Το πώς ο Ιουδαιοχριστιανισμός πάτησε και κατακυρίευσε τελικά την Ιερά Ελληνική Γη και Έθνος, έχει ιστορικά τακτοποιηθεί. Οι δε νεοαπολογητές (τύποις μακαριστού Μεταλληνού), της γνωστής παπαγαλίστικης γλώσσας, θύματα και οι ίδιοι μιας άνευ όρων και ορίων πολυαίωνης προπαγάνδας, το μόνο που καταφέρνουν πλέον είναι τουλάχιστον να εκτίθενται. Όσο για την κατά κόρον αναφερόμενη από τον αρθρογράφο υποτιθέμενη «ειδωλολατρία» (είναι το αίτιο που με ώθησε στη βάσανο του σχολιασμού), ας μάθει πως οι Έλληνες πρόγονοί του δε λάτρευαν, ουδόλως προσκυνούσαν τα γλυπτά τους, «είδωλα», κατά την άποψή του, ούτε άλλωστε ο Φειδίας, ο Πραξιτέλης και οι λοιποί όταν ολοκλήρωναν τα καλλιτεχνήματά τους έπεφταν στα γόνατα, όπως κάνουν οι σύγχρονοι όμοιοί του, κανονικοί ειδωλολάτρες, με τις θαυματουργές εικόνες τα ξύλα κλπ γελοιότητες, ή μήπως δεν υπάρχει και εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως? Ο βασικός κανών της Ζ’ Οικουμενικής θέλει η τιμή να μην απονέμεται στο αντικείμενο (εικόνισμα) αλλά στο απεικονιζόμενο, είναι καθαρή κλοπή του Ελληνικού στοχασμού. Ο Έλλην φιλόσοφος «ειδωλολάτρης» Κέλσος στο «Αληθής Λόγος», 6:63-65 αναφέρει: «… Και ούτε δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα του διότι δεν είναι έτσι ο θεός κι ούτε μοιάζει με κανέναν στην όψη. Δεν έχει σχήμα ο θεός ούτε χρώμα. Δεν μετέχει στην ύλη ο θεός – μάλλον μετέχεται παρά μετέχει. Και ούτε μπορούμε να τον πλησιάσουμε με τον Λόγο διότι δεν του συμβαίνει τίποτα για να μπορούμε να κατανοήσουμε κατονομάζοντάς το. Τέλος, ο θεός βρίσκεται μακριά από κάθε ανθρώπινο πάθος». Ανώτερη λοιπόν η Ελληνική θεολογική και φιλοσοφική αναζήτηση του Θείου, τέτοια που θεωρήθηκε άκρως επικίνδυνη για την ίδια την ύπαρξη της καινοφανούς θρησκείας. Φυσικά και το έργο εξαφανίστηκε, παραδόθηκε στις πυρές όπως τόσα και τόσα άλλα. Ας προσέχουν λοιπόν όσοι ασυλλόγιστα βρίζουν τους προγόνους τους, δημιουργούς του ανυπέρβλητου έως τα σήμερα πολιτισμού!
Το πώς ο Ιουδαιοχριστιανισμός πάτησε και κατακυρίευσε τελικά την Ιερά Ελληνική Γη και Έθνος, έχει ιστορικά τακτοποιηθεί. Οι δε νεοαπολογητές (τύποις μακαριστού Μεταλληνού), της γνωστής παπαγαλίστικης γλώσσας, θύματα και οι ίδιοι μιας άνευ όρων και ορίων πολυαίωνης προπαγάνδας, το μόνο που καταφέρνουν πλέον είναι τουλάχιστον να εκτίθενται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την κατά κόρον αναφερόμενη από τον αρθρογράφο υποτιθέμενη «ειδωλολατρία» (είναι το αίτιο που με ώθησε στη βάσανο του σχολιασμού), ας μάθει πως οι Έλληνες πρόγονοί του δε λάτρευαν, ουδόλως προσκυνούσαν τα γλυπτά τους, «είδωλα», κατά την άποψή του, ούτε άλλωστε ο Φειδίας, ο Πραξιτέλης και οι λοιποί όταν ολοκλήρωναν τα καλλιτεχνήματά τους έπεφταν στα γόνατα, όπως κάνουν οι σύγχρονοι όμοιοί του, κανονικοί ειδωλολάτρες, με τις θαυματουργές εικόνες τα ξύλα κλπ γελοιότητες, ή μήπως δεν υπάρχει και εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως?
Ο βασικός κανών της Ζ’ Οικουμενικής θέλει η τιμή να μην απονέμεται στο αντικείμενο (εικόνισμα) αλλά στο απεικονιζόμενο, είναι καθαρή κλοπή του Ελληνικού στοχασμού.
Ο Έλλην φιλόσοφος «ειδωλολάτρης» Κέλσος στο «Αληθής Λόγος», 6:63-65 αναφέρει: «… Και ούτε δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα του διότι δεν είναι έτσι ο θεός κι ούτε μοιάζει με κανέναν στην όψη. Δεν έχει σχήμα ο θεός ούτε χρώμα. Δεν μετέχει στην ύλη ο θεός – μάλλον μετέχεται παρά μετέχει. Και ούτε μπορούμε να τον πλησιάσουμε με τον Λόγο διότι δεν του συμβαίνει τίποτα για να μπορούμε να κατανοήσουμε κατονομάζοντάς το. Τέλος, ο θεός βρίσκεται μακριά από κάθε ανθρώπινο πάθος».
Ανώτερη λοιπόν η Ελληνική θεολογική και φιλοσοφική αναζήτηση του Θείου, τέτοια που θεωρήθηκε άκρως επικίνδυνη για την ίδια την ύπαρξη της καινοφανούς θρησκείας. Φυσικά και το έργο εξαφανίστηκε, παραδόθηκε στις πυρές όπως τόσα και τόσα άλλα.
Ας προσέχουν λοιπόν όσοι ασυλλόγιστα βρίζουν τους προγόνους τους, δημιουργούς του ανυπέρβλητου έως τα σήμερα πολιτισμού!