Ημερομηνίες σταθμοί στην πορεία του Έθνους…

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ    

Ημερομηνίες σταθμοί στην πορεία του Έθνους…

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Χρήστος Μπολώσης

    Υπάρχουν μερικές ημερομηνίες, που προσφέρονται για ανάμνηση και υπενθύμιση ιστορικών αντιστασιακών γεγονότων.

    Το αν έγιναν ή όχι πολύ λίγη σημασία έχει. Αρκεί που αναφέρονται εκεί και πες πες όλο και κάτι μένει.  Βέβαια σ’ αυτές, δεν υπάγονται τα κατορθώματα των ηρώων του πραξικοπήματος του 1821, τα οποία μάλλον δεν τα ξέρουμε ή τα ξέρουμε στραβά και ανέλαβε να μας τα μάθει  η κ. Γιάννα με την παρέα της

    Πρώτα απ’ όλα όμως, για να δούμε ποιες είναι αυτές οι ημερομηνίες¨

α.  Οι ευρισκόμενες περί την 21η Απριλίου

β. Οι περί την 20η Ιουλίου και

γ. Οι περί την 17η  Νοεμβρίου.

    Αυτές οι ημερομηνίες - σταθμός στην νεότερη Ελληνική ιστορία, εδώ και πάνω από μισόν αιώνα,  δίνουν αφορμή για εξιστόρηση επικών γεγονότων, που θυμίζουν Μασίστα, Ράμπο, Τζάκι Τσαν, Τζόκερ, Εξολοθρευτή, δολοφόνο με το πριόνι και στρουμφάκια.

    Για τον μελετητή του μέλλοντος και για καθαρά επιστημονικούς λόγους και επειδή σέβομαι τους αναγνώστες της «δημοκρατίας», έχω κατηγοριοποιήσει τα γεγονότα αυτά κατά ημερομηνία. Και εξηγούμαι:

α. Προ, κατά και μετά την 21η Απριλίου.

    Τότε εμφανίζεται μία πληθώρα αντιστασιακών που  διηγούνται ιστορίες αφθάστου ηρωισμού και δόξης.   Αυτοί κάνανε μεν αντίσταση, αυτό ουδείς μπορεί να τους το αμφισβητήσει, πλην όμως το αντελήφθησαν μόνο οι ίδιοι. Ίσως γιατί ήταν σεμνοί και δεν βγάλανε ντελάλη.

    Αυτοί λοιπόν, διηγούνται ότι, ενώ κατείχαν υψηλά πόστα την εποχή εκείνη, τα υπηρεσιακά έγγραφα που συνέτασσαν ήταν τόσο κακογραμμένα, ώστε ταλαιπωρούσαν τους προϊσταμένους τους, τους νευρίαζαν, τους ανέβαζαν την πίεση και μερικοί πάθαιναν εγκεφαλικό και πέθαιναν.

    Κάποιο άλλοι επειδή ήταν επικίνδυνοι για το καθεστώς, τους έστελναν σε μακρινές πρεσβείες, όπως Αμερική, Αυστραλία ή και σε κοντινότερες για να μην τους έχουν μέσα στα πόδια τους και κινδυνέψουν από τυχόν ανατρεπτικές τους ενέργειες. Πολλοί μάλιστα, την παχυλοτάτη  αποζημίωση εξωτερικού, δεν καταδέχονταν να την πιάσουν στα χέρια τους και ζητούσαν να τους κατατίθεται απ’ ευθείας σε τραπεζικό λογαριασμό και έτσι δεν μολύνονταν. Κορυφαία αντιστασιακή πράξη. Τέλος ήταν και οι άλλοι, που ήταν μεν δίπλα στους δικτάτορες, αλλά δεν τους χώνευαν  και τους σκυλόβριζαν συνεχώς. Από μέσα τους βεβαίως…

β. Περί την 20η Ιουλίου.

    Εμφανίζονται οι αντιστασιακοί που έριξαν την χούντα. Αυτοί ξέρουν (από μέσα),  πολλές απόρρητες πληροφορίες, που τις κρατούσαν τόσα χρόνια μέσα τους και προκειμένου να σκάσουν, τις βγάλαν στον αέρα, μετά την μεταπολίτευση. Αυτοί βέβαια δεν έχουν ακούσει κάτι σχετικώς με το γιατί διατάχθηκε «Γενική Επιστράτευση», πράγμα που το λέει ο Μπονάνος στο βιβλίο του, αλλά δεν θα τους αρέσει.  Οι ίδιοι δεν ζήτησαν ποτέ να δουν τα πορίσματα των ΕΔΕ, τα οποία υπεβλήθησαν  στο τότε ΥΕΘΑ Ευ. Αβέρωφ, που απαγόρευσε την δημοσιοποίηση τους, οπότε θα σταμάταγε το παραμύθι περί κιβωτίων με πέτρες και άλλα ευτράπελα. Αυτοί, οι «Ιουλιανοί» μας βομβαρδίζουν και περί ηρωισμών του «Βέλος» και δεν κάνουν τον κόπο να διαβάσουν την άποψη και ετέρου αντιστασιακού π.χ. του πρώην Βασιλέως Κωνσταντίνου,  που κάτι ξέρει κι΄ αυτός. Βέβαια ούτε πήραν χαμπάρι και για κάποια ομιλία στον ΟΗΕ…

γ. Η τρίτη ιστορική ημερομηνία είναι αυτή της 17ης Νοέμβρη.       

    Επέτειος του «ηρωικού ξεσηκωμού του πολυτεχνείου». Τότε δεν υφιστάμεθα μόνο τις αφηγήσεις των ηρωικών παιδιών, αλλά κάθε χρόνο έρχονται στην επιφάνεια και νέα στοιχεία, που παρουσιάζονται υπό κορφή ντοκιμαντέρ. Τι διάολο, βαρέλι δίχως πάτο; Βέβαια τα ντοκιμαντέρ αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από κάποιους τύπους με μούσια τιράντες και τσιμπούκι, που αφηγούνται τι πέρασαν τότε. Και γιατί δεν τα έλεγαν τόσα χρόνια; Τι να σας πω. Ό,τι κα να σας πω θα σας γελάσω και δεν το θέλω.  Ίσως γιατί τώρα τα διάβασαν… Προσφάτως μάλιστα μάθαμε, ότι πρώην υπουργός, ήταν τότε το 1973, Εύελπις και την βραδιά που εκκενώθηκε το πολυτεχνείο, βοήθησε φοιτητές που τους κυνηγούσε η αστυνομία. Μπράβο του. Γι’ αυτό έγινε και υπουργός.   Βέβαια τα πράγματα δεν έγιναν  ακριβώς έτσι, αλλά τέτοια θα λέμε τώρα; Εδώ κοτζάμ εκφωνήτρια, η Μαρία Δαμανάκη με τ’ όνομα, αφού πέρασε απ’ όλα τα προοδευτικά κόμματα, τελικώς βρήκε το απάνεμο λιμάνι της, αρχικώς μεν στην Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτή που μαζί με το ΝΑΤΟ ήταν το ίδιο συνδικάτο που λέγαμε), που έκανε τον δραγάτη στα ψάρια και τώρα στην αυλή του πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό (βασιλιάδες αιματορουφήχτρες των λαών), παριστάνει την Κατερίνα (Αλ. Βουγιουκλάκη) στην ψαραγορά. Αγώνες ρε να δούνε τα μάτια σας.

    Α, και οι νεκροί μιλιούνια. Τόσοι πολλοί ώστε όταν ο Γ. Μαγκάκης ως υπουργός δικαιοσύνης ζήτησε από τους συγγενείς των όποιων θυμάτων να υποβάλλουν δικαιολογητικά για την χορήγηση συντάξεων ή άλλων βοηθημάτων ουδείς παρουσιάστηκε…

    Εδώ όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε μία σοβαροτάτη παράλειψη των κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου», μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και το δημοκρατικότατο ΚΚΕ (!!!), το οποίο ως γνωστόν απεπειράθη τρις να καταλύσει το δημοκρατικό καθεστώς της χώρας.

    Καταγγέλλουμε λοιπόν, από αυτό εδώ  το μετερίζι, ότι σκοτεινά κέντρα αποφάσεων και δυνάμεις της ανωμαλίας, σαμποτάρουν και υπονομεύουν τον αγώνα των δημοκρατικών ανθρώπων της ΕΡΤ. Θυμίζουμε ότι στις 11 Ιουνίου  του 2013, το αστέρι  Αντώνης Σαμαράς, έριξε μαύρο στην ΕΡΤ. Την ίδια ώρα πολυβόλα από τον Χολαργό, πυροβόλα  από τον Υμηττό, άρματα από το Γουδή (έφυγαν πριν πολλά χρόνια, αλλά πάντα θα υπάρχουν κρυμμένα κάπου εκεί κοντά για ώρα ανάγκης) και αντιτορπιλικά από το Κοντόπευκο, άρχισαν να βάζουν μαζικά πυρά κατά της ΕΡΤ, δημιουργώντας έτσι νέα εκατόμβη νεκρών, τραυματιών και ψευτών.     

    Αλήθεια τι το φτιάξαμε εκείνο το ρημαδομνημείο στο προαύλιο, που παριστάνει μερικούς ταλαίπωρους, που τους έχει μαγκώσει τα χέρια η πόρτα του ασανσέρ;

    Κυρίες και κύριοι, εμείς την δουλειά μας, από επιστημονικής απόψεως, την κάναμε. Τώρα εσείς ψαχτείτε, δείτε σε ποια κατηγορία ανήκετε και κανονίστε την πορεία σας από ‘δω και πέρα.

Καλοί αγώνες…