Πάντα, βαθιά σκεπτόμενος, ρεαλιστικά και πρακτικά, ο σεβαστός Στρατηγός Κ. Κωνσταντινίδης, μας οδηγεί μεθοδικά από το ταξίδι της πραγματικής ζωής στους μεταφυσικούς προβληματισμούς. Έτσι, τιμώντας την σκέψη και τις απόψεις του, σαν κάποιου είδους συμπλήρωμα στην μεταφυσική διάσταση αυτού του ταξιδιού, θα ήθελα να παραθέσω ταπεινά μία συνεπικουρία στο ωραίο ποίημα, δίδοντας τον τίτλο: «ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!» Μήπως δεν είναι ουτοπία αλλά του Πλάστη οικονομία αυτού του ταξιδιού το χρώμα μέχρι να φτάσουμε στο χώμα;;;
Μήπως αυτή η νοσταλγία είναι παρούσα στην κηδεία με ύμνους και επικηδείους μπρος σε Ουράνιους κ’ αιωνίους ορίζοντες Αθανασίας -δώρο λαμπρό κάθε θρησκείας – σαν όραμα της συνεχείας της ύπαρξης της επιγείας δείχνοντας μέλλον και ελπίδα στην μετά θάνατον κοιτίδα;;;
Των γηρατειών η εμπειρία είναι απόσταγμα και ουσία γεμάτη αρώματα και γεύσεις που τις κερνάς προτού εκπνεύσεις σπονδή στου τάφου σου την πέτρα: Εκεί, της ζήσης σου τα μέτρα κάποιος κριτής πέρα απ’ την ύλη θ’ ανάψει ανέσπερο καντήλι!!! Αλλιώς, όπως κ’ η ανθοστήλη ΟΛΑ θα μαραθούν το δείλι μέσα στης λησμονιάς τη σμίλη…
.jpg)
Πάντα, βαθιά σκεπτόμενος, ρεαλιστικά και πρακτικά, ο σεβαστός Στρατηγός Κ. Κωνσταντινίδης, μας οδηγεί μεθοδικά από το ταξίδι της πραγματικής ζωής στους μεταφυσικούς προβληματισμούς. Έτσι, τιμώντας την σκέψη και τις απόψεις του, σαν κάποιου είδους συμπλήρωμα στην μεταφυσική διάσταση αυτού του ταξιδιού, θα ήθελα να παραθέσω ταπεινά μία συνεπικουρία στο ωραίο ποίημα, δίδοντας τον τίτλο:
ΑπάντησηΔιαγραφή«ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!»
Μήπως δεν είναι ουτοπία
αλλά του Πλάστη οικονομία
αυτού του ταξιδιού το χρώμα
μέχρι να φτάσουμε στο χώμα;;;
Μήπως αυτή η νοσταλγία
είναι παρούσα στην κηδεία
με ύμνους και επικηδείους
μπρος σε Ουράνιους κ’ αιωνίους
ορίζοντες Αθανασίας
-δώρο λαμπρό κάθε θρησκείας –
σαν όραμα της συνεχείας
της ύπαρξης της επιγείας
δείχνοντας μέλλον και ελπίδα
στην μετά θάνατον κοιτίδα;;;
Των γηρατειών η εμπειρία
είναι απόσταγμα και ουσία
γεμάτη αρώματα και γεύσεις
που τις κερνάς προτού εκπνεύσεις
σπονδή στου τάφου σου την πέτρα:
Εκεί, της ζήσης σου τα μέτρα
κάποιος κριτής πέρα απ’ την ύλη
θ’ ανάψει ανέσπερο καντήλι!!!
Αλλιώς, όπως κ’ η ανθοστήλη
ΟΛΑ θα μαραθούν το δείλι
μέσα στης λησμονιάς τη σμίλη…
Δ. Τόρβας/ Αντγος ε.α