Το μηχανάκι έγινε 4×4, αλλά το μυαλό σταμάτησε στη “Δόμνα” του ’75

ΣΧΟΛΙΑ

Το μηχανάκι έγινε 4×4, αλλά το μυαλό σταμάτησε στη “Δόμνα” του ’75

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://makthes.gr/

Βοϊτσίδης Μάκης 

    Στη χώρα όπου δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε εάν είναι δικτατορία ή δημοκρατία ένα καθεστώς που δεν έχει διενεργήσει εκλογές εδώ και 57 χρόνια και έχει εκτελέσει 6.000 αντιφρονούντες, ο δημόσιος διάλογος αρχίζει πάντα από το μηδέν. Χρειάζεται να ορίζουμε τις λέξεις.

    Δεκαετίες έγκλειστη στο ιδεολογικό Κωσταλέξι, η ελληνική κοινωνία υπέστη ανήκεστο εγκεφαλική βλάβη. Έμαθε να μυθοποιεί ολοκληρωτικά καθεστώτα, να λατρεύει την άσκηση ανεξέλεγκτης δύναμης, να διακρίνει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε “καλές” αριστερές και “κακές” δεξιές και να αυτοθαυμάζεται, επειδή πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα της λογικής, όπως έκανε στο περσινό δημοψήφισμα.

    Είναι μία φοιτητοπαρέα με αμπέχονα, που καταριέται τον καπιταλισμό γύρω από ένα τραπέζι στη “Δόμνα”. Στο μεταξύ το μηχανάκι έγινε 4×4 και η σκηνή στις Καβουρότρυπες μεζονέτα στο Ποσείδι, αλλά η πολιτική σκέψη έμεινε στο ’75. Αν πεις σ’ αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν έναν μήνα στην Κούβα του Κάστρο -όπως οι συνηθισμένοι πολίτες, όχι όπως τα μέλη του κόμματος- θα φύγουν κολυμπώντας για το Μαϊάμι. Δεν θα τους προλαβαίνουν ούτε οι καρχαρίες.

    Η Ελλάδα είναι ένα μουσείο πολιτικών κοσμοθεωριών, που έχουν εξαφανιστεί από τον υπόλοιπο κόσμο.  Ψηφίζει θαυμαστές του Στάλιν, έχει αναθέσει την απονομή του ISO δημοκρατικότητας σε κόμματα που της λένε φόρα παρτίδα ότι θα καταργήσουν τις εκλογές, καταγγέλλει ως “ιμπεριαλιστική” την παρέμβαση των Βρετανών, χάρη στην οποία το Δεκέμβριο του ’44 η χώρα δεν έγινε Αλβανία του Χότζα, και πιστεύει ότι “πρέπει να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν” οι νεαροί, που καίνε βδομάδα παρά βδομάδα την Αθήνα.

    Η παραφροσύνη του “αντιμνημονιακού αγώνα” δεν προέκυψε από το τίποτε. Αυτός ο λαός είχε μεθοδικά διαστραφεί, ώστε να παίρνει στα σοβαρά τον Βαρουφάκη, τον Κατρούγκαλο, τον Ζουράρι και τη Ραχήλ Μακρή. Έτσι και δηλώσεις αριστερός, παίρνεις δώρο το φωτοστέφανο.

    Κάπως έτσι στο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισαν την ακλόνητη πεποίθηση ότι τους χρωστάμε κι από πάνω. Γι’ αυτό νέμονται την εξουσία με τόση χυδαιότητα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Ούτε στα χειρότερα χρόνια της δημοσιονομικής επιπολαιότητας, στην πενταετία 2004-2009, όταν ο Κακλαμάνης διπλασίαζε τη φαρμακευτική δαπάνη, ο Παυλόπουλος διόριζε όποιον περνούσε από μπροστά του και ο Καραμανλής παρακολουθούσε ατάραχος τον εκτροχιασμό, δεν διανοήθηκαν να δημιουργήσουν γραφείο του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.

    Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς διανοήθηκε, αλλά το έκανε. Μπαμ και κάτω! Και έστω, το έκανε! Δεν μπορούσε να βρει πέντε ανθρώπους κάπου στο αχανές δημόσιο, για να τους αποσπάσει; Συριζαίους μέχρι το κόκαλο, αλλά που να έχουν διοικήσει μία υπηρεσία, όχι να μαθαίνουν στου κασίδη το κεφάλι! Φυσικά και μπορούσε, αλλά το ζητούμενο δεν ήταν να λειτουργήσει υποτυπωδώς το γραφείο. Ήταν να γίνουν ακόμη πέντε κομματικοί διορισμοί. Και από πού ως πού ο μισθός της επικεφαλής του γραφείου ορίστηκε σε 2.560 ευρώ συν τα έξτρα;

Παίρνει τόσα χρήματα ο γιατρός του ΕΣΥ, που έχει πίσω του τουλάχιστον δώδεκα χρόνια σκληρών σπουδών;

Ο νέος δικαστής που πέρασε στη Σχολή Δικαστών με ασφυκτικές εξετάσεις;

Ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας που παίζει κάθε μέρα τη ζωή του;

Πόσο θράσος και περιφρόνηση προς το φορολογούμενο χρειάζεται, για να κάνεις αυτό που έγινε με το γραφείο πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη;

Πολύ, αλλά είναι φανερό ότι πάντα υπάρχει απόθεμα.