Ετσι φτάσαμε στην τραγωδία του κοροναϊού – Γιατί οι χώρες αψήφησαν τις προειδοποιήσεις

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ  

Ετσι φτάσαμε στην τραγωδία του κοροναϊού – Γιατί οι χώρες αψήφησαν τις προειδοποιήσεις

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Ανδρέας Βορεάδης

Παναγιώτης Σωτήρης

    Αρχικά ήταν η Κίνα και η Γουχάν, μετά όλος ο κόσμος έμεινε έκπληκτος για την ταχύτητα μετάδοσης τον αριθμό των θυμάτων στη Λομβαρδία, πρόσφατα συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της επιδημίας στην Ισπανία και ιδίως στη Μαδρίτη και όλα δείχνουν ότι η Πολιτεία της Νέας Υόρκης που ήδη στις 24 Μαρτίου είχε 25665 κρούσματα (εκ των οποίων 14904 στην πόλη της Νέας Υόρκης) ετοιμάζεται να γίνει ένα από τα νέα επίκεντρα.

    Η εξέλιξη αυτή από τη μια εξηγεί γιατί όντως έχουμε να κάνουμε με πανδημία, γιατί το lockdown είναι μια λέξη που ήρθε για να μείνει και γιατί αυτή τουλάχιστον 1,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε υποχρεωτική κατ’ οίκον παραμονή.

    Από την άλλη, όμως θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι και μια ακολουθία μαθημάτων που δεν πήραν οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιες αρχές και που εν μέρει συνεχίζουν να μην παίρνουν.

 Η περιφρόνηση των μηνυμάτων από την Κίνα

    Παρότι αρχικά υπήρξε σε τοπικό επίπεδο προσπάθεια να συγκαλυφθούν τα πρώτα κρούσματα, σύντομα η Κίνα επέλεξε να ανακοινώσει την εκκίνηση της επιδημίας όπως και τα μέτρα τα οποία πήρε. Ήδη από τον Ιανουάριο ήταν γνωστό ότι υπήρχε επιδημική έξαρση στην Κίνα και ήδη στις 31 Ιανουαρίου ο ΠΟΥ ανακοίνωσε ότι υπάρχει διεθνής κίνδυνος. Της ανακοίνωσης είχαν προηγηθεί εκτεταμένα μέτρα που πήρε η κινεζική κυβέρνηση το τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου, συμπεριλαμβανομένης και μιας πρωτοφανούς έκτασης καραντίνας, που περιλάμβανε απαγορεύσεις μετακινήσεων, κυκλοφορίας και κλείσιμο παραγωγικών δραστηριοτήτων.

    Τα μηνύματα από την Κίνα έκαναν εξαρχής σαφές ότι η νέα επιδημία είχε όλα τα χαρακτηριστικά που θα την έκαναν έναν παγκόσμιο υγειονομικό κίνδυνο. Είχε σχετικά υψηλή μεταδοτικότητα και ένα ποσοστό θνησιμότητας που ήταν χαμηλότερο από του SARS αλλά σαφώς υψηλότερο από αυτό της γρίπης και βέβαια ήταν ένα παθογόνο σε έναν πληθυσμό χωρίς προγενέστερη ανοσία.  Την ίδια στιγμή η επιδημία ξέσπασε σε μια περιοχή που ήταν συγκοινωνιακός κόμβος και εθνικός και διεθνής, κάτι που φάνηκε από τη σχετικά σύντομη εμφάνιση κρουσμάτων και εκτός Κίνας, ιδίως σε χώρες που είχαν συχνές μετακινήσεις από και προς την Κίνα.

     Η εξέλιξη της επιδημίας εξαρχής έδινε και να γνώση πολύτιμη και μαθήματα και για τις άλλες χώρες. Η Κίνα προχώρησε πολύ νωρίς σε μια εκτεταμένη και σχεδόν βίαιη προσπάθεια εντοπισμού όσο το δυνατόν περισσότερων κρουσμάτων, στην απομόνωσή τους και στο συνολικό πάγωμα σχεδόν κάθε δραστηριότητας ιδίως στο επίκεντρο στη Γουχάν παρά το μεγάλο οικονομικό κόστος, εκμεταλλευόμενη και τη δυνατότητα να επιβάλει τις απαγορεύσεις αλλά και να εντοπίζει, ιχνηλατεί και νοσηλεύει κρούσματα. Ήδη από τον Φεβρουάριο φαινόταν η στρατηγική αυτή να αποδίδει με τη σταδιακή υποχώρηση του αριθμού των νέων κρουσμάτων.

    Όμως, τα μαθήματα από την Κίνα δεν λήφθηκαν υπόψη. Παρότι οι περισσότερες χώρες εντόπισαν σχετικά εύκολα τα πρώτα «εισαγόμενα κρούσματα», στην πραγματικότητα δεν έκαναν τίποτα για να αντιμετωπίσουν έγκαιρα την αρχική διασπορά, οπότε άρχισαν να κλιμακώνουν την απάντησή τους αφότου είχε προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό η διασπορά μέσα στην κοινότητα και ακόμη και τότε ταλαντεύτηκαν ως προς κλιμάκωση της μαζικής επιβολής μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης.

Η περιφρόνηση των μαθημάτων από τις πρώτες χώρες που είχαν μαζική διασπορά

    Περιοχές κοντινές προς την Κίνα και με σημαντικές συναλλαγές επίσης σχετικά νωρίς εμφάνισαν κρούσματα. Αυτό αφορά τόσο το Χονγκ Κονγκ, όσο και χώρες όπως η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν, η Σιγκαπούρη και η Ιαπωνία. Οι χώρες αυτές επίσης έδειξαν μια σχετική ετοιμότητα στο να προχωρήσουν σε εκτεταμένα μέτρα για τον περιορισμό της αρχικής εξάπλωσης. Αυτά περιλάμβαναν εκτεταμένους ελέγχους για ύποπτα κρούσματα, αυστηρά μέτρα καραντίνας και ατομικής απομόνωσης κρουσμάτων και των επαφών τους, αποφυγή υπερφόρτωσης του συστήματος υγείας κλείσιμο σχολείων και άλλων δραστηριοτήτων.   Στηρίχτηκαν επίσης σε εκτεταμένη ενημέρωση του κοινού και σε μεγάλο βαθμό συμμόρφωσης σε αυτά. Τα αποτελέσματα έδειξαν ρυθμούς εξάπλωσης χαμηλότερους από αυτούς που φαίνεται να υπάρχουν στα τρέχοντα επίκεντρα στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική.