ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 238. Ο σκύλος, ο κόκκορας και η αλεπού.

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ

 ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 238. Ο σκύλος, ο κόκκορας και η αλεπού.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

     Ένας σκύλος και ένας πετεινός που κακοπερνούσαν στο σπίτι του αφεντικού τους, είχαν γίνει φίλοι και έλεγε ο ένας τα παράπονά του στον άλλο. Μια μέρα ο σκύλος που είχε φάει ξύλο από το αφεντικό του είπε στο φίλο του τον πετεινό:

    -Δεν είναι ζωή αυτή που κάνουμε εδώ μέσα.

    -Είδα κι εγώ τι ξύλο έφαγες σήμερα και σε λυπήθηκα… του λέει ο πετεινός.

    -Εγώ λέω να φύγουμε από δω… Τι λες έρχεσαι μαζί μου;

    -Που να πάμε;

    -Όπου να ‘ναι φτάνει να μην έχουμε αυτό το αφεντικό που μας βασανίζει.

    -Καλή είναι η ιδέα σου. Αλλά πως θα ζήσουμε;

    -Σκέφτηκα να πάμε στο δάσος να ζήσουμε μαζί με τα άλλα ζώα. Εγώ θα κυνηγάω και εσύ θα βοσκάς. Θα τρώμε καλύτερα από ότι εδώ και δε θα έχουμε κανένα να μας βασανίζει!

   -Καλά το σκέφτηκες. Πότε λες να φύγουμε;

    -Τα ξημερώματα. Την ώρα που θα φωνάξεις το πρώτο «κικιρίκου» θα περάσω να σε πάρω.

    -Σύμφωνοι! είπε ο πετεινός.

    Νύχτα, προτού ακόμα ξημερώσει, λάλησε ο πετεινός κι ο σκύλος πήγε και τον βρήκε.

    -Πάμε! του είπε.

    Πήδησαν από τη μάντρα του σπιτιού, πέρασαν τρέχοντας το χωριό και την ώρα που έβγαινε ο ήλιος είχανε φτάσει στο μεγάλο δάσος πάνω στο βουνό.

    -Τώρα είμαστε πια ελεύθεροι! Γάβγισε χαρούμενα ο σκύλος.

    -Κικιρίκου! Κικιρίκου! Λάλησε χαρούμενα ο πετεινός.

    Πέρασαν περίφημα εκείνη την πρώτη μέρα της ελευθερίας τους. Ο σκύλος βρήκε κάτι αγριοκούνελους  τους έπιασε και τους έφαγε με όρεξη. Ο πετεινός πάλι έφαγε τόσα σκουλήκια όσα δεν είχε φάει ποτέ στη ζωή του.

    Όταν νύχτωσε διάλεξαν ένα γέρικο δέντρο για να περάσουν εκεί τη νύχτα τους. Ο πετεινός κούρνιασε στο πιο ψηλό κλαρί και ο σκύλος πλάγιασε στην κουφάλα του.

    Προτού ξημερώσει ακόμα, ο πετεινός ξύπνησε κι άρχισε να φωνάζει δυνατά:

    -Κικιρίκου! Κικιρίκου!

    Μια αλεπού που τον άκουσε παραξενεύτηκε γιατί ποτέ ως τότε δεν είχε ακούσει λάλημα πετεινού στο δάσος. Πήγε λοιπόν κάτω από το δέντρο σήκωσε το κεφάλι της και είδε τον πετεινό.

    -Τι όμορφα που λαλείς! του είπε. Ποτέ μου δεν άκουσα τέτοιο λάλημα. Κατέβα κάτω να σε φιλήσω…

    -Η πόρτα είναι κλειδωμένη και το κλειδί το έχει ο πορτιέρης, της αποκρίθηκε ο πετεινός. Ξύπνησέ τον για να σου το δώσει, κοιμάται στο ισόγειο.

    Η αλεπού ετοιμάστηκε να μπει στην κουφάλα για να ξυπνήσει τον «πορτιέρη», αλλά ο σκύλος που την μυρίστηκε πήδηξε επάνω της και την κυνήγησε. Όσο κι αν ήταν πονηρή η αλεπού δεν μπόρεσε να πετύχει στο σκοπό της γιατί ο πετεινός σαν έξυπνος που ήταν ήξερε πως δεν μπορούσε να τα βάλει μαζί της και την έστειλε στο φίλο του το σκύλο, που ήτανε πιο δυνατός..

Ελεύθερη απόδοση. Μάρλεν Κεφαλίδου (http://www.kindykids.gr)

***************************************************************

Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν καὶ ἀλώπηξ

    Κύων καὶ ἀλεκτρυὼν ἑταιρείαν ποιησάμενοι ὥδευον. Ἑσπέρας δὲ καταλαβούσης, ὁ μὲν ἀλεκτρυὼν ἐπὶ δένδρου ἐκάθευδεν ἀναβάς, ὁ δὲ κύων πρὸς τῇ ῥίζῃ τοῦ δένδρου κοίλωμα ἔχοντος.

    Τοῦ δὲ ἀλεκτρυόνος κατὰ τὸ εἰωθὸς νύκτωρ φωνήσαντος, ἀλώπηξ ἀκούσασα πρὸς αὐτὸν ἔδραμε καὶ στᾶσα κάτωθεν πρὸς ἑαυτὴν κατελθεῖν ἠξίου· ἐπιθυμεῖν γὰρ ἀγαθὴν οὕτω φωνὴν ζῷον ἔχον ἀσπάσασθαι.

    Τοῦ δὲ εἰπόντος τὸν θυρωρὸν πρότερον διυπνίσαι ὑπὸ τὴν ῥίζαν καθεύδοντα, ὡς, ἐκείνου ἀνοίξαντος, κατελθεῖν, κἀκείνης ζητούσης αὐτὸν φωνῆσαι, ὁ κύων αἴφνης πηδήσας αὐτὴν διεσπάραξεν..

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ φρόνιμοι τῶν ἀνθρώπων τοὺς ἐχθροὺς ἐπελθόντας πρὸς ἰσχυροτέρους πέμπουσι παραλογιζόμενοι..