ΑΝΤΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΠΑΙΤΕΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ 

ΑΝΤΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΠΑΙΤΕΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α. Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε.

            Η χώρα μας ταλαιπωρείται επί 5,5 χρόνια και ποιος ξέρεις πόσα ακόμη με τους δανειστές, οι οποίοι θέτουν «προαπαιτούμενα» για να μας δανείσουν χρήματα για την επιβίωση της χώρας μας. Δηλαδή σήμερα η Ελλάδα ζει με δανεικά, μια χώρα με τόσα πλουσιοπάροχα ελέη του θεού, μ’ ένα λαό δραστήριο, ικανό, που μεγαλουργεί στο εξωτερικό, ασφαλώς και στο εσωτερικό. Και! ακόμη είμαστε μια χώρα, με την μεγαλύτερη ιστορική παρουσία, μ’ ένα πολιτισμό που αναπτύχθηκε, εδώ και είκοσι πέντε αιώνες και ο οποίος μεταδόθηκε σ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Όμως! Η ανικανότητα και έλλειψη ηγετών στην εξουσία, αποτελούν τροχοπέδη σε κάθε πρόοδο και κάθε ανάπτυξη της χώρας μας.

            Είναι η Ελλάδα μια χώρα που υμνήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη. Αυτό το διαπιστώνουμε ακόμη και σήμερα, όταν ακούμε να λέει ο ΣΩΜΕΡΣΕΤ ΜΩΜ˙ «…υπερασπιστείτε την Ελλάδα, το έθνος στο οποίος οφείλουμε τα φώτα μας, τις τέχνες μας και τις Επιστήμες μας, η Ελλάς είναι φως…». Όπως! Όταν ακούμε ακόμη και τον ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΙΝΤΕΛ να λέει «…το Ελληνικό τοπίο αποτελεί την ωραιότερη παρηγοριά για τον Άνθρωπο που θρηνεί τον χαμένο του Παράδεισο».

            Τι φταίει λοιπόν και από πρωτοπόροι καταντήσαμε επαίτες; Τι φταίει λοιπόν και μια χώρα που έδωσε τα φώτα στην ανθρωπότητα και αυτή έμεινε ένα ταπεινό λυχνάρι; Που και αυτό τρεμοσβήνει επικίνδυνα. Υπάρχει άραγε άλλη χώρα στον κόσμο, που συγκεντρώνει, τόσα πολλά προνόμια; Ευθαρσώς και κατηγορηματικά λέω Όχι! Γιατί φθάσαμε στην άκρη του κρημνού δεν φταίει κανείς; Δεν γίνεται έγκλημα, χωρίς υπαίτιο ή υπαίτιους.

            Εδώ! με απλά λόγια θ’ αναφερθούμε, για ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας το οικονομικό, που και τα αίτια των άλλων προβλημάτων μας, δεν αφίστανται από το βασικό αίτιο.

            Είναι γεγονός ότι, το βασικό αίτιο της οικονομικής κρίσης είναι η δημοσιονομική εκτροπή στην οποία μας οδήγησε η διόγκωση του Κράτους και ο υπερδανεισμός. Η πραγματική όμως αιτία αυτών είναι ο λαϊκισμός. Δυστυχώς, οι πολιτικοί ηγέτες στη χώρα μας, μετά την μεταπολίτευση, δημιούργησαν ένα άνευ προηγουμένου μεγάλο κράτος με αστρονομικές δαπάνες, για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες που εξέθρεψε ο λαϊκισμός. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, το κράτος θα μεριμνά για όλα και ότι ο Πολίτης δεν θα ευθύνεται για τίποτε. Αυτή λοιπόν η νοοτροπία που επικράτησε εξέθρεψε μια γενιά Ελλήνων, να μην εργάζονται σε παραγωγικές εργασίες, που είναι και δύσκολες, αλλά δια των κομμάτων να προσφεύγουν όλοι στο Κρατικό κορβανά.

            Με αυτήν την καταστροφική αντίληψη περί οικονομίας, μια ολόκληρη γενιά νεοελλήνων γαλουχήθηκε με το σύνθημα «Όχι, στην εντατικοποιημένη εργασία», αδιαφορώντας ακόμη και για τις ρήσεις των προγόνων μας, που έλεγαν: «Τ’ αγαθά κόποις κτώνται», οι οποίοι δημιούργησαν μια κοινωνία και ένα πολιτισμό για τον οποίο σήμερα είμαστε υπερήφανοι.

            Αποτέλεσμα της νοοτροπίας αυτής που επεκράτησε, και συμπαρομαρτούντων των Κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, οι οποίες δια του άκρατου λαϊκισμού, προς άγραν ψήφων με μοναδικό σκοπό, την παραμονή στην εξουσία ή την άνοδο σ’ αυτήν, φθάσαμε σταδιακά στην καταστροφή, με ενέργειες όπως επιλεκτικά και στοιχειωδώς παρακάτω αναφέρονται:

–          Αντί να δουλεύουμε για να παράγουμε εισόδημα, να τρώμε από τα έτοιμα και από τα δανεικά.

–          Αντί να προωθούμε τις εξαγωγές μας, με καλά και φθηνά προϊόντα, να υπονομεύουμε την ανταγωνιστικότητά τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να πουληθεί η Ελληνική παραγωγή ούτε μέσα στην Ελληνική αγορά.

–          Αντί να βελτιώνουμε την παραγωγικότητά μας με βραβεύσεις εργατικότητας και ευθύνης, εμείς κάνουμε το αντίθετο, βραβεύουμε με κάθε τρόπο την τεμπελιά και την αδιαφορία.

–          Αντί να ενθαρρύνουμε και να βοηθάμε εξ ίσου εργοδότη και εργαζόμενο, ώστε οι Ελληνικές επιχειρήσεις να έχουν κέρδη, για νέες επενδύσεις και καλύτερες αμοιβές των εργαζομένων, εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των προβληματικών επιχειρήσεων και την απειλή των μαζικών απολύσεων, αφού πλέον οι βιομηχανικές μας επιχειρήσεις δεν μπορούν πια να επιβιώσουν στην Ελλάδα. Γνωστός μου επιχειρηματίας με τρία εργοστάσια στην Ελλάδα, δύο στην Ρουμανία και δύο στην Βουλγαρία, μου έλεγε ότι˙ τα εργοστάσια στην Ρουμανία και στην Βουλγαρία συντηρούν το προσωπικό των εδώ εργοστασίων.

–          Αντί να στηρίζουμε με κάθε τρόπο την εγχώρια παραγωγή, την καταδιώκουμε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον, διευκολύνοντας έτσι τις εισαγωγές και την κυριαρχία των ξένων στην Ελληνική αγορά.

–          Αντί οι εργατοϋπάλληλοι να υπερασπίζονται την Εθνική παραγωγή, με την εργατικότητα, την υπευθυνότητα και την συμπαράστασή τους, ακόμη αν χρειαστεί, προς τους ομοεθνείς εργοδότες τους, πολλοί από αυτούς και η κακή νοοτροπία πολλών συνδικάτων, υπονομεύουν με απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, απουσίες (κοπάνα), νωθρότητα, ανεύθυνη εργασία και με συνεχείς εκδηλώσεις μίσους προς τις ντόπιες παραγωγικές μονάδες, απόρροια μιας αριστερόστροφης νοοτροπίας, με αποτέλεσμα ν’ ανοίγουμε τον δρόμο στα ξένα προϊόντα και στη δική μας μιζέρια και ανεργία.

–          Το Δημόσιο (δηλ. οι Κυβερνήσεις), μετά την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, αντί να διαχειρίζεται τα έσοδα από την φορολογία του Ελληνικού Λαού με σύνεση και πόνο και τις χρηματοδοτήσεις και τα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για επενδύσεις ανάπτυξης, εγένετο ακριβώς το αντίθετο διασπαθίζοντο σε καταναλωτικές δαπάνες, σε έργα βιτρίνας, σε αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο υποαπασχολουμένων, εις βάρος παραγωγικών εργασιών, σε επιδοτήσεις, χαρισμούς οφειλών, σε δανεικά και αγύριστα και στη διαιώνιση της αντιπαραγωγικής δομής της δημόσιας διοίκησης και της δαπανηρότατης και χρονοβόρας γραφειοκρατίας.

            Είναι τόσα πολλά τα λάθη και οι παραλήψεις της εξουσίας διαχρονικά που αγγίζουν το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος, του Λαού μας, του Ελληνικού φιλότιμου και τις Ιστορίας μας.

            Εάν δεν αλλάξουν νοοτροπία τα κόμματα και γενικώτερα αυτοί που ασχολούνται με την πολιτική.

            Εάν δεν ενστερνισθούν οι πολιτικοί μας, ότι αυτό που κάνουν είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα.

            Εάν δεν εφαρμόσουν την πραγματική Δημοκρατία, ότι ο νόμος εφαρμόζεται εξ ίσου προς πάσαν κατεύθυνση και ότι στη Δημοκρατία πρέπει να φοβάται ο πολίτης τον νόμο όπως το Τύραννο.

            Εάν δεν εφαρμοσθεί ένας φορολογικός νόμος, που θα ισχύει εξ ίσου αναλογικά 10% ή 20% κ.λπ. σε κάθε έσοδο μεγάλο ή μικρό.

            Εάν δεν αποτελούν οι ηγέτες σ’ όλα τα θέματα παράδειγμα προς μίμηση.

            Εάν δεν συνεργασθούν όλα τα κόμματα μαζί σ’ ένα πατριωτικό κόμμα που θα λέγεται Ελλάς, για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρις ότου ορθοποδήσει η Πατρίδα μας.

            Να είμαστε βέβαιοι, όπως έλεγε προ ετών, ο εξαίρετος αρθρογράφος και άνθρωπος κ. Γιάννης Μαρίνος, θα καταστραφούμε και θα πνιγούμε, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού.