Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΦΤΕΡΙΑ ΤΟΥ



ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΦΤΕΡΙΑ ΤΟΥ
Ν. Ι. Μέρτζος 
    Οι αριθμοί είναι ωμοί. Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, το 2014 όσοι διαμορφώνουν  -και  χειραγωγούν-   την Κοινή Γνώμη στην Ελλάδα χρωστούσαν 1.310  εκατομμύρια  ευρώ  δάνεια  στις  Τράπεζες. 
    Συγκεκριμένα:  εφημερίδες  και  περιοδικά 649 εκατομμύρια, τηλεόραση και ραδιόφωνο 430 εκατομμύρια, παραγωγή οπτικοακουστικών έργων 142 εκατομμύρια και  εμπόριο εφημερίδων, περιοδικών και βιβλίων 89 εκατομμύρια.
    Είναι οι τέσσερις από τους δέκα κλάδους επιχειρήσεων με τα υψηλότερα δάνεια  . Τα χρέη τους είναι 4 τουλάχιστον φορές μεγαλύτερα από τα ίδια κεφάλαιά τους.1
      Χρωστούν επίσης άλλες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ   τα οποία εισέπραξαν για λογαριασμό  των  Ασφαλιστικών Ταμείων αλλά   παρακράτησαν. 
    Τέλος οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί  χρησιμοποιούν επί τριάντα τουλάχιστον χρόνια τις κρατικές ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες για τις οποίες όφειλαν να  πληρώσουν  στο  Δημόσιο  δεκάδες  εκατομμύρια  ευρώ  αλλά  οι  εκάστοτε κυβερνήσεις «ξέχασαν»   να ορίσουν.  Άλλωστε ,  όσα κόμματα κυβέρνησαν -και όχι μόνον-  έως το 2014 χρωστούν στις Τράπεζες και δεν πληρώνουν    εκατοντάδες εκατομμύρια  ευρώ  δάνεια. Τους πέφτουν λίγα τα εκατομμύρια ευρώ που τους χορηγεί δωρεάν το Κράτος κάθε χρόνο.  Επιβεβαιώνεται  έτσι  ο  Πρόεδρος  της  Ευρωπαϊκής  Επιτροπής  Ζαν  Κλοντ Γιουνκέρ που  είπε ότι «ο ελληνικός Λαός είναι υπέροχος αλλά η Ελλάδα δεν είναι Κράτος».   Στην  πραγματικότητα  αυτό  που  ονομάζεται  «Κράτος»  είναι  ένας μηχανισμός με τον οποίον το Σύστημά του λαφυραγωγεί ασύστολα την Ελλάδα   επί δύο σχεδόν αιώνες
    Ο  καθηγητής  της    Ιστορίας  του  Νέου  Ελληνισμού  Ιω.  Κολιόπουλος, σημειώνει:2
     «Το πολίτευμα των Ελλήνων διαμόρφωσαν εντέλει οι πρόκριτοι, οι αρχιερείς και οι καπετάνιοι με τη βοήθεια των εξ Ευρώπης φιλελευθέρων διανοουμένων. ΄Ηταν το σύστημα των προεστώτων που είχε αναπτυχθεί κατά τη  διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, σύστημα γηγενές και οικείο, «σύστημα Μωραϊτικόν».  Τα δημοκρατικά  Συντάγματα της εποχής αλλά και μεταγενεστέρων εποχών ήσαν ασκήσεις επί  χάρτου και κατέληξαν μνημεία της εθνικής μυθολογίας. Δεν αποτελούσαν παρά φύλο συκή ς του γηγενούς συστήματος που απέδειξε απαράμιλλη αντοχή. Η φιλελεύθερη Δημοκρατία, ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα του Δυτικού Πολιτισμού, υπηρέτησε και γιγάντωσε αυτό το γηγενές σύστημα και κατέληξε θεραπαινίδα του. Η πολιτική υπήρξε ο ιμάντας που κινούσε δια των εκλογών το σύστημα, ο τροφοδότης των δημοσίων υπηρεσιών με θεσιθήρες πελάτες των πολιτικών, το όχημα που οδηγούσε στη γη της επαγγελίας».
    Μόλις αχνοφαίνεται μια σκιά Κράτους μέσα στη φωτιά του Αγώνα, το Σύστημα δανείζεται  και σπαταλά τα Δάνεια της Ανεξαρτησίας για να εξαγοράσει τους πελάτες του και τους καπετάνιους. Ο Ανδρέας Λόντος γράφει στις 27 Οκτωβρίου 1824 :3
    «Ηναλώθησαν τα εκ του δανείου και των εκποιήσεων χρήματα εις αγοράς παρασίτων και εις αμοιβάς δορυφόρων και άλλας ιδιοτελείας. Κατά πάθος προς ημάς δεν εχορηγήθησαν τα μέσα προς εξακολούθησιν της πολιορκίας των Πατρών». 
    Μετά 90 χρόνια ο υποφαινόμενος έγραφε  το 2014  στο  προτελευταίο βιβλίο του:4
     «Δεν είναι ο γιαλός στραβός. Στραβά αρμενίζουμε. Ψηφίζονται Συντάγματα, μυριάδες νόμοι και, από το 2010, Μνημόνια που αλά καρτ το πολιτικό σύστημα εφαρμόζει,  υπονομεύει  και  παραβιάζει.  Χρησιμοποιεί  όλους  τους  ευρωπαϊκούς θεσμούς σαν τον εξ Εσπερίας  φερετζέ του για να κρύβει το αληθινό πρόσωπο της Ελλάδος:  Κράτος  τριτοκοσμικό  το  οποίο  ελέγχει  μια  πολιτική-   και  όχι  μόνον- Ολιγαρχία  και  συνλαφυραγωγεί  ένα  βαθιά  διεφθαρμένο  πελατειακό  πολιτικό σύστημα. 
    Μόνον  όσοι  εμπορεύονται  τους  καημούς  του  Λαού  και  οι  ιδεοληπτικοί αρνούντα ι  να  δουν  ότι,  ανεξάρτητα  από  τα  Μνημόνια,  πρώην  και  επόμενα, αποκλείεται να σωθεί η χώρα και να ευημερήσουν αληθινά πια οι ΄Ελληνες εφ’ όσον δεν εκπληρωθούν ταυτόχρονα τρεις δυσχερέστατοι αλλά θανάσιμα αναγκαίοι όροι:
      1ον  Εκ βάθρων ανασυγκρότηση, απολύμανση και θωράκιση του Δημοσίου,
      2ον  Ισονομία  και  ισοπολιτεία  όλων  με  αδιάσειστα  τεκμήρια  και  αυστηρή συνέπεια, 
      3ον  Τιμωρία  κάθε  πολιτικής  συναλλαγής  με  το  Δημόσιο,  τα  Μ.Μ.Ε.,  το Κεφάλαιο,  τις συντεχνίες και τους πολίτες.
    Ο σκληρός και συστηματικός αυτός αγώνας για την εθνική επιβίωση δεν θα πετύχει το θαύμα αν δεν συμβαδίζει μ ε την ολική επαναφορά στην εθνική αυτογνωσία.
    Πρέπει να ξαναβρούμε τον χαμένο εαυτό μας όλοι οι  Έλληνες  και πρώτη- πρώτη η εν γένει ηγεσία μας σε όλα τα πεδία.  Άριστος οιωνός εν προκειμένω είναι η απίστευτη υπομονή με την οποία όλοι σχεδόν οι  Έλληνες, ιδιαίτερα οι ενδεέστεροι, υφίστανται τα βίαια και άδικα μέτρα της λιτότητας αλλά και τις σειρήνες   των εναλλασσομένων  αντιμνημονιακών επί τέσσερα  συνεχή έτη. Ωστόσο, η στάμνα πάει πολλές φορές στη βρύση αλλά μια φορά σπάει!...»
    Τον Ιανουάριο 2015 ανήλθε στην  εξουσία η Αριστερά. Ήταν φυσικό. Έταξε τα πάντα στους πάντες.  Το  πελατειακό   Σύστημα δεν άλλαξε.   Άλλαξαν απλώς   όνομα η κομματική εταιρεία του, οι Νονοί του, οι μέτοχοί του, τα εκτελεστικά του όργανα, τα τσιράκια του, οι πελάτες του, τα παπαγαλάκια του κι ο «θεσμικός» φερετζές του.
    Τους ραγιάδες  του τι μας  νοιάζει; Από πίτα που δεν τρως τι σε μέλλει κι αν καεί.   Με τι  μούτρα, όμως, θα αντιμετωπίσουν την πελατειακή Αριστερά  τα παλαιά  κόμματα   του Συστήματος; Πώς να  μη την πλασάρουν υπό πέπλον  κριτικής τα μεγάλα  δημοσιογραφικά συγκροτήματα; Θα τους ανοίξει τα παλαιά τεφτέρια.  Χρωστούν.
1  Grant  Thornton   
2  Γιάννης Κολιόπουλος, Δυτικά της Εδέμ, εκδόσεις Επίκεντρο 2011, σελ.97-98
3  Ιστορία του Ελληνικού ΄Εθνους,  Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΒ΄, σελ. 311 επ. 
4  Ν.Ι.Μέρτζος, Το Κράτος Λάφυρο και το Σύστημα, εκδόσεις Μίλητος, Αθήνα 2014  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου