Η ΜΑΧΗ ΣΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ [14-15/8/1825]

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ [14-15/8/1825]

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://wp.me/p12k4g-5k8

 http://eistorias.wordpress.com/
    Στὶς 14 Αὐγούστου, ὁ Κολοκοτρώνης διέταξε τὸν Γενναῖο καὶ τοὺς συμπολεμιστὲς του, ποὺ μετὰ τὴν μάχη στὰ Τρίκορφα [12/8], εἶχαν μεταβεῖ στὸ Βαλτέτσι, νὰ ἀνακαταλάβουν τὶς θέσεις τους καὶ νὰ ἐπιτεθοῦν ἐναντίον τῶν αἰγυπτιακῶν σωμάτων ποὺ ἐξακολουθούσαν νὰ παραμένουν στὰ ὀχυρώματά τους κοντὰ στὸν μύλο τοῦ Κοτρώνη καὶ τοὺς μύλους τῆς Δαβιᾶς.

    Ἡ διαταγὴ ἐκτελέστηκε ἄμεσα καὶ οἱ αἰγύπτιοι μὴ δυνάμενοι νὰ παραμείνουν στὶς θέσεις τους λόγῳ τῆς ὀρμῆς τῶν Ἑλλήνων, ὑποχώρησαν καὶ συγκεντρώθηκαν μὲ τὸν Σουλεϊμάν μπέη ἐπί κεφαλῆς [κατὰ τὸν Φωτᾶκο] στὸ Παληόκαστρο Δαβιᾶς. Ἡ δύναμή τους ἀνερχόταν σὲ 1800 περίπου ἄνδρες καὶ αὐτούς πολιόρκησε ὁ Γενναῖος, ἀφού κατέστρεψε τοὺς ὀκτώ μύλους καὶ ἄλλαξε τὴν ῥοή ἑνός μικροῦ ποταμοῦ ποὺ βρισκόταν κοντὰ, στερῶντας τους ἀπό τρόφιμα καὶ νερὸ.

    Στὸ μεταξύ, ἀπό τὴν Τριπολιτσᾶ ἐξῆλθε ἱππικό γιὰ νὰ ἐνίσχυσῃ τοὺς πολιορκούμενους, ἀλλά ἐναντίον του, ἐπιτέθηκαν οἱ Ἕλληνες ἱππεῖς μὲ ἀρχηγό τὸν Χατζῆ Μιχάλη [τοῦ ὁποίου τὴν γενναιότητα ἐξῆρε ὁ Θ.Κολοκοτρώνης σὲ ἐπιστολὴ του, τρεῖς ἡμέρες μετὰ] καὶ ἀπώθησαν τοὺς αἰγυπτίους.

    Ἔτσι ἡ πολιορκία ἐξακολούθησε. Ἀλλά λόγῳ τοῦ ὅτι δόθηκε σῆμα ἀπό τὴν νοτιοδυτικὴ βήγλα [σκοπιά] ὅτι ἔρχεται ἐχθρός, νομίζοντας ὅτι εἶναι ὁ Ἰμπραήμ ἀπό τὴν Μεσσηνία, καὶ γιὰ νὰ μὴν βρεθοῦν μεταξὺ δύο πυρῶν, ἐγκατέλειψαν τὶς θέσεις τους καὶ κατέφυγαν ὁ μὲν Ζαῒμης καὶ ὁ Κολοκοτρώνης στὸ Διάσελο τῆς Ἀλωνίσταινας, ὁ δὲ Γενναῖος καὶ ὁ Χατζῆ Μιχάλης στὸ Βαλτέτσι καὶ ἔπειτα στὰ Βέρβαινα.

    Ἡ προσπάθεια τοῦ Κολοκοτρώνη στὰ Τρίκορφα, θὰ εἶχε ἄλλο γενικὸ ἀποτέλεσμα κατὰ τοῦ ἐχθροῦ [ὅπως ἔδειξε ἡ ἐπιτυχία τοῦ Γενναίου στὸ Καστράκι], ἄν οἱ ἀγωνιστές εἶχαν γενικὴ προθυμία νὰ ἐκτελέσουν τὶς διαταγὲς τοῦ Κολοκοτρώνη γιὰ τὴν ἐπιχείρηση.

    Ὁ Θοδωράκης Γρίβας ποὺ βρέθηκε στὰ Τσιπιανὰ στὶς 15 Αὐγούστου, δικαιολόγησε τὴν ἀνυπακοή του μὲ ἐπιστολή πρὸς τὸν Γ.Κουντουριώτη μὲ τὴν ὁποία ἀπέδωσε τὴν εὐθύνη τῆς στάσεώς του στὸν Θ.Κολοκοτρώνη, κατηγορώντας τον ὅτι:

    «ἄφησεν νηστικὸν τὸ στράτευμα ὄχι μίαν ἀλλά δύο καὶ τρεῖς φορὲς. Ἐδιπάρτησε τοὺς καπεταναίους μας. Μὲ ἔστειλε πάντοτε εἰς τὰς πλέον χειροτέρας θέσεις διὰ νὰ μὲ ἐξολοθρεύσῃ καὶ τέλος ἔκαμε νὰ μοῦ φύγουν περισσότεροι ἀπό 200 στρατιῶται.»…

     Σὲ ἄλλη δὲ μακροτάτη ἐπιστολή πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ ἐκτελεστικοῦ, κατηγόρησε πάλι τὸν Κολοκοτρώνη, ὅτι τοῦ ἔκανε προτάσεις συνωμοσίας κατὰ τῆς κυβερνήσεως, γιὰ νὰ ἐκδικηθῇ τὴν φυλάκισί του, καὶ ὅτι σκοπίμως ἄφησε χωρὶς τροφοδοσία τὸ ὑπό τὶς διαταγὲς του σώμα, δείχνοντας μνησικακία κατὰ τῶν Ῥουμελιωτῶν γιὰ ὅσα εἶχαν κάνει ἐναντίον του στὴν Πελοπόννησο.

    Κατηγορίες ἀνυπόστατες διότι:

        α) ὁ Γρίβας δὲν ἦταν πρόσωπο ἐμπιστοσύνης τοῦ Κολοκοτρώνη, λόγῳ προηγούμενών τους ἀντιθέσεων γιὰ νὰ τοῦ προτείνῃ συνωμοσία, και

        β) ὡς πρὸς τὴν τροφοδοσία, πέραν τοῦ ὅτι ἡ στέρησι ἦταν γενικὴ, ὁ ἴδιος ὁ Κολοκοτρώνης, μὴ γνωρίζοντας γιὰ τὶς ἐπιστολές τοῦ Γρίβα, εἶχε ἀναφέρει στὶς 15 αὐγούστου στὸ Ὑπουργείο Πολέμου:

 «τὶ τὸ ὅφελος ὅμως ὁποῦ εἴμεθα τόσας ἡμέρας νήστεις καὶ οἱ Ἕλληνες μὲ δίκαιον παραπονοῦνται δεινοπαθῶς ἐναντίον μας. Σήμερον ἡμέρα λαμπρὰ, δὲν ἔχομεν οὔτε ψωμὶ κάν νὰ τοὺς παρηγορήσωμεν. Ποίμνια δὲν εὑρίσκονται πουθενὰ. Ὅλα τοῦτα τὰ βουνὰ εἶναι ἔρημα ὥστε οὔτε κρέας δὲν ἔχομεν. Καὶ ὄχι μόνον ἀπό ζωοτροφᾶς πάσχομεν ἀλλ’ ἐσώσαμεν καὶ τὰ φυσέκια καὶ εἰς τουφέκι δὲν κατεβαίνει πλέον ὁ Ἕλληνας καὶ πάλιν μὲ δίκαιον. Ὅθεν καθὼς καὶ χθὲς καὶ προχθὲς ἀνεφερόμην, σπουδάσατε νὰ μᾶς προφθάσετε ζωοτροφίας, πολεμοφόδια, κριθάρι διὰ τὰ ζῶα καὶ ὅ,τι ἄλλο ἀναγκαῖον. Βιασμένος καταστεναχωρημένος ἀπό τοὺς Ἕλληνας, σπεύδων νὰ στείλῳ καὶ τὴν παροῦσαν μου μὲ μαξοὺς. Ὅθεν νὰ μὴ πάθωμεν καμμίαν λιποταξίαν, προφθάσετε, προφθάσετε ἤ μᾶλλον εἴθε νὰ προφθάσετε ταύτην τὴν ὥραν ὁποῦ ἐλπίζω νὰ τὰ ἔχετε πρὸ πολλοῦ ξεκινημένα. Ἐν βίᾳ.

Τῇ 15 αὐγούστου 1825. Νταβιᾶ.

Ὁ εὐπειθῆς πατριώτης. Θ.Κολοκοτρώνης».