο πολύ οι επίστρατοι, οι οποίοι για πρώτη φορά πήραν όπλα στα χέρια τους».

    Ο επίτιμος Διοικητής Στρατιάς Αντιστράτηγος ε.α. κ. Σταμάτης Ελευθέριος, αφού χαρακτήρισε ως κωμικοτραγική την κατάσταση στον τομέα του οπλισμού και της εξαρτύσεως, όπως δηλαδή και ο κ. Γλεντζές, τόνισε ότι όλα τα όπλα ήταν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και παλαιότερα (!!!) και πέραν αυτού, υπήρχε πανσπερμία υλικών (π.χ. σακίδια διαφόρων τύπων αγγλικά, αμερικάνικα, τύπου αστυνομίας, ακόμη και πολιτικού τύπου, δηλαδή ταξιδιωτικοί σάκοι). Και ο κ. Σταμάτης σημειώνει: «Η ανώμαλη πολιτική κατάσταση στην Κύπρο, πριν από τα γεγονότα του 1974, με τον ακήρυκτο πόλεμο μεταξύ Γριβικών και Μακαριακών, μεταξύ ΕΟΚΑ Β΄ και Αστυνομίας, σίγουρα επηρέαζε την Εθνική Φρουρά».

    Μετά τα μικρά αυτά αποσπάσματα, ερωτώ και αν πάρω απάντηση να μου θυμηθείτε να σας κεράσω τσιτσιμπύρα τις απόκριες. Ερωτώ λοιπόν, ποιος ήταν υπεύθυνος για τα χάλια της Εθνοφρουράς από πλευράς εξοπλισμού; Τίνος ευθύνη ήταν η οργάνωση και εκπαίδευση της Επιστρατεύσεως της Εθνοφρουράς; Επειδή πολλοί λένε ότι η «χούντα» άφησε άοπλη της Κύπρο, να τους θυμίσω ότι το κομμάτι για το οποίο ήταν αποκλειστικά υπεύθυνη η Ελλάδα, ήταν η ΕΛΔΥΚ και μόνο και η οποία ήταν πλήρης από πάσης απόψεως και μεγαλούργησε, όσο της επέτρεψαν και σημειώστε αυτό το «όσο της επέτρεψαν». Και έχει σημασία αυτό. Για όσους αναρωτιούνται σχετικώς, ας διαβάσουν το βιβλίο «Το χρονικό της μάχης της ΕΛΔΥΚ 14-16/8/1974» του Ταξιάρχου Παναγ. Σταυρουλόπουλου, τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, των εκδόσεων «Πελασγός». Θα τους λυθούν πολλές απορίες.

    Και θα τους λυθούν πολλές απορίες, διότι τα γεγονότα της Κύπρου του 1974, μόνον απορίες είναι, καθώς τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. Όλα είναι συσκοτισμένα και καλώς κεκρυμμένα. Περιμέναμε να γίνει η δίκη να μάθουμε την αλήθεια, αλλά ακόμη περιμένουμε. Και αν γίνει, τότε η τσιτσιμπύρα θα είναι σε διπλή δόση και θα συνοδεύεται και από φοντανάκι…