Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 286. Ο κλέφτης και η μητέρα του.



ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ
 ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 286. Ο κλέφτης και η μητέρα του.
    Μιά φορά πιάσανε έναν ληστή και τον καταδικάσανε σε θάνατο με απαγχονισμό, γιατί καθώς έκλεβε προσπάθησε κάποιος να τον εμποδίσει και εκείνος τον σκότωσε, οπότε καταδικάστηκε και για φόνο, όχι μόνο για τις κλοπές που είχε κάνει.
    Εκεί που ήταν έτοιμος να ανεβεί στην κρεμάλα, μπροστά στα βλέμματα πλήθους κόσμου που παρακολουθούσε, ήρθε η μάνα του και έκλαιγε φωνάζοντας:
«Καημένο μου παιδί, τί σου έμελλε να πάθεις».
    Τότε ο μελλοθάνατος ληστής είπε στη μάνατου:
«Πλησίασε για τον τελευταίο ασπασμό, να σε φιλήσω πρίν πεθάνω»
    Η μάνα φυσικά πλησίασε, και ο μελλοθάνατος κλέφτης της απέκοψε με μιά δαγκανιά τη μύτη.
     Ο κόσμος όλος που παρακολουθούσε τη σκηνή έμεινε κατάπληκτος, και ζήτησαν να μάθουν γιατί το έκανε αυτό.
    Τότε ο κλέφτης είπε:
«Ακούστε ολόκληρη την ιστορία μου, σάν θέλετε να το μάθετε: όταν πήγα μικρός στο σχολείο, στην πρώτη τάξη ακόμα έκλεψα μιά δέλτο . Και αυτή τότε, η μάνα μου που βλέπετε, δέν με χτύπησε ούτε με μάλωσε, μου είπε και "μπράβο! μόνο πρόσεξε να μήν το μάθει κανείς". Στη δευτέρα τάξη έκλεψα ένα ρούχο: πάλι αυτή, η μάνα μου, δέν με μάλωσε, μου είπε και "μπράβο, μόνο να μήν το μάθει κανείς". Σε κάθε τάξη που πήγαινα στο σχολείο, έκλεβα όλο και μεγαλύτερα πράγματα, και αυτή, η μάνα μου που βλέπετε, χαιρόταν. Σάν τελείωσα το σχολείο, το είχα πιά καμάρι μου να κλέβω και να μή με πιάνουνε, και έφτασα να ζώ μονάχα με την κλεψιά. Έτσι έφτασα να κάνω και φόνο, που γι' αυτό με πιάσατε και θα με κρεμάσετε. Γι' αυτό της αξίζει που της έκοψα με τα δόντια μου   τη μύτη , για να θυμίζει η κομμένη   μύτη πόσο κακό μου έκανε όταν πρωτοέκλεψα μια παλιοπινακίδα   και αντί να με μαλώσει, μου είπε και "μπράβο"!
Όπως της έκοψα τώρα τη   μύτη , έτσι και αυτή έπρεπε να έκοβε το κακό στη ρίζα του, όσο ήταν καιρός"..
 Ελεύθερη απόδοση. Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
Παῖς κλέπτης καὶ μήτηρ
     Παῖς φέρει δέλτον κλέψας τοῦ διδασκάλου καὶ [τῇ] μητρὶ φέρει ταύτην μετ᾿ εὐφροσύνης.
    Ἡ δὲ λαμβάνει ταύτην σὺν χαρμοσύνῃ.
    Ἐν δευτέρῳ δὲ χρόνῳ ἐσθῆτα κλέπτει, καὶ τοῦτο πράττων ὁ παῖς συχνάκις ἄγει.
    Ὡς γοῦν ηὔξανεν ὁ νεανίας ἔτει, γηράσας ποτὲ τῷ χρόνῳ μείζω κλέπτει.
    Ἀλλ᾿ ὀψέ ποτε ληφθεὶς ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ ἄγεται κριθεὶς πρὸς φόνον, φεῦ τῆς τέχνης.
    Ἀλλ᾿ ὀπίσωθεν [αὐτοῦ] ἡ μήτηρ ἱσταμένη [καὶ] κλαίουσα ἐβόα·
«Τί πέπονθας τοῦτο, [ἐμὸν] ὦ τέκνον;»
    Ὁ δ᾿ ἔφησε πρὸς τὴν μητέρα·
«Ἔγγισον δή μοι καὶ δὸς ἀσπασμόν, μῆτερ, τὸν τελευταῖον
    Ἡ δ᾿ ἐλθοῦσα πλησίον τούτου, ἔδακεν εὐθὺς τὴν ῥίνα ταύτης, καὶ δακὼν ἀπέκοψεν εἰς τέλος, λόγον
εἰπὼν τοιόνδε ταύτῃ·
«Εἰ γὰρ σύ, μῆτερ, τὸ πρῶτον ἐτύπτησάς με, ὅτε δέλτον σοι ἔφερον, οὐκ ἂν φόνῳ παρεδόθην»..
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Δεῖ τοὺς φρονίμους τὰς ῥίζας ἐκκόπτειν τῶν σφαλμάτων· ἤγουν τὰς ἀρχὰς τῶν ἁμαρτημάτων καὶ τῶν ἄλλων κακῶν, ὅπως τῆς ῥίζης κοπείσης οἱ κλάδοι ξηρανθῶσιν..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου