ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Καλοκαιράκι
χτυπά η καρδιά μου, που στις ακρογιαλιές σκάει το κύμα
Πετά
η σκέψη πάντα κοντά της, και συντροφεύει την μοναξιά της
Καλοκαιράκι
κάτω από τα αστέρια, καλοκαιράκι μοναδικό.
Καλοκαιράκι
, καλοκαιράκι, κάτω από τα αστέρια, κάθε βραδάκι.
Καλοκαιράκι
ούτε ελπίδα, μήτε αγάπη που μαραζώνει
Μες
τις ακτίνες καυτού του ήλιου, τυφλή η μοίρα περιπλανάται
Και
ταξιδεύει πάντα θυμάται, πάντα θυμάται και νοσταλγεί.
Καλοκαιράκι,
Καλοκαιράκι, κάτω από τα αστέρια, κάθε βραδάκι.
Καλοκαιράκι
,Καλοκαιράκι λείπει κουράγιο να περιμένω
Φύγε
πιο γρήγορα μην με παιδεύεις, τον ίσκιο βλέπω σαν τον χαμένο
Για
να ζεστάνει την μοναξιά μου, μες τον χειμώνα, που καρτερώ.
Καλοκαιράκι
,Καλοκαιράκι κάτω από τα αστέρια κάθε βραδάκι.
Καλοκαιράκι,
Καλοκαιράκι, θέλω να σφίξω στην αγκαλιά μου
Ότι
δεν χάρηκα να απολαύσω, να περπατήσω πάνω στην άμμο
Και
νάχω και κάτι για να κρατήσω, μέσα στο διάβα που καρτερώ.
Καλοκαιράκι,
Καλοκαιράκι, κάτω από τα αστέρια κάθε βραδάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου